Në shoqërinë moderne, adoleshentët përballeshin me sfida dhe presione të ndryshme, duke shfaqur nevojën për një analizë të thellë të sjelljeve të tyre. Disa adoleshentë, duke eksploruar identitetin dhe ekzistencën e tyre, janë të prirur të përdorin rrugën e dhunës. Ndërkohë, institucionet shoqërore kanë ndërmarrë masa për të mbrojtur komunitetin nga sjelljet e adoleshentëve, përfshirë mbylljen e tyre.
Faktorët kryesorë që inkurajojnë adoleshentët të përdorin dhunën përfshijnë mungesën e mundësive për arsimim dhe papunësinë, krijuar një mjedis ku ata ndihen të izoluar dhe të pambrojtur. Kjo i shtyn shpesh drejt sjelljeve të dhunshme për të shprehur tensionet dhe frustrimet e tyre.
Ndërkohë që është e rëndësishme të analizojmë fenomenin e adoleshentëve që përdorin dhunën, është po aq thelbësore të kuptojmë pse institucionet ende heshtin për këtë çështje të ndjeshme. Heshtja mund të çrregullohet nga frika e dëmtimit të imazhit publik dhe mungesa e resurseve për të adresuar shkaqet komplekse dhe të kërkesës së koordinuar për ndërhyrje efektive.
Për të bërë ndryshime të qëndrueshme, mbyllja e institucioneve duhet të shoqërohet me përpjekje të ndërgjegjshme për të adresuar shkaqet kryesore. Kjo përfshin investime në arsim, mundësi punësimi për adoleshentët dhe zhvillimin e programeve inovative për ndihmë dhe përkrahje.
Në vend që të kufizohemi vetëm tek mbyllja e institucioneve, qasja integrale duhet të krijojë një mjedis të përkrahur dhe të lidhur me komunitetin, duke inkurajuar adoleshentët drejt zhvillimit të sjelljeve pozitive. Kjo do të ndihmojë në formimin e një shoqërie të fortë dhe të përgatitur për të përballuar sfidat e adoleshencës.
Pjesa e adoleshenteve që përdorin dhunën deri në vrasje shfaq një realitet alarmues, me rrënja të thella në kompleksitetin e sfidave sociale. Disa adoleshentë, përballur me mungesën e perspektivave dhe frustrimet e thella, përdorin dhunën si mënyrë për të shprehur tensionet e tyre. Ky fenomen ka ndikuar në rritjen e aktet e dhunës që shpesh shkojnë deri në vrasje.
Megjithatë, heshtja e institucioneve për këtë çështje ndjeshme mund të jetë rezultat i frikës nga dëmtimi i imazhit publik, mungesës së resurseve të mjaftueshme dhe ndoshta mungesës së një strategjie koordinuese për trajtimin e adoleshentëve në rrezik.
Për të shpëtuar nga ky heshtje, institucionet përkatëse duhet të angazhohen në dialog dhe bashkëpunim me specialistët e fushës, shoqatat civile dhe komunitetin. Duke adresuar shkaqet kryesore të sjelljeve të adoleshentëve që shkojnë deri në vrasje dhe duke ndarë informacionin, mund të ndihmohet në ndërgjegjësim dhe ndryshimin e qëndrimeve të shoqërisë.
Nëse institucionet përkatëse ndërmarrin hapa konkrete për të adresuar shkaqet dhe për të thelluar bashkëpunimin me aktorët relevante, ato mund të shpërblehen me një ndikim pozitiv në trajtimin e adoleshentëve që përdorin dhunën me pasoja të rënda. Ky angazhim mund të krijojë kushte të përshtatshme për të rritur gjeneratat e ardhshme në një mjedis të shëndetshëm dhe pozitiv.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
