Nëse largoheni nga situata të këndshme dhe shpërblime në dukje të pakontrollueshme, duke ndjerë se nuk meritoni gjërat e bukura dhe duke shmangur çdo gjë të re që mund të sjellë ndryshime pozitive në jetën tuaj, nuk është depresion, por kerofobi.
Në botën e sotme, lumturia është një koncept që është teorikisht i gjerë dhe konkretisht i ngushtë. Njerëzit kanë kuptime të pafundme për këtë term, të gjithë individualë, të gjithë personalë, të gjithë të formuar sipas vizionit të tyre për botën, por pothuajse të gjitha larg nga vetvetja dhe të tjerët. Në fakt, duket se, në epokën bashkëkohore, lumturia nuk është një gjendje e përhershme ose të paktën e qëndrueshme, por një qëllim i ardhshëm për t’u arritur në një kohë të largët në jetë (kur të martohem, kur të kem fëmijë, kur të kem një shtëpi, kur të shoh Antarktidën…etj), ose thjesht një çast intensiv, por shumë i shkurtër, si një fishekzjarr.
Edhe ky kuptim i fundit duket se venitet ndërsa vitet kalojnë dhe ne rritemi. E vërteta është se për një numër të madh njerëzish, lumturia duket se përfaqëson më shumë një burim ankthi sesa një moment për t’u gëzuar plotësisht. Kjo lloj frike, më së shpeshti e pabazë, shkakton mekanizma shpëtimi nga situata pozitive dhe shpërblyese, siç është vet-sabotimi.
Cherofobia: ikja nga gjërat pozitive
Frika nga lumturia nuk është vetëm një ndjenjë e adoleshencës. Quhet kerofobia, dhe paraqet një shqetësim të vërtetë të kohërave tona. Ajo manifestohet përmes tendencës, vullnetare apo edhe pa vetëdije, për të shmangur çdo situatë që mund të gjenerojë ndjenja pozitive në jetën tonë, por edhe për të fshehur episodet e bukura ose shpërblyese, për të mos e vendosur kurrë lumturinë si qëllim, duke e konsideruar atë një humbje të vërtetë të kohës. Gjithashtu, është zakoni i shmangies së ndryshimeve të rëndësishme në jetën e dikujt që mund të çojnë në kënaqësi të mëdha, refuzime të dukshme e të pakuptimta për të marrë pjesë në situata argëtuese si ahengje, udhëtime ose ndonjë gjë që mund të çojë në një risi të pakontrollueshme. Por kini kujdes: personi kerofob nuk është domosdoshmërisht një person i trishtuar ose në depresion. Ai thjesht shmang emocionet pozitive që duken shumë të ndërlikuara për t’i menaxhuar.
Po pse kjo frikë?
Shkaqet e kerofobisë mund të jenë të ndryshme. Psikiatrit priren ta shoqërojnë këtë arratisje nga momentet e lumturisë me ngjarjet që kanë ndodhur në fëmijëri, ku me siguri një ndëshkim apo një ngjarje shumë e keqe pasoi menjëherë pas një momenti jashtëzakonisht pozitiv. Një traumë e tillë mund të ketë pasoja në moshën e rritur, duke menduar se çdo moment lumturie ndiqet nga një dhimbje ekstreme ose zhgënjim, pothuajse sikur të ishte një ndëshkim. Për më tepër, lumturia na bën të brishtë.
Nëse jemi të lumtur, kjo do të thotë që në jetën tonë ekziston diçka që e bën të mundur dhe ndjehemi të detyruar ta mbrojmë këtë. Kjo përgjegjësi na bën më të dobët, më të vëmendshëm dhe na pengon të shijojmë momentin e lumtur. Për më tepër, ata që vuajnë nga kerofobia priren të mendojnë se lumturia dëmton veten ose njerëzit përreth tyre, ata mendojnë se nuk e meritojnë atë dhe kanë frikë se mund të jenë objekt i zilisë ose keqdashjes nga ana e të tjerëve.
Duke lexuar këto rreshta dikush do të mendonte se lumturia nuk ka anë pozitive, por shkakton vetëm ankth dhe frikë për të ardhmen. Nga ana tjetër, nëse jeni të pakënaqur nuk ka asgjë që mund t’ju shtyjë për të mbrojtur gjendjen tuaj, duke mos pasur asgjë për të humbur nuk ju inkurajon të përmirësoni momentin që po jetoni. Me pak fjalë, të jesh i palumtur është shumë më e lehtë sesa të jesh i lumtur. Nuk ka përgjegjësi, nuk ka frikë nga pasoja negative, nuk ka frikë se ndonjë person ziliqar do të largojë ose dëmtojë atë që keni.
Por me çfarë çmimi?
Burimi / https://www.ohga.it/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
