Përmes një përqafimi, ne mund të transmetojmë gëzim ose dhimbje, mund t’i themi një personi që mund të mbështetet tek ne pa kushte dhe të kuptojë gjendjen e tij pa folur. Por fakti është se përqafimet jo vetëm që na ndihmojnë të lidhemi me të tjerët dhe të shprehim atë që ndiejmë, por gjithashtu kanë një efekt shumë pozitiv në ekuilibrin emocional dhe në shëndetin e trurit.
Çfarë ndodh kur dikush na përqafon?
Kur dikush na përqafon, kontaktet fizike aktivizojnë receptorët e presionit që prek lëkurën tonë, të cilat njihen si pylori i Pacinit dhe përgjigjen kryesisht ndaj presionit të thellë. Këta receptorë menjëherë dërgojnë sinjale në nervin vagus.
Në atë moment, ne fillojmë të ndjehemi mirë, sepse ky nerv është i lidhur me fibrat nervore që arrijnë në nerva të ndryshëm kranial dhe luajnë një rol të rëndësishëm në rregullimin e shumicës së funksioneve kryesore të trupit, duke përfshirë presionin e gjakut. Në të vërtetë, nervi vagus luan një rol të rëndësishëm në sistemin parasympathetic, i cili përfaqëson një lloj frenimi të dorës kur ne jemi nën stres ose shumë të emocionuar.
Një përqafim stimulon prodhimin e dopamines, një neurotransmetues i njohur si “hormon i kënaqësisë”, sepse krijon një ndjenjë kënaqësie që lehtëson stresin dhe tensionin. Është vlerësuar gjithashtu se një përqafim i thjeshtë rrit prodhimin e oksitocinës, i njohur si “hormoni i dashurisë”, i cili na lejon të lidhemi emocionalisht me të tjerët dhe t’i besojmë.
Dhe fakti më i rëndësishëm është se efektet e një përqafimi janë të menjëhershme. Një studim i kryer në Institutin e Kërkimeve të Avancuara të Telekomunikacionit në Kioto organizoi një bisedë prej rreth 15 minutash mes disa njerëzve dhe partnerëve të tyre. Më vonë, disa prej tyre morën një përqafim dhe të tjerët nuk e morën. Në vlerësimin e parametrave fiziologjik, studiuesit zbuluan se ata që morën përqafimin treguan një reduktim të ndjeshëm në nivelin e kortizolit, i njohur ndryshe si hormoni i stresit që shkakton shumë dëme.
Përqafimet na ndihmojnë të ndjehemi mirë me veten tonë
Është zbuluar se një përqafim apo prekje e dashur prek aftësinë e trurit për të imagjinuar trupin, madje edhe tek të rriturit. Ky lloj i kontaktit fizik është gjithashtu thelbësor për të zhvilluar dhe mbajtur një perceptim të përshtatshëm të trupit tonë.
Sipas një studimi të kryer në University College London, zgjidhja qëndron në faktin se ky lloj kontakti ofron ndjesi të këndshme dhe të prekshme që gjenerojnë një sërë sinjalesh që na ndihmojnë të ndjehemi më mirë.
Në fakt, sipas këtyre studiuesve, mungesa e përqafimeve dhe përkëdheljeve mund të jetë një faktor nxitës ose rëndues i shqetësimeve të imazhit të trupit, si anoreksia dhe bulimia.
Sa përqafime na nevojiten çdo ditë?
Në realitet, mund të jetonim pa përqafime, por do të ishte si të vdisnim ngadalë çdo ditë. Rreth kësaj, terapistja Virginia Satir tha: “Ne kemi nevojë për katër përqafime në ditë për mbijetesë, tetë përqafime të qenë vetëvetja dhe dymbëdhjetë përqafime për rritje.” Në fakt, gjatë një studimi të kryer nga hulumtuesit e UCLA, truri i pjesëmarrësve u skanua derisa ata ishin subjekt i goditjeve elektrike. Partnerët e tyre i shoqëruan gjatë testit dhe, në disa raste, u lejuan të mbanin duart.
Prandaj, u konstatua se kontakti fizik ndihmoi për të përballuar stresin e përvojës dhe se në këto raste fushat e trurit përgjegjëse për zbutjen e frikës ishin aktivizuar. Këto studime tregojnë se përqafimet kanë një efekt shumë të fuqishëm në trurin tonë dhe na ndihmojnë të arrijmë një gjendje relaksimi dhe rehati, duke na lejuar që të përballojmë më mirë stresin dhe frikën.
Burimi / emozionifeed.it
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
