Nëse ekziston një gjë që shoqëria dhe bota në përgjithësi e kanë humbur vitet e fundit, ky është spontaniteti. Ne jetojmë në një botë në të cilën për t’u ndier mirë kemi nevojë për aprovimin e të tjerëve. Ne ndjekim gjurmët e çdo materiali të mundshëm për të zgjedhur se si të hamë, vishemi ose argëtohemi dhe në fund të ditës, kur e gjejmë veten vetëm me veten, kuptojmë se nuk e dimë më kush jemi.
Megjithatë, të qenurit autentik është diçka që duhet të vijë natyrshëm. Po sjell në lojë spontanitetin që na karakterizoi si fëmijë dhe shfrytëzimi i mirë i tij për të jetuar një jetë të përmbushur dhe që është në gjendje të pasqyrojë atë që jemi thellë brenda. Ky është një aspekt i rëndësishëm, por shumë shpesh i anashkaluar dhe të gjitha për të kënaqur një imazh simbolik të vetvetes. Sepse nëse është e vërtetë që të jesh mes njerëzve dhe të jetosh në shoqëri është e rëndësishme të dish të modulosh sipas nevojave, është gjithashtu e vërtetë që kur je vetëm me veten ose në mesin e disa miqve të ngushtë, të qenurit spontan duhet të jetë norma. Pra, pse është kaq e vështirë?
E vërteta është se duke veshur maska, njeriu rrezikon të mos njohë më veten e tij. Ai fut pak nga vetja në secilin prej tyre, por askush nuk e pasqyron vërtetë veten e tyre. Për këtë arsye, sot, ne do të përpiqemi të kuptojmë se si ju mund të rimerrni origjinalitetin tuaj, në mënyrë që të ktheheni të jeni vetvetja pa pasur nevojë të justifikoni më veten dhe në të njëjtën kohë pa kompromentuar rolin tuaj në botë.
Spontaniteti, ja se si ta bëni atë tuajin përmes tre lëvizje
Nëse të qenit spontan është e vështirë, rruga për të rikuperuar këtë aspekt të vetvetes është gjithashtu e vështirë. Para së gjithash, ju duhet të pastroni mendjen tuaj nga paragjykimet dhe çdo formë e gjykimit të vetvetes. Ju duhet të ndaloni të reflektoni, të shikoni brenda vetes dhe të kuptoni se si ndjeheni. Ndiqni ato goditje instiktive që shpesh janë zëri i së vërtetës dhe zbuloni se ku duan t’iu udhëheqin, në mënyrë që të gjejnë veten e tyre.
Është e rëndësishme të mbani mend se ajo që ju shtyn të humbni spontanitetin është pothuajse gjithmonë gjykimi juaj, si nga të tjerët ashtu edhe personalisht. Para së gjithash, është e nevojshme të duash veten dhe të mësosh të pranosh veten për atë që je. Sepse bota ka një vend për secilin nga ne dhe për ta bërë secilin individ një person të veçantë shumicën e kohës janë ndryshimet dhe jo pjesët e zakonshme.
Ja hapat që duhen ndjekur për t’u rikthyer te spontaniteti juaj.
Shikoni brenda. Siç është përmendur tashmë, hapi i parë është ai i introspeksionit. Të shikosh brenda ju lejon të dini se kush jeni. Një mënyrë e bukur do të ishte të merrnit kohë çdo ditë për të vepruar ndryshe nga zakonisht, duke ndjekur instinktin. Ju mund të filloni duke ndryshuar porosinë tuaj në bar dhe të zgjidhni diçka që ju frymëzon për momentin, duke bllokuar çdo gjykim të mundshëm. E njëjta gjë mund të bëhet duke hyrë në një dyqan dhe duke provuar veshjen e parë që ju duket interesante. Autenticiteti shpesh kalon përmes ndryshimit që prish ngurtësinë dhe modelet e para-ndërtuara për të bërë vend për diçka të re.
Pranimi. Hapi tjetër është të pranojmë atë që del. Ndonjëherë mund të ndodhë që ne nuk jemi të gatshëm për atë që dikton instinkti. Ju mund të zbuloni se i doni shumë ngjyrat, se jeni më të prirur për një kalim kohe sesa një tjetër. Ju madje mund të njiheni përsëri me njëri-tjetrin sepse përtej imazhit që keni ndërtuar vetë, keni ende një botë për të eksploruar brenda. Dhe, nuk ka asgjë më të rëndësishme sesa ta bësh atë pa ndonjë gjykim dhe me të njëjtën formë pranimi që do të kishe para fëmijës.
Jepini vetes vendin tuaj në botë. Pasi të keni zbuluar natyrën tuaj ose një pjesë të saj, është e rëndësishme t’ia tregoni botës. Mbajtja e saj e fshehur, në të vërtetë, do të çonte edhe një herë në humbje të spontanitetit. Në këtë fazë shumë delikate, ju duhet të mësoni të thoni atë që mendoni, për t’u përfshirë nga të tjerët pa frikë. Natyrisht ne flasim për kontekste që nuk janë duke punuar domosdoshmërisht dhe ku lejohet të jeni të lirë. Si të rritur, të jesh spontan nuk do të thotë të bësh dhe të thuash gjithçka që mendon, por të mësosh të ndërmjetësosh atë që je me pozicionin që ke në kontekste të ndryshme. Ky proces mund të jetë shumë i ndërlikuar dhe shpesh është pikërisht ai që ju bën të jeni gjithnjë e më pak vetëm.
Burimi / https://www.chedonna.it/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
