E premtja e Mirë, e njohur edhe si “e premtja e Shenjtë,” është e premtja menjëherë përpara Pashkëve të së dielës. Ajo festohet tradicionalisht si ditë në të cilën u kryqëzua Jezusi. E premtja e Mirë është dita kur të krishterët përkujtojnë kryqëzimin dhe vdekjen e Jezu Krishtit.
Kjo është një ngjarje e rëndësishme në krishterim, pasi ajo përfaqëson sakrificat dhe vuajtjet në jetën e Jezusit. Kryqëzimi ishte kulmi i një numri të ngjarjeve të Javës së Shenjtë, duke përfshirë: kthimin triumfal të Jezusit në Jeruzalem të dielën; larja e këmbët të dishepujve nga Jezusi; dhe Darka e Fundit në Maundy të enjten. Disa kisha organizojnë një lutje të premten e Mirë për shkaqe të ndryshme, të tilla si për pacientët e kancerit…
Disa të krishterë mund të marrin pjesë në shërbime të veçanta në kishë apo lutje. E premtja e mirë është një ditë zie dhe lutje e qetë për shumë të krishterë. Disa e trajtojnë të premten e Mirë si një ditë të agjërimit, ndërsa të tjerët përjashtojnë nga vaktet mishin.
Në shtëpia atmosfera është e qetë, me pak ose aspak aktivitete të jashtme dhe televizion, kompjuter dhe radio në përdorim të kufizuar në respekt të kësaj dite.
Simbole
Kryqi paraqet mënyrën si Jezusi vdiq, është një simbol i rëndësishëm që shihet të premten e Mirë. Disa kryqe mbajnë një figurë të Krishtit. simbolet e tjera të premten e mirë përfshijnë një copë të zezë që përdoret për të mbuluar kryqin, piktura dhe statuja në kisha dhe shtëpi.
Në ditën e dytë të Treditëshit të Pashkëve, pra të Premten e Madhe të Shenjtë të Pashkëve kemi edhe një rast të përshtatshëm për të medituar nga njëra anë mbi misterin e dashurisë së pakufishme të Hyjit ndaj njerëzimit, pra ndaja nesh, në anën tjetër meditojmë edhe mbi misterin e madh të së keqes, të keqit e të mëkatit, që peshon rëndë mbi njerëzimin. E për ta kuptuar këtë mister feje e jete, na ndihmojnë shumë ritet liturgjike që sot, të Premten e Pashkëve, rrëfejnë historinë e mundimeve të Krishtit deri në kryqëzimin e Tij mbi kryq. Gjithnjë të Premten e Pashkëve, besimtarët bëjnë pastaj edhe manifestime përshpirtërisë popullore, siç është Udha e Kryqit ose shfaqjet tjera kishtare, të cilat kanë si qëllim të lenë gjurmë sa më të thella në zemrën e besimtarëve, të ndihmojnë përforcimin e besimit në Hyjin e kthimin në Udhën e Jetës, e kjo arrihet në mënyrë të veçantë përmes pjesëmarrjes së drejtpërdrejtë në flijimin shëlbimtar të Jezusit.
Kështu, nga e Premtja e Madhe e Pashkëve e deri në heshtjen e thellë të së Shtunës së Madhe, me altarët e zhveshur nga stolitë, të gjitha Kishat zhyten në soditjen e misterit më madh të shëlbimit që propozon feja e krishterë, duke i ftuar besimtarët t’ia hapin shpirtin Mëshirës Hyjnore deri në kumtimin e Ngjalljes ngadhënjimtare të Jezu Krishtit mbi vdekje. Në këtë ditë, të Premten e Madhe të Pashkëve, ka rëndësi të madhe pjesëmarrja jonë në Sakramentin e Rrëfimit apo të Pajtimit me Zotin e të afërmin tonë, rrugë e domosdoshme kjo për të pastruar zemrën e për t’u përgatitur për kremtimin e Pashkëve me shpirt të përtërirë.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
