Prindërimi është një nga “punët” më të vështira në botë. Sidomos sepse nuk ka asnjë mënyrë për tu përgatitur që të përballesh me të. Ju mësoni duke gabuar dhe shpesh ato janë gabime që bëhen nga dashuria e madhe, nga naiviteti dhe mungesa e përvojës, por përveç kësaj ato gabime paguhen shtrenjtë, në kuptimin që ato shpesh shkaktojnë probleme kur fëmijët të jenë të rritur.
Për shembull, në formën e problemeve psikologjike dhe zakone të gabuara që rrënjosen dhe bëhen pjesë integrale e personalitetit të fëmijëve.
10 problemet psikologjike që shkaktohen nga sjellja e gabuar e prindërve
- Mungesa e pavarësisë dhe vetë-mjaftueshmërisë.
Prindi hiper, ai që ndërhyn gjithmonë për të ndihmuar fëmijën, përcakton tek pasardhësit zhvillimin e një personaliteti të dobët dhe të varur nga të tjerët. Një fëmijë i cili është gjithmonë i sigurt që do të marrë ndihmën e prindërve të tij nuk do të rritet kurrë, ai nuk do të bëhet kurrë i pavarur.
- Tendencat vetë-shkatërruese.
Nëse prindërit i kujtojnë vazhdimisht fëmijës se sa probleme ka sjell ardhja e tij në jetën e tyre, fëmija do të bindet se për të gjitha problemet që ndodhin faji është i tij dhe për këtë arsye ai do të përpiqet të ndëshkojë veten. Një personalitet i tillë mund të bjerë lehtësisht pre e varësive të ndryshme (droga, alkooli), të cilat siç e dimë nuk janë gjë tjetër veçse një formë e vetëvrasjes që zgjat me kalimin e kohës.
- Pamundësia për t’u çlodhur vërtetë.
Nëse prindërit nuk bëjnë asgjë tjetër përveç se ftojnë seriozitetin dhe ndalojnë “të qenit fëmijë”, djali ose vajza nuk do të jenë kurrë në gjendje të pushojnë vërtetë dhe do të bien pre e ankthit dhe stresit.
- Vetëvlerësim i ulët.
Nëse fëmijët krahasohen vazhdimisht me fëmijët e tjerë dhe u kujtohet vazhdimisht se sa më të mirë janë të tjerët se sa ata do të zhvillojnë vetëm një kompleks inferioriteti dhe do ta kenë shumë të vështirë, nëse jo të pamundur, të zhvillojnë potencialin e tyre.
- Problemet në marrëdhënie.
Nëse fëmijët i përsërisin çdo ditë vetes që nuk duhet t’i besojnë askujt dhe që herët a vonë të gjithë do të përpiqen t’i mashtrojnë, kjo do t’i bëjë ata të paaftë të besojnë si në marrëdhëniet e dashurisë ashtu edhe në atë të miqësisë.
- Kërkimi i vjehrrit ose vjehrrës.
Nëse fëmijëve u thuhet shpesh “ju jeni shumë të rinj për ta bërë atë”, ata do të përfundojnë duke zhvilluar besimin se kurrë nuk janë në gjendje të bëjnë asgjë dhe në marrëdhënie emocionale ata do të kërkojnë figurën e prindit të seksit të kundërt, i cili ashtu si të rriturit mund t’i udhëzojë ata, t’i ndihmojë dhe ngushëllojë.
- Nëse fëmijëve u thuhet “mos mendoni se jeni aq inteligjent” ose “pse nuk jeni si gjithë të tjerët?”
Përdorimi i fjalëve të kësaj natyre do të bëjë që fëmijët të rriten me besimin se konformizmi është virtyt suprem, ata do të jenë të paaftë për mendimet e tyre dhe do të vuajnë nga mungesa e iniciativës.
- Shtypja e emocioneve.
Nëse prindërit i nxisin fëmijët e tyre të mos tregojnë emocionet e tyre edhe kur të rriten ata nuk do të jenë në gjendje të shprehen, duke u shndërruar kështu në individë të ftohtë.
- Depresioni dhe faji.
Të fajësoni fëmijët tuaj për sakrificat që po bëni për t’i dërguar ata në shkollë, vetëm sa do t’i bëjë ata të ndjehen fajtorë për çdo notë të keqe që do të marrin. Kjo lehtësisht mund të çojë në depresion tek të rriturit.
- Papërgjegjësia dhe infantilizmi.
Nëse vazhdimisht u thoni fëmijëve se nuk janë në gjendje të bëjnë një gjë të caktuar, ata kurrë nuk do të rriten, ata nuk do të bëhen kurrë të rritur.
Burimi / https://www.pianetadonne.blog/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
