Intervistoi: Orjona Tresa
Ta duash jetën me të mirat dhe të këqijat e saj. Të duash veten dhe të pajtohesh me çdo ndryshim që ajo shënjon. Ndryshimet, pengesat dhe arritjet janë pjesë e zhvillimit. Me vërtetësinë e të konceptuarit dhe të pranuarit të gjërave ashtu siç ndodhin, pa i “veshur” fodullëkun apo krenarinë mbi emrin që mban sot, Renato Mekolli pohon se e ka mësuar veten që në tërë hapat që i janë dashur të ngjisë në jetë, të mos ndryshojë kurrsesi, por të jetë i njëjti njeri si jashtë pune dhe brenda saj. Rrugëtimi i tij nisi herët me emigracionin, për të vijuar me një seri ndodhish të paparashikuara. Investimi në vite ia vlejti. Gjithçka do të ndihmonte formimin e tij, do t’i vinte dita të shpërblehej. Është i bindur se falë sakrificave, përçapjeve, vullnetit dhe mosdorëzimit karshi sfidave do t’ia dilte mbanë. Falë tyre është i vërtetë, i natyrshëm, karizmatik për bashkëpunëtorët dhe për çdo klient që nuk kursen ta përgëzojë dhe t’i thotë fjalë të mira. I preferuari i restoranteve greke, pse jo dhe i formateve televizive apo imazheve fotografikë, plotësojnë kuadrin e një të pasionuari fort pas këtij fokusi. Renato Mekolli është cilësuar ndryshe si ambasador i kuzhinës greke. Nën ngjyrat bardh e blu të shtetit fqinj, ai e rrëmbeu edhe për këtë vit çmimin “Kapelet e Arta 2015” me motivacionin: Për modernizimin e kuzhinës greke. Fama e Renatos ka shkuar deri në Amerikë, ku gazetari dhe kritiku i njohur Frank Bruni e ka cilësuar atë në gazetën njujorkeze, si një nga yjet e kulinarisë. Sepse ai është një nga djemtë të cilët jo vetëm gatuajnë gjëra të shijshme, por edhe kontribuojnë në artin e kuzhinës, kulinarisë. Tani ai punon si shef në një nga restorantet më historikë të Athinës, në Vassilainas.
Të mësosh nga “rëniet”. Rrugëtimi juaj sikundër dhe i shumë bashkëmoshatarëve tuaj ndoshta, në vitin ’96 ka patur vështirësi dhe pengesa që natyrshëm kanë ndikuar në formimin tuaj. Si ka qenë për ju kapërcimi i kësaj periudhe?
Ishte i vështirë, pasi ika i vogël në një vend që nuk e njihja. Lashë gjithçka pas për një jetë të re, për një të ardhme më të mirë, por vitet kaluan dhe çdo gjë ndryshoi për mirë.
Si do ta përkufizoje rrugëtimin tënd: Fat… Pasion … apo Punë?
Në fillim shumë punë, më pas pasioni dhe në fund fat. Por fati të vjen një herë. Nëse ti nuk punon, nëse atë që do nuk e bën me pasion, atëherë është e kotë.
Çfarë ju është dashur të bëni për të ndërtuar imazhin që keni sot? Sa vite ju është dashur dhe sa probleme keni hasur, duke patur parasysh paragjykimet e të qenit shqiptari i suksesshëm në Greqi?
Që të krijoj imazhin që kam sot, më është dashur të punoj shumë, të dëgjoj shumë shefat e mi, dhe sigurisht, shumë vite për të treguar se këtë që e bëj me shumë përkushtim, me shumë dashuri, me kokën ulur gjithmonë, dhe pak fjalë e shumë punë. Sigurisht që kam patur shumë vështirësi. Asnjë gjë nuk m’u dhurua. Duhet të jepja maksimumin, duhet të tejkaloja vetveten dhe të isha më i mirë se kolegët e mi. Paragjykime ka patur shumë, por çdo pengesë mua më bënte më të fortë. Kisha më shumë inat me veten dhe gjithmonë doja të tregoja se unë jam këtu dhe jap maksimumin për atë që dua, për gatimin. Por me kalimin e kohës, çdo gjë ndryshoi. Tashmë të gjithë e dinë që jam shqiptar, një shqiptar që drejton kuzhinën e restorantit më historik të Athinës, një shqiptar që Frank Bruni i gazetës “Neë York Times” u tha grekëve që duhet të provoni gatimet e Top Chef-it në restorantin “Vassilenas”.
Pengesat, vështirësitë, dështimet nuk janë vetëm përvoja negative, por mund të bëhen aleatë kyç që na bëjnë të zhvillojmë më shumë veten. Sa ka ndikuar realisht në personalitetin që bartni sot, atë të një master shefi me emër, që menaxhon një restorant po kaq me emër në shtetin fqinj, një nga anëtarët e jurisë së një programi televiziv që lidhet me profesionin tuaj e që zhvillohet në Shqipëri?
Sigurisht që jo. Për mua pengesat, të bërtiturat, racizmi dhe dështimet janë sukses. Nëse nuk do kisha pengesa, nëse shefat nuk do më tërhiqnin veshin, nëse çdo gjë në fillim do më dukej bukur, atëherë unë do isha i relaksuar, përkundrazi të gjitha pengesat në karrierën time në fillim janë sukses.
Të tremb ndonjëherë fama?
Fama… është e çuditshme, pasi nëse ti je diku, do që gjithmonë të jesh aty, do që gjithmonë të japësh më të mirën, të jesh i suksesshëm. Por nuk e kam lejuar të më prekë shumë fama, kam mësuar veten që të mos ndryshoj, të jem i njëjti njeri jashtë pune dhe i njëjti brenda pune. Është bukur kur shikon njerëz që të ndjekin, buzëqeshin, që të flasin. Dhe unë nuk jam asgjë më shumë se ata. Sot jam këtu ku jam dhe nesër mund të mos jem.
Si ju bën të ndiheni fakti që jeni sërish fitues i “Kapelet e Arta” 2015 në Greqi?
Është shumë bukur kur vlerësohet puna jote nga kritikët e gastronomisë, nga kolegët e tu. Është bukur kur shikon emrin tënd mes shefave më të mirë në Greqi, kur të konsiderojnë si ambasador i kuzhinës greke, shumë shkrime dhe kritika të mira. Çmimet janë vërtetë suksesi i punës tënde, dhe është bukur kur shikon që sa herë shkruhet një shkrim me emrin shqiptar “gatim” dhe Renato, restoranti është sold out.
“Dashuria kalon nëpërmjet stomakut”… ke goditur me këtë shprehje, apo vazhdon investimi?
Dashuria sigurisht që kalon nëpërmjet stomakut. Kam goditur dhe kam goditur keq! Është bukur kur gatuan një mashkull.
Nëse do të hiqnit dorë nga kuzhina, për çfarë pasionesh të tjera do ta bënit?
Nuk besoj se do të heq dorë nga kuzhina. Është shumë e vështirë. Por pasione të tjera kam sigurisht. Për shembull, televizioni është një nga ato gjëra që unë shikoj se më pëlqen. Por gjithmonë në lidhje me kuzhinën.
Renato Mekolli-Kuzhinier, fitues për të disatën herë i “Kapelës së Artë”, konkurs për gastronominë në Greqi.
Botuar në revistën Psikologjia, nr.96
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
