Bullizmi vret, ne duhet t’u mësojmë fëmijëve tanë të duan. Marlon de Castro shkruan: “Bullizmi nuk është aspak një provë. Nuk është detyrë e fëmijës ose e askujt të jetë rezistent ndaj këtij lloji që e praktikon. Nuk është përgjegjësia e viktimës të jetë i fortë apo jo. “Termi bullizëm u përdor për herë të parë nga studiuesi Dan Olweus, pas studimit për shumë vite të sjelljes së dhunshme të djemve në shkolla.
Bullist është një person i dhunshëm që përdor dominimin e tij si fizikisht dhe psikologjikisht, ka qëndrime të qëllimshme dhe të përsëritura. Dhunuesi fyen, sulmon fizikisht viktimën e tij, duke krijuar gënjeshtra të rreme, denigron dhe bën publike sikletin e viktimës.
Për fat të keq, me rritjen e përdorimit të internetit, kjo praktikë është bërë më e theksuar, duke u bërë gjithçka edhe më e rrezikshme duke e ekspozuar viktimën në nivel global. Edhe pse termi bullizëm është i ri, praktika e tij është e lashtë, por për fat të mirë, ka shumë që mund të kenë qenë viktima dhe që kanë arritur të dalin prej saj dhe të jetojnë normalisht.
Nëse trajtimi i sëmundjeve fizike është i lehtë, trajtimi i sëmundjeve psikologjike është shumë i vështirë, dhimbja psikologjike është subjektive, çdo individ e vuan në mënyrën e vet, madje është çnjerëzore që të përpiqesh të krahasosh dhimbjet e individëve të ndryshëm sepse të gjithë reagojnë ndryshe ndaj dhimbjeve të tyre.
Ne duhet t’u mësojmë fëmijëve tanë të duan, që ne jemi individë dhe se si të tillë jemi të gjithë të ndryshëm nga njëri-tjetri, po të ishim të gjithë të njëjtë, kjo botë do të ishte e pabanueshme, janë vuajtjet tona që na bëjnë të barabartë. Duhet t’u mësojmë respektin, dhembshurinë dhe të pranojnë mendimin ndryshe.
Burimi / tuttorete.info
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
