Vetëbesimi korrespondon me vlerën që secili prej nesh ia atribuon vetes, në shkallën e vetë-pranimit, besimit që vendosim në aftësitë tona dhe të dimë se si të përballemi me përvojat tona të jetës dhe përfaqësimin që secili person ka për vete.
Duke pasur një nivel të mirë të vetëvlerësimit është i një rëndësie qendrore në adoleshencë, pasi i lejon djalit, edhe nëse me vështirësi, dyshime ose pasiguri, të përballet me sfidat e rritjes, të ndërtojë një imazh pozitiv të vetes, të lidhet me shokët , të bëjë zgjedhje, të eksperimentojë dhe të lëviz nëpër botë me një besim dhe siguri të caktuar.
Vetëbesimi gjithmonë duhet të ushqehet që nga fillimi i fëmijërisë, kështu që kur të arrini në adoleshencë ju tashmë keni themele të forta, të cilat lejojnë ndërtimin e identitetit tuaj dhe të zhvillojnë një ndjenjë besimi ndaj botës së jashtme dhe aftësive të veta.
Në fakt, djemtë, edhe kur luajnë “të mëdhenjtë” dhe tregojnë veten të sigurt dhe të pavarur, në realitet ato duhet të mbështeten fuqimisht, veçanërisht nga pikëpamja emocionale, të vlerësohen nga të rriturit referues, së bashku me nevojën për t’u ndier të pranuar nga grupi i bashkëmoshatarëve.
Prindërit duhet të jenë të vetëdijshëm për rëndësinë e rolit të tyre: fjalët dhe sjelljet e tyre kanë peshë, ndikojnë thellësisht tek fëmijët e tyre, veçanërisht në GJYKIMET E TYRE. Nëse një fëmijë është i vetëdijshëm se prindi ushqen besim tek ai, pranon dhe beson në potencialin e tij, kjo gjë e ndihmon në rritjen e vetëbesimit dhe të jetë më i sigurt.
Nuk duhet të harrohet kurrë se një fëmijë i pasigurt është një fëmijë më pak i kushtëzuar nga të tjerët dhe nga grupi, i cili do të kërkojë shokun më pak social dhe shoqëror dhe do të ketë më shumë autonomi. Për këtë arsye është e rëndësishme të mësohet edhe të kuptohet pasiguria e fëmijës dhe ta inkurajoni atë, përndryshe me kalimin e kohës ai rrezikon të marrë etiketime me të cilat do të identifikojë veten.
Si t’i dalloni shenjat e vetëbesimit të ulët tek djali adoleshent?
1. Ai merr një qëndrim mbyllës, për shembull me supet e lakuara, përdor një ton të dobët të zërit, ecën me kokën poshtë dhe ka një vështrim të pakapshëm, nuk është në gjendje ta shohë tjetrin drejt e në sy.
2. Ai duket i turpshëm, i pasigurt ose është nervoz, arrogant dhe agresiv.
3. Nuk merr iniciativën në aktivitete apo në marrëdhënie me të tjerët.
4. Reagon keq për kritikat ose gjykimet tuaja dhe i jeton si një sulm ndaj tij.
5. Nga frika ndryshon dhe shmang situatat në të cilat ai mendon se nuk është i përfshirë.
6. Shpesh mbyllet në vetvete, zgjeron dhe preferon aktivitetet e vetmuara.
7. Kërkon vazhdimisht vëmendje, konfirmim dhe miratim.
8. Ka vështirësi në menaxhimin e frustrimeve dhe dështimeve, demoralizohet ose ka reagime intensive emocionale kur ai merr kritika ose kur ndjen se është bërë qendra e vëmendjes së të tjerëve.
9. Ai ka një mendim të keq për veten, ka tendencë të zvogëlojë dhe nënvlerësojë aftësitë dhe burimet e tij.
10. Mendimet e tij karakterizohen shpesh nga një lloj pesimizmi, sikur të gjitha aktivitetet që ai duhet të bëjnë janë të destinuara të dështojnë.
11. Shpesh bën krahasime me të tjerët.
12. Ai ka frikë se nuk ia del dot, ai vendos shumë probleme dhe bën shumë pyetje. Ndonjëherë mund të kthehet shumë herë në të njëjtat gjëra.
Si ta rrisni vetëbesimin e tij? Këtu janë 8 këshilla të dobishme
- Vëzhgoni dhe dëgjoni.
Për të hyrë në lidhje me fëmijën tuaj, vëzhgoni gjestet e tij, si lëviz dhe çfarë thotë, për të kuptuar pikëpamjen e tij dhe mbi të gjitha pyesni veten: “Çfarë nuk bëjë mjaftueshëm?”, “Si mund ta ndihmoj?”. Djemtë, edhe nëse kanë tendencë të largohen dhe të jenë më autonome, duhet të ndiejnë se jeni gjithmonë aty për ta, që t’i kuptoni kur diçka nuk shkon si duhet dhe t’i mbështesni.
- Mos zvogëloni përvojat e tij.
Ju duhet të përpiqeni të vendosni veten në këpucët e tij për të qenë në harmoni me të. Nëse qëndroni në pozitën e të rriturve, rrezikoni të minimizoni qëndrimet, emocionet dhe fjalët tuaja. Fraza si: “Eja, çfarë dëshiron!”, “Nuk duket serioz për mua, kalojeni!” Mos e inkurajoni fëmijën, pasi pa e kuptuar ata vënë një mur: shumicën e kohës ata nuk janë duke kërkuar zgjidhje, por një shpatull mbi të cilin mund të mbështeten. Prandaj, dëgjimi dhe ndarja janë thelbësore, pasi ato lejojnë fëmijën tuaj të ndjej se merret seriozisht dhe të hapet me ju edhe në kohë vështirësie.
- Mos bëni krahasime.
Çdo djalë është unik, në karakteristikat, interesat dhe aftësitë e tij. Mundohuni të mos krijoni shpresa joreale për të, duke shmangur presionin e panevojshëm. Në fakt, duke bërë krahasime të vazhdueshme me vëllezërit apo miqtë, është absolutisht e padobishme, nëse nuk shprehni zhgënjimin tuaj, faktin se nuk jeni të kënaqur me të dhe se ju dëshironi që ai të jetë ndryshe, duke ushqyer përvojat e tij të pamjaftueshme dhe brishtësinë e brendshme.
- Përforconi pikat e forta.
Shumë herë, ne fokusohemi në aspektet më negative të fëmijës, duke humbur burimet dhe pikat e tij të forta. Pra, duke shmangur sulmet dhe lëndimet me komente të vazhdueshme negative, theksoni potencialin e tij, bëni që ai të reflektojë për atë që ai arrin, duke e inkurajuar të mos qëndrojë i mbyllur, por të përfshihet dhe të eksperimentojë, veçanërisht në aktivitetet që i interesojnë dhe nga të cilat merr kënaqësi. Kufijtë nuk duhet të përjetohen si një pengesë e pakapërcyeshme, por si një mundësi dhe një stimul për rritje: duhet të përfshiheni në arritjen e qëllimit, edhe nëse mund të zgjasë shumë kohë, ju mund të bini, të lëndoheni, por kjo nuk do të thotë që duhet të dorëzoheni, por të ngriheni dhe provoni përsëri dhe përsëri.
- Përgëzojeni atë, por jo shumë.
Është e rëndësishme ta përgëzoni atë përmes komenteve pozitive si “Bravo, ia dole!”, “E arritët qëllimin!” Sidomos kur arrin t’i kapërcejë kufijtë e tij, frikën dhe bllokimet, kështu që gjithmonë beson më shumë në vetvete. Megjithatë, në të njëjtën kohë, duhet të shmangni komplimentet e ekzagjeruara, pasi ato mund të krijojnë presion të tepruar, nxisin frikën e zhgënjimit të pritjeve tuaja, humbjes së vlerës dhe mosbesimit.
- Sigurojeni atë për pamjen fizike.
Në adoleshencë, djemtë shpesh nuk e pëlqejnë njëri-tjetrin fizikisht, ata ndjehen të shëmtuar, kanë frikë të tregojnë disa pjesë të trupit të tyre dhe kanë frikë se i tallin. Asnjëherë mos e tallni djalin tuaj për gabimet e tij, mos bëni shaka sarkastike dhe mos u tallni me përvojën e tij, por ndihmojeni që gradualisht të vlerësojë veçoritë e tij.
- Mos e mbroni shumë.
Lërini hapësirën e duhur për autonomi dhe të lëviz në ndjekjen e aspiratave të tij dhe marrjes së vendimeve: nëse e mbroni shumë ai do të rritet nën hijen tuaj, pa u ndier kurrë në gjendje të llogarisë veten, “Unë e kam bërë atë vetë, me forcën time”, është një aspekt themelor për të besuar dhe për të fituar vetëbesim.
- Përmirësoni mendimet.
Është e rëndësishme ta përfshini gjithnjë e më shumë në vendimet familjare dhe ta bëni atë të mendojë se mendimet dhe idetë e tij kanë rëndësi dhe kanë një vlerë të rëndësishme për ju. Mos e trajtoni shumë si një fëmijë, mos impononi pikëpamjen tuaj. Përkundrazi, krahasohuni me të në mënyrë konstruktive, në mënyrë që të luajë një rol, duke respektuar mendimin e tij dhe duke kërkuar gjithmonë mendimin e tij: “Çfarë mendoni? “,” Si ndiheni për këtë gjë? “.
Përgatiti: Brikela Daci | Burimi / www.adolescienza.it
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
