Çrregullimi, i zhdukur nga manualet psikiatrike, ngjall interes të ri. Një studim tregon se është më i përhapur se sa mund të besohet. Megjithatë, trajtimi duhet të tregojë për problemet që shkojnë përtej seksit.
Refuzimi i seksit
Interesi për aktivitetet seksuale është i natyrshëm, por ka njerëz që nuk janë të interesuar ose plotësisht indiferentë. Gazeta El Pais gjithashtu foli kohët e fundit, duke pasur parasysh se në Spanjë ka një debat për të ashtuquajturën “anoreksi seksuale”, një formë e refuzimit pak a shumë e plotë e aktiviteteve seksuale, prapa të cilave mund të ketë shkaqe shumë të ndryshme.
Shkaqet e mundshme
Psikologia Emma Ribas e Institutit të Studimeve të seksualitetit, eksperte në psikoterapi individuale dhe çifte, tregon mungesën e vetëbesimit ose praninë e marrëdhënieve kontradiktore në çift si shkaqe të mundshme të mungesës së interesit drejt aktiviteteve seksuale; përveç problemeve që mund të kenë rrënjë më të thella, të tilla si pësimi në të kaluarën i një dhune seksuale që ka lënë një shenjë të pashlyeshme psikologjike.
Edukimi anxiologjik
Merrni në konsideratë gjithashtu rolin që luan një edukim shumë restriktiv dhe anxiologjik, i cili mund t’i ketë atribuuar seksit një imazh të veprimtarisë potencialisht të rrezikshme, sesa një instrumenti natyror që synon shkëmbimin e afektivitetit dhe ngrohtësinë njerëzore, si dhe qëllimet e riprodhimit. Rezultati është se ashtu si anoreksia nervoze mund të çojë në refuzimin e ushqimit, seksi mund të çojë jo vetëm në humbjen e një rasti të rëndësishëm kënaqësie, por edhe në një mjet themelor për të krijuar dhe mbajtur marrëdhënie dhe për të ndërtuar një marrëdhënie, pjesë e rëndësishme e ekzistencës sonë.
Klasifikimi problematik
Refuzimi pak a shumë i plotë i seksualitetit në të vërtetë mund të marrë forma të ndryshme dhe klasifikimi i tij është mjaft problematik. Për shembull, DSM 5, versioni më i fundit i “Manualit Diagnostik dhe Statistikor” të Shoqatës Amerikane të Psikiatrisë (“bibla” e psikiatërve), jo vetëm që nuk përmendet termi “anoreksia seksuale”, por edhe ajo e “çrregullimit të urrejtjes seksuale” që ishte e pranishme në versionin e mëparshëm të, DSM-IV. Çrregullimi i urrejtjes seksuale u përkufizua si “perspektivë e vazhdueshme ose përsëritje e ekstremit dhe shmangia e të gjitha ose pothuajse të gjitha kontakteve seksuale gjenitale me një partner seksual”.
Çrregullimi ekziston
Sipas profesorit Charmaine Borg të Departamentit të Psikologjisë Klinike dhe Psikopatologjisë Eksperimentale në Universitetin Holandez të Groningenit, në një artikull të botuar në revistën Arkivat e sjelljes seksuale, vendimi për të anuluar çrregullimin e aftësisë seksuale nga DSM-V ishte i motivuar nga kërkime të pamjaftueshme për të mbështetur ekzistencën e saj. Më pas, megjithatë, një hulumtim rigoroz mbi rreth 4 mijë njerëz, veçanërisht gra, ka treguar ekzistencën dhe frekuencën e këtij lloji problemi.
Cilat janë simptomat
Profesoresha Borg shpjegon: “Ndër pjesëmarrësit në këtë studim, më shumë se 30 % e të anketuarve përjetuan çaste të neveritjes ndaj seksit në jetën e tyre dhe në mesin e tyre rreth 4 % treguan simptoma që përputheshin me kriteret diagnostike për çrregullim, me mungesën e interesit në aktivitetet seksuale, mungesën e fantazive erotike, reagimin e ftohtë dhe të largët ndaj përparimeve seksuale të partnerit, pak ose aspak kënaqësi seksuale”.
Dëshira e pakët
Një hulumtim i madh i kryer në Shtetet e Bashkuara, gjatë të cilit u intervistuan më shumë se 30 mijë gra, studimi “Preside” zbuloi se problemet e dëshirës seksuale, pavarësisht faktit se jo patologjike, janë shumë më të zakonshme në mesin e grave sesa mund të besohet: 43% e të intervistuarve deklaruan se e përballeshin me një dëshirë të pakët dhe 22 % raportuan forma të stresit personal në lidhje me seksin.
Frika nga marrëdhëniet
Sipas seksologes Judith Viudes të Qendrës Psikoterapisë dhe Seksologjisë në Valencia të Spanjës, “është e mundur të kapërcehen kushtet e anoreksisë seksuale me ndihmën e një eksperti terapeut në teknikat njohëse të sjelljes dhe me ekspozimin progresiv ndaj stimujve të frikësuar. Qëllimi i një trajtimi duhet të jetë i gjerë dhe jo vetëm të fokusohet në problemet strikte seksuale, por për të ndihmuar të përballen me gjithçka që mund të ndodhë në rrjedhën e sipërme, si frika e afërsisë dhe ndjesia e cënueshmërisë, në mënyrë që të kapërcejnë jo vetëm frikën e seksualitetit, por mbi të gjitha frikën e marrëdhënieve ndërpersonale që shërbejnë për të udhëhequr një jetë të kënaqshme personale”.
Burimi / http://gazeta-shqip.com
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
