Mbajtja e një fjalimi përpara një audience për shumë njerëz shkakton djersitje, një gojë të thatë dhe një ndjenjë paniku.
Nëse ai është duke kënduar, duke luajtur një instrument ose duke marrë pjesë në një dramatikë amatore, ekziston një frikë shumë e vërtetë përpara një auditori të ‘mbytjes’ ose kur harron fjalët në skenë.
Por, besoni apo jo, hulumtuesit kanë zbuluar se ne performojmë më mirë kur kemi audiencë se sa kur jemi vetëm, sepse duke pasur një auditor rriten aftësitë tona motorike.
Studiuesit në Johns Hopkins University u kërkuan pjesëmarrësve të luajnë një lojë të ndërlikuar kompjuterike që përfshin lëvizjen e një kursori për të arritur një objektiv në shpejtësinë optimale. Kur u panë nga një audiencë, pjesëmarrësit ishin më të mirë – deri në 20 % më mirë se sa kur ata po luanin vetëm.
Skenat e trurit treguan se kur ata e dinin se po vëzhgoheshin, pjesët e trurit të lidhura me ndërgjegjësimin dhe shpërblimin shoqëror nxitën ato që kontrollonin aftësitë motorike për të përmirësuar performancën.
Autori kryesor i studimit, Dr, Vikram Chib, një profesor asistent i inxhinierisë biomjekësore në Johns Hopkins, tha: “Ju mund të mendoni se njerëzit që ju shohin nuk do t’ju ndihmojnë, por në të vërtetë ju mund të bëni më mirë. Një audiencë mund të shërbejë si një nxitje shtesë”.
Hulumtimet e mëparshme kanë treguar se njerëzit bëhen më mirë nën presionin publik për shkak të shqetësimeve për mënyrën se si po paraqiten.
Studimi i ri pohon se performanca e mirë shihet si ‘miratimi shoqëror i rritur nga të tjerët’, ndërsa një performancë e dobët mund të ketë një ‘ndikim negativ në gjendjen shoqërore’.
Për të testuar këtë, autorët rekrutuan 20 njerëz të moshës 19 deri 32 vjeç për të trajtuar lojën video dhe i paguanin një sasi të vogël parash në bazë të asaj se sa mirë vepruan.
Ata luajtën në lojë vetëm ose para një audience dhe u vlerësuan për zbutjen e lëvizjeve dhe saktësinë e tyre.
Kur njerëzit shikonin, pjesëmarrësit ishin mesatarisht 5% më të mirë në lojë, me disa pjesëmarrës deri në 20 % më të mirë.
Vetëm dy nga 20 nuk arritën të shohin një përmirësim përpara një auditori.
Duke analizuar trurin e tyre duke përdorur një makinë MRI, studiuesit gjetën që ata që performonin në një audiencë kishin rritur aktivitetin në një pjesë të korteksit paraballor që mendohej të peshonte mendimet dhe qëllimet e të tjerëve.
Gjithashtu u aktivizuan pjesët e korteksit të tyre të lidhur me shpërblimin. Së bashku këto sinjale nxitën aktivitetin në striatumin e barkut, një zonë e trurit që motivon veprimet dhe aftësitë motorike.
Gjetjet, e botuara në revistën Social Cognitive and Affective Neuroscience, sugjerojnë se një audiencë e vogël ju nxit për të performuar më mirë. Por nëse audienca ishte shumë më e madhe, dhe aksionet më të larta, rezultatet mund të kishin shkuar në anën tjetër.
“Këtu, njerëzit me ankth shoqëror priren të performojnë më mirë,” tha Dr. Chib. “Por në një moment, madhësia e audiencës mund të rrisë madhësinë e ankthit të dikujt. Kjo mbetet për t’u parë, përfundoi Dr. Chib.
Përgatiti: Brikela Daci | Burimi / http://www.dailymail.co.uk
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
