Çfarë do të thotë të jesh prind i një fëmije me bullizëm? Psikologu na tregon për këtë dhe shpjegon atë që një baba dhe një nënë mund të bëjnë nëse fëmija i tyre është një dhunues.
Çfarë do të thotë të jesh prind i dhunuesit dhe si e përjeton këtë përvojë që ndihet i akuzuar për moskuptimin e nevojave të fëmijës së tij?
Në një shoqëri moderne në të cilën konkurrenca shfaqet si forca lëvizëse e një realiteti të përditshëm, adoleshenti ndihet i detyruar, madje me forcë dhe për t’iu përgjigjur kërkesave të jashtme, për të krijuar vetëbesimin dhe besimin e ti në aftësitë e tij.
Ndjenja e vetë-efikasitetit personal është e rëndësishme për të përvijuar individualitetin dhe ‘duke u respektuar’ nga të tjerët. Por shumë shpesh adoleshenti vepron duke vendosur sjellje të papërshtatshme dhe në kufijtë e ligjshmërisë si për të sfiduar të rriturit, si për të tërhequr vëmendjen dhe për të dalë nga grupi i shokëve dhe për të ‘kompensuar’ mungesën e vetëvlerësimit dhe problemeve të ndryshme.
Bullizmi në shkollë
Çdo ditë dëgjojmë për ngacmimin edhe jashtë kontekstit shkollor. Në shkollë, megjithatë, është e mundur që të kemi një pamje më të detajuar të situatave që i nënshtrohen sjelljes problematike të djemve të quajtur ‘bullies’. Në fakt, duhet të merren në konsideratë faktorë të ndryshëm, si gjendja socio-ekonomike e familjes dhe problemet që ekzistojnë brenda saj, sjellja e prindërve ndaj adoleshentit dhe personaliteti i djalit dhe përvoja e tij e rritjes.
Çfarë mund të bëjë një prind?
Aspekti ndëshkues i arsimit nuk fiton rezultate të veçanta, ndërkohë që lidhet me kënaqjen dhe përforcimin e sjelljeve më të përshtatshme. Një i rritur i përfshirë në një mijë situata problematike nuk i kushton vëmendje botës së brendshme të fëmijës së tij, i cili me sjelljen e tij jofunksionale e kërkon atë.
Pse djali im është duke vepruar kështu?
Çfarë po përjeton dhe si ndihet ai?
Çfarë ka nevojë?
A ka ai një shqetësim që nuk mund ta kuptoj?
Për të gjitha këto pyetje duhet të ketë një përgjigje nga prindërit që përballen me sjelljen e vështirë të fëmijëve të tyre. Është e qartë se kjo është pasojë e një situate që familja në tërësi jeton dhe për të cilën djali bëhet kokë turku. Shumë prej tyre janë të ofenduar, të trajtuar keq në shtëpi dhe të injoruar, kështu që ata kërkojnë konsensus dhe gjithçka që u mungon në shkollë, mjedis në të cilin është e lehtë për të marrë miratimin nga bashkëmoshatarët e tjerë dhe të bëhet një individ që të respektohet nga ‘frika’.
Një qëndrim i dialogut më të madh dhe dëgjimit aktiv, me një vëmendje të veçantë ndaj nevojave të fëmijëve, pavarësisht nga mosha e tyre që duan të jenë të pavarura nga familja, mund të nxisin në to një përgjigje ndryshe që ata të ndiheshin më të konsideruar. Autoriteti dhe respektimi i rregullave duke filluar nga mjedisi i brendshëm mund të favorizojnë internacionalizimin e një edukimi të rregullt që do t’i çonte ata për të ndarë atë që është e drejtë nga ajo që nuk është.
Empatia është gjithashtu një element i rëndësishëm në të cilin një prind mund të punojë, duke provokuar në to emocione që nuk do të provonin të mbeteshin të shkëputura dhe indiferente ndaj përvojës së tjetrit.
Përgatiti: Brikela Daci | Burimi / https://www.pianetamamma.it
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
