Të qenit prind, është vetëdije e fuqishme e njeriut për njeriun, është vetëdije, që qëndron mbi lodhjen dhe sakrificën. Njeriu, kur bëhet prind, fillon të mësojë dhe zhvillojë diçka shumë të rëndësishme në jetë, të bërit të gjërave pa sakrifica dhe lodhje. Të bërit të gjërave nëpërmjet përgjegjsisë dhe vullnetit, ku detyra nuk është më bezdi, por zgjedhje.
Nga Lira Gjika
Pediatre
Ai, njeriu, fillon të përdorë me zhdërvjelltësi “zgjedhjen” e ndjesive, fjalëve dhe veprimeve. Njeriu tashmë prind, shmang vorbullën e ndjesive në veten e tij dhe çdo minutë, çdo orë, çdo ditë dhe për gjithmonë, udhëhiqet nga vetëdija e të qenit prind.
Lodhja dhe sakrifica janë pjesë e këtij procesi, por nuk duhet të udhëheqin dhe dominojnë këtë marrëdhënie dhe udhëtim në kohë.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
