Nuk është e lehtë të përpiqesh të jesh i lumtur sot. Duket se çdo gjë është prekur nga një patina e cinizmit dhe pesimizmit. Njerëzit ka kohë që kanë hequr dorë nga besimi se mund të zgjohen në mëngjes duke buzëqeshur. Ankesat janë rendi i ditës, vetë-keqardhja është bërë modë dhe ankthi është një mënyrë jetese.
Kjo është arsyeja pse, kur vendosni ta merrni jetën tuaj në dorë dhe bëni diçka të fortë për lumturinë tuaj, ju do të duhet të shkoni kundër kësaj. Ju nuk mund të shpëtoni: në epokën e homologimit, ndryshimet e mëdha realizohen vetëm nëpërmjet vendimeve që të tjerët nuk kanë guxim t’i marrin. Kur ta bëni, njerëzit do t’ju thonë se jeni gabim. Ata do të përpiqen në çdo mënyrë që t’ju bëjnë të ndryshoni mendjen tuaj dhe t’ju kthejnë në atë rrugë që ata e quajnë “të sigurt”, por kjo për ju është sinonim me pakënaqësi të madhe.
Mekanizmi vetë-mbrojtës i atyre që nuk kanë forcën për të ndryshuar jetën e tyre
Është një mekanizëm i vetëmbrojtjes: ata kanë frikë se mund të keni të drejtë, sepse në të vërtetë dyshimi se këto ekzistenca sipërfaqësore dhe të sheshta nuk janë gjë tjetër veçse një humbje e kohës sonë të çmuar që ata e kanë. Por ata, ndryshe nga ju, kurrë nuk kanë gjetur forcën dhe guximin për të ndryshuar dhe ndjekur ëndrrat e tyre. Dhe pastaj ata nuk duan që ju ta bëni atë, ata nuk duan që shembulli juaj t’i detyrojë ata të reflektojnë dhe të bëjnë pyetje të pakëndshme.
Ata do të përpiqen të diskreditojnë ty dhe nëse nuk arrijnë t’ju bëjnë të ndryshoni mendim, ata do t’ju trajtojnë si “të ndryshëm”. Ata do t’ju izolojnë.
Unë kam qenë ashtu, më kujtohen të gjitha kohërat kur dikush më pyeti: “Po çfarë bëni në jetë?” Dhe unë u përgjigja: “Unë punoj në internet gjatë udhëtimit nëpër Azi” (nëse jeni të interesuar të mësoni më shumë, unë flas për atë gjerësisht në libri tim “Koordinatat e lumturisë”).
Më kujtohen shprehjet e tyre: së pari çudi, atëherë mekanizmi i vetëmbrojtjes u aktivizua, mohimi, skepticizmi dhe bindja se duhet domosdoshmërisht të jetë mashtrim, kapje. Sikur ndërtimi i një jete të ndryshme dhe të lumtur duhet domosdoshmërisht të jetë një utopi, sikur secili prej nesh duhet të dënohet me pakënaqësi.
Jo të gjitha mendimet janë të njëjta
Këto reagime janë një nga arsyet pse njerëzit nuk ëndërrojnë. Është normale, pasi të gjithë: nëse gjithkush ju thotë të ndaleni sepse është e pamundur dhe ju jeni vetëm një mashtrim, duhet të keni forcë të madhe për të vazhduar përpjekjet. Prandaj unë dua t’ju jap këshilla që ju të ëndërroni për një ndryshim të madh të jetës, një revolucion personal drejt lumturisë: t’u jepni peshën e duhur fjalëve të të tjerëve. Përcaktoni vlerën jo në kuptimin absolut, por edhe në bazë të kujt e ka thënë atë.
Sepse jo të gjitha mendimet janë të njëjta. Disa janë perla, të tjera janë helm. Shumë prej tyre kanë lindur nga ndjenja negative si zilia, frika dhe pasiguria. Të tjerët janë të shkujdesur të thonë fjalë boshe të pa menduara, por që mund të bëjnë shumë dëm. Pak, shumë pak mendime janë me të vërtetë të vlefshme. Përqendrohuni në ato, mos e humbni energjinë duke u ndjerë keq për gjykimin e atyre që nuk kanë interes të vërtetë për t’ju parë të lumtur.
Zemra, mendja dhe veprimi: kështu vijnë ëndrrat
Në vend të kësaj, mëso të besosh veten. Ndaloni nënvlerësimin e ndjenjave tuaja. Para se të mbështetesh verbërisht tek të tjerët dhe në varësi të gjykimeve të tyre, përshtatuni me frekuencën tuaj dhe dëgjoni: çfarë thotë zemra juaj? Çfarë do të dëshironit të bënit për dhjetë vitet e ardhshme? Çfarë nuk dëshironi të shihni më në jetën tuaj? Çfarë rruge do të merrnit nëse mund të zgjidhni lirisht?
Askush nuk e di më mirë se ju, çfarë ju bën me të vërtetë të lumtur. Askush nuk mund të vendosë për ju nëse ajo që ëndërroni është në rregull apo jo. A do t’i tregonit dikujt se si të jetoni, çfarë është e drejtë për të dhe si duhet të sillet ai? Mos lejoni që të tjerët ta bëjnë këtë me ju.
Dëgjoni zemrën tuaj, planifikoni me një mendje të qetë dhe veproni me guxim. Çdo ëndërr e realizuar kalon nga këto tre nivele: së pari emocionet, pastaj racionaliteti dhe në fund veprimi. Por, për të pasur sukses, shumë pozitivitet është gjithashtu i nevojshëm: nëse nuk ka asnjë rreth jush largojini.
Nëse ka një gjë që e kam mësuar gjatë udhëtimit, është se nuk jemi pemë. Rrënjët ekzistojnë vetëm në kokën tonë.
Burimi / www.mangiaviviviaggia.com
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
