Drita me ngjyra, pemë festive dhe muzikë e ëmbël; për shumë njerëz, Krishtlindja është një gëzim i vërtetë. Por ka edhe nga ata që e urrejnë me gjithë forcën e tyre dhe mezi presin deri në fund të sezonit. Si të mbijetojmë? Para së gjithash, ne nuk ndihemi fajtorë: neveria jonë mund të banonte në trurin tonë. Në çdo rast, ka strategji që duhen zbatuar për të “çaktivizuar” Grinch-in që është tek ne dhe që na bën melankolik dhe të shqetësuar.
Sindroma e Grinch-it – Grinch është një karakter shqetësues, i lindur në vitin 1957 nga imagjinata e shkrimtarit dhe karikaturistit amerikan Dr. Seuss. Ai është i përfaqësuar me një fytyrë jeshile dhe sy të kuq të këqij, pasi i përshtatet një djali të keq që mund ta urrejë Krishtlindjen. Në një përpjekje për të shkatërruar Krishtlindjet, Grinch bën që të gjitha zbukurimet dhe dhuratat të zhduken, por me këtë nuk arrin të eliminojë gëzimin dhe për këtë arsye kupton që Krishtlindja ka një kuptim të madh dhe të rëndësishëm: më pas i kthen gjërat e vjedhura dhe zemra e tij rritet me tre dimensione. Morali është se nëse Grinch arrin të pranojë Krishtlindjet, mund ta bëjmë edhe ne, dhe mbase nxjerrim diçka të mirë.
Çështja e trurit – Një studim i kohëve të fundit, i kryer nga një ekip nga Universiteti i Kopenhagës dhe botuar në British Medical Journal, zbuloi se ekziston një zonë e trurit kushtuar kënaqësisë, e aftë të ndriçojë gjatë periudhës së Krishtlindjes. Për ka edhe subjekte tek të cilët ky proces nuk ndodh, veçanërisht nëse ekzistojnë përvoja negative të së kaluarës që lidhen me Krishtlindjen. Në praktikë, i njëjti rajon i trurit që gjeneron dashuri dhe lumturi në lidhje me festat, mund të gjenerojë neveri dhe mospëlqim. Prandaj, nëse ne ndiejmë se kemi një Grinch brenda nesh, nuk duhet të ndjehemi fajtor, por të përpiqemi të kapërcejmë ndjenjën e nervozizmit dhe melankolisë që përjetojmë gjatë festave dhe ta jetojmë atë në mënyrën më të mirë të mundshme. Këtu janë disa strategji për trajtimin e situatës.
Disa këshilla se si ta kaloni këtë situatë
– Krishtlindja është mbi të gjitha një periudhë pushimesh: ju nuk shkoni në punë shumë ditë dhe me disa ditë pushimi, ne mund të krijojmë një pushim për veten.
– Darkat dhe festat nuk janë detyrim: ne duhet t’u themi jo me vendosmëri të afërmve dhe të zgjedhim të takojmë vetëm ata që na bëjnë të ndjehemi mirë, pa frikë se mos zhgënjejmë dikë.
– Le të organizohemi me kohën në mënyrë që të kemi shoqërinë e duhur dhe gjëra interesante për të bërë.
– Dhuratat nuk janë të domosdoshme: nëse me të vërtetë duhet të bëjmë blerje, mund të bëjmë blerje në internet, duke shmangur grumbullimin në dyqane.
– Të përqendrohemi në shpirt – Edhe nëse nuk jemi fetarë, në ditët e Krishtlindjes kemi një moment në të cilin do t’i përkushtohemi meditimit pozitiv ose disa momenteve të vullnetarizmit: të menduarit për të tjerët gjithashtu do të na bëjë të ndjehemi më pak të vetmuar dhe më pak melankolik.
– Nuk ka hapësirë për zili – Ne duhet të shikojmë vetëm veten, pa patur zili për ata që kanë një super-familje ose po planifikojnë një pushim.
– Le të pushojmë sa më shumë të jetë e mundur – Le të përdorim ditët e festës për të rifituar forcën: muaji Janar është i gjatë dhe i rëndë.
– Aktivitet – Lëvizja fizike mund të jetë një kurë e vërtetë për disponimin dhe një mënyrë e këndshme dhe inteligjente për të përdorur kohën e lirë. Për më tepër, ai çliron endorfin dhe djeg kaloritë e aperitivëve dhe panettonit.
– Dhe nëse nuk mjafton: ne jemi gjithmonë në kohë për të thyer bankën derrkuc dhe t’i dhurojmë vetes një udhëtim të këndshëm në një vend të ngrohtë dhe përballë një deti madhështor.
Burimi / https://www.tgcom24.mediaset.it/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
