Një dashuri që lind në vetmi nuk është një dashuri e destinuar të rritet. Rrënjët e saj janë të dobëta dhe përfundojnë duke qenë një “gjemb” që mbulon përkohësisht boshllëkun. Kur nuk ke një bazë të fortë, nuk ke asgjë. Mendja punon në një mënyrë zbavitëse; na bind për pothuajse çdo gjë, madje edhe kur zemra ndjen ndryshe.
Frika jonë, shpresa dhe mënyra se si ne idealizojmë njerëzit na bën të besojmë se të jesh me dikë që nuk na mbush, është gjëja e duhur për të bërë. Ne gjithashtu mund të bindim veten se jemi të dashuruar me dikë vetëm për shkak se ai është “atje” në momentet kur ndihemi vetëm.
Kur jemi vetëm, të pambrojtur dhe të dobët; ne mendojmë se kemi nevojë për dikë tjetër për të na ngritur sepse vetëm atëherë do të ndihemi më mirë. Por nuk është e vërtetë, nuk është mirë të përzihet vetmia me dashurinë. Pra, mos bini në dashuri kur ndiheni të vetmuar, por kur jeni gati, kur i besoni vetes, kur ndiheni të plotë dhe vërtet e dini se çfarë doni.
Ata thonë se durimi është një virtyt dhe kjo është ajo që do t’ju udhëheqë për të gjetur rrugën e drejtë në jetë. Por kur e keni pasur atë për kaq shumë kohë dhe pavarësisht se kjo dashuri nuk ka ardhur, atëherë zbrazëtia do të ndihet më shumë. Por asnjëherë mos bini në grackën që keni nevojë për dikë për ta mbushur atë. Pritja ka shumë përparësi. Mendoni për të gjithë ata njerëz që kanë thyer zemrat që të hidhen nga një marrëdhënie në tjetrën, me këdo që ka ndodhur edhe nëse janë të vetëdijshëm se do të ishin udhëtar.
Para së gjithash, duhet të jesh i lumtur me veten dhe jetën tënde, kështu mund të biesh në dashuri. Askush nuk mund të të shërojë ose të rregullojë. Ju duhet të gjeni forcën brenda jush për të kuptuar se çfarë do të thotë të duash vërtet. Dashuria nuk është vetëm prania e dikujt tjetër. Nëse je me dikë sepse je i vetmuar, do të përfundosh duke mbushur zemrën me zbrazëti që në fund do të bëhet një zbrazëti e madhe. Mos u mundoni të gjeni dikë që ju kujton dashurinë e së kaluarës, por dikë që ju bën të lumtur ashtu siç është.
Gjeni dikë që mund t’ju bëjë të buzëqeshni vërtetë. Dikë që ju intereson, dikë me të cilin vërtetë dëshironi të kaloni ditët tuaja më të mira dhe më të këqija dhe që respekton gjithashtu momentet kur doni të jeni vetëm. Dikë nga i cili doni të mësoni dhe doni t’i mësoni. Gjeni dikë që ju pëlqen, jo vetëm sepse ju kujton dikë tjetër ose sepse ju bën të besoni se vetmia juaj zhduket.
Jini të sigurt për atë që jeni, sepse të qenit vetëm është po aq i rëndësishëm sa të qenit me dikë që të do. Dikush që ju ndihmon të gjeni forcën tuaj dhe kush e kupton kush jeni vërtetë. Ndonjëherë njerëzit na bëjnë të kuptojmë se është më mirë të jesh vetëm se me dikë që nuk je plotësisht i bindur.
Pra, mos e mashtroni veten dhe mos e lini në krahët e dikujt që dini se nuk është i duhuri për ju.
Burimi / emozionifeed.it
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
