Nëse të gjithë rreth jush sillen shumë keq, bëhet e vështirë të mbetesh një person i mirë, këtë e dimë mirë. E megjithatë, ruajtja e integritetit të dikujt është e pavlefshme, veçanërisht në ato rrethana. Nëse të gjithë rreth nesh janë të prirur ndaj së keqes, është njerëzore, është e lehtë t’i nënshtrohemi tundimit të hakmarrjes, por është gjithashtu e vërtetë që shumë shpesh njerëzit e këqij përfundojnë duke shkatërruar veten e tyre, nën peshën e ligësisë së tyre.
Pra, çfarë është përdorimi i hakmarrjes? Ndoshta ata që na lëndojnë do të ndëshkohen, në një mënyrë ose në një tjetër, edhe nëse nuk veprojmë, kështu që është shumë më mirë të ruajmë integritetin tonë moral, i cili në fund të fundit është aseti ynë më i çmuar. Në mëngjes ne mund të dalim përsëri para pasqyrës. Ata, ka shumë të ngjarë që nuk mund ta bëjnë.
Ndër të tjera, mos dorëzimi ndaj thirrjes për ndjenja negative është gjithashtu një “kurë” e mirë parandaluese kundër sëmundjeve psikosomatike. Mendja është e fuqishme dhe nëse bllokohet në ndjenja negative si dëshira për hakmarrje, mund të luajë truket edhe në trupin më të fortë.
Pra, përfundimi është vetëm një, dhe kjo sepse në fund të fundit mirësia është gjëja më e mirë për shëndetin. Sepse hakmarrja nuk jep kurrë kënaqësinë që imagjinojmë, përveç nëse jemi njerëz me probleme serioze psikologjike. Hakmarrja është shpesh një helm që jo vetëm që vret gjahun, por vret edhe ekzekutuesin.
Shpesh thuhet se hakmarrja më e mirë është falja. Por nëse e mendoni këtë vetëm për një moment, nuk mund të arrini në përfundimin se: falja është shumë e fuqishme: se pastron shpirtin dhe e vendos tjetrin para përgjegjësisë së tij.
Burimi / https://www.pianetadonne.blog
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
