Një thënie e vjetër popullore thotë: “kurrë nuk është vonë”. Me siguri do të na ketë ndodhur të biem, të bëjmë gabime, të pendohemi… Kjo nuk duhet të na lejojë të masakrojmë veten përtej masës, e aq më pak të rivendosim ëndrrat tona. Përkundrazi! A keni menduar ndonjëherë që meritoni më shumë nga jeta? A jeni i vetëdijshëm se nuk është kurrë vonë për të bërë një ndryshim?
Në jetë duhet të kuptojmë se kur është koha për të merituar më shumë, pavarësisht nga të gjitha gabimet e bëra: kurrë nuk është vonë! Le të fillojmë nga ky koncept. Çfarë do të thotë “është vonë?” Atëherë, kush mund të na japë kohë nëse jo vetvetja? Aq më tepër nëse pika e mbërritjes është lumturia jonë. Nuk është një koncept i zbatueshëm, nëse jo nga koka jonë që nuk dëshiron të dalë nga stereotipet e trishtimit.
Shumë njerëz jetojnë të bllokuar, të ngrirë në një gjendje të mungesës së vazhdueshme që i bën ata të palëvizshëm. Për këtë arsye ata priren ta shtyjnë lumturinë e tyre derisa të kenë më shumë para, kur të humbin pesë kilogramë, kur fëmijët e tyre të jenë më të rritur, kur të kenë bërë karrierë… dhe ndërkohë që koha kalon, pakënaqësia e tyre rritet dita-ditës.
Të tjerët kanë vendosur të heqin dorë në fillim dhe t’i thonë njëri-tjetrit se nuk janë në gjendje, se nuk kanë studiuar, se nuk janë tërheqës fizikisht, se nuk mund të bëjnë ndryshe dhe kështu ata mbeten të ankoruar në një punë që nuk u pëlqen, por nuk kanë guximin të ndryshojnë, qëndrojnë në një marrëdhënie që është bërë një shoqëri e thjeshtë (në rastin më të mirë) por që ju nuk keni guximin ta ndërprisni… dhe ata nuk mund të jenë kurrë të lumtur.
Pastaj ka nga ata që pendohen që nuk e kuptuan menjëherë se sa e paqëndrueshme ishte gjendja e tyre. Ata nuk e kuptojnë se si ata arritën të rezistonin kaq kohë para se të reagonin.
Pse është e vështirë të reagosh?
Ne duhet të konsiderojmë që truri ynë, veçanërisht ajo zonë e veçantë e lidhur me emocionet dhe ndikimet, është jashtëzakonisht e gatshme të ndryshojë. Prandaj është normale t’i thuash vetes “provo të zgjesh pak më shumë”, kush e di, mbase gjërat do të përmirësohen. Sidoqoftë, nëse asgjë nuk ndryshon me kalimin e kohës dhe ndjenja e pakënaqësisë mbetet e pandryshuar, është koha t’i themi vetes “Unë meritoj më mirë”. Mbi të gjitha, ne meritojmë të rifitojmë qetësinë.
Nuk ka rëndësi nëse…ka gjithmonë kohë për të reaguar
Nuk ka rëndësi nëse nuk kemi mësuar disa gjëra më parë; gjithçka mund të mësohet në jetë! Nuk ka rëndësi sa vjeç jemi; nuk është rastësi që jeta na ka vënë përpara një ndryshimi tani… më parë ndoshta nuk do të ishim gati ose ndoshta ka diçka që duhet ta mësojmë tani. Nuk ka rëndësi nëse kemi jetuar për shumë vite si një funksion i fëmijëve dhe sot e shohim veten që duhet të fillojmë të jetojmë përsëri, nuk ka asgjë të keqe me këtë, përkundrazi… Nuk ka rëndësi nëse përfundoi një histori dashurie me një person që menduam se ishte personi i jetës sonë
“I vetmi person që jeni i destinuar të bëheni është personi që vendosni të jeni” – Ralph Waldo Emerson
Asnjëherë nuk është vonë për të merituar më shumë
Le të analizojmë, për një moment, fjalën “vonë”. Është vonë kur kemi caktuar një takim në një kohë të caktuar dhe për çfarëdo arsye, nuk kemi arritur në kohë ose është vonë kur harrojmë sobën dhe djegim darkën. Dy shembuj të thjeshtë për të treguar një aspekt thelbësor: kur është vonë, nuk ka asnjë mënyrë për t’u kthyer; sado që të përpiqemi, darka tani ka kaluar pikën e gatimit dhe ne nuk arritëm në kohë për takimin tonë. Kur ne flasim për jetën e një personi dhe mbi të gjitha për ndjekjen e lumturisë, fjala “vonë” nuk ekziston, nuk është e zbatueshme. Është gjithmonë një kohë e mirë për të luftuar dhe për të arritur mirëqenien e merituar.
Faktori “frikë”
Frika është pengesa që, në shumë raste, na pengon të ndërtojmë lumturinë tonë ose, të paktën, të arrijmë atë që ëndërrojmë, por që qëndron disa hapa përtej zonës sonë të rehatisë. Një gjë që ne zakonisht bëjmë, pa qenë plotësisht të vetëdijshëm për të, është të maskojmë frikën me dorëheqjen, me mendime të tipit “kjo është ajo që kam, ajo që duhet të duroj; nëse e lë, ndoshta do të jem edhe më keq”.
Ne jemi mësuar ta maskojmë aq shumë frikën sa jemi bllokuar në të, sepse jemi dorëzuar vetë. Ata që japin dorëheqjen dhe pushojnë së luftuari janë të dënuar për një pakënaqësi të ngadaltë që shumë mirë mund të çojë në një formë të fshehur depresioni. Është e lehtë për të thënë: “Unë duhet të jem një person më pak i pasigurt”. Jo, sepse shpesh ne nuk kemi të gjithë të njëjtat karakteristika dhe shumë prej nesh nuk e kanë gjithë këtë trimëri. Por në fund të fundit është në rregull, thjesht duhet të dini se si të jetoni me të dhe ta bëni pasigurinë tuaj një forcë.
Frika duhet kuptuar për atë që është në të vërtetë: një emocion që na vë në gatishmëri kur përballemi me një rrezik. Ashtë gabim të fshihesh ose të mos dëgjosh këtë instikt natyror: është e nevojshme ta kuptosh, ta shtjellosh dhe, së fundi, të veprosh në mënyrën më të përshtatshme. Ne nuk duhet të “kemi frikë nga frika”: është e rëndësishme të mësojmë ta dëgjojmë atë, sepse është një shenjë e qartë e shqetësimit dhe sëmundjes së brendshme. Dhe zgjidhja qëndron tek aktrimi. Ne nuk mund të presim që të tjerët të na japin atë që presim nga jeta.
Dhe edhe nëse nuk e dimë se çfarë na pret, kur vendosim të bëjmë një hap të madh, me siguri ndryshimi do të bëjë që disa gjëra të mbesin prapa. Në këtë mënyrë do të ushqehet shpresa që vetëm e reja mund të japë. Nëse ajo anë pozitive që ne kemi shtyrë deri tani arrin të ngrihet përsëri, atëherë ne do ta kemi kuptuar se me të vërtetë meritojmë shumë më tepër.
Koha më e mirë është TANI
Ne kemi thënë që fjala vonë nuk mund të zbatohet për lumturinë ose për të ndjekur mirëqenien. Ne gjithashtu e dimë që frika është një sinjal alarmi që na paralajmëron kur nuk jemi mirë, kur situata jonë është e patolerueshme. Atëherë pse nuk reagojmë? Fakti i thjeshtë i racionalizimit të frikës, lënia mënjanë e qëndrimeve kufizuese dhe pasigurive do të na lejojë të heqim qafe të gjitha ato forca të blinduara që na parandalojnë të përparojmë si njerëz.
Është e mundur që tani ju jeni duke përjetuar një fazë të komplikuar në jetën tuaj: punë, familje, dashuri, pakënaqësi personale. Ndonjëherë, ndryshimet e vogla çojnë në rezultate të mëdha. Për këtë arsye, ne duhet të gjejmë një zgjidhje për këto vështirësi që na mbytin, na vjedhin energjinë dhe optimizmin.
Në shumë raste, zgjidhja qëndron pikërisht në ndërmarrjen e veprimeve: kapërcimi i vijës së frikës, zonës së rehatisë, palëvizshmërisë dhe mbi të gjitha harrimi i mendimeve të tilla si “treni im tashmë ka kaluar” ose “është tepër vonë për mua”. Koha juaj më e mirë është tani. E djeshmja ka kaluar tashmë, e nesërmja nuk dihet, kështu që .. pse të mos e provoni?
Kënaqësia e marrjes së rënies
Frika na shoqëron gjithmonë, veçanërisht kur vendosim të zhytemi, ai ndryshim që do të lërë shumë gjëra pas nesh. Ne nuk e dimë se çfarë do të gjejmë ose nëse ajo që bëjmë do të jetë e suksesshme. Frika do të jetë një shoqëruese e pandashme. Sidoqoftë, në këtë rast, është një frikë emocionuese dhe shpresëdhënëse, sepse gjithçka është e re dhe sepse më në fund kemi filluar të marrim drejtimin e jetës sonë. Zhytja është një përvojë pasuruese. Asnjëherë nuk është vonë.
Secili prej nesh meriton më të mirën, në çdo moment. Në vend që të presim që të tjerët ta na e ofrojnë, duhet ta marrim me forcën tonë.
Burimi / https://psicoadvisor.com/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
