Më 14 shkurt 2012, Fran mori dy fëmijët e saj, të dy të moshës nën pesë vjeç dhe la partnerin e saj me të cilin kishte 10 vjet. Marrëdhënia e tyre ishte prishur. “Ai shkoi në punë. Në kohën kur ai u kthye, ne ishim larguar. Ne nuk morëm rroba, asgjë. Ne vetëm ecëm. Unë hyra në një stendë fotografike dhe bëra një fotografi të të treve: Unë e quaj atë fotoja ime çlirimtare. Unë kurrë nuk pashë prapa.”
Ajo duhej të hiqte dorë nga një punë që pëlqente dhe të kujdesej për fëmijët. “Unë kam punuar për shërbimin e ndihmës së shpejtë dhe nuk kishte kush të kujdesej për fëmijët kur isha turni natës,” thotë ajo. Ashtu si shumë prindër të vetëm, ajo u përpoq të gjente një vend për të jetuar, sepse ata që përfitojnë nga strehimi preken nga ndalimet diskriminuese, të batanijes “pa përfitime”. “Nuk mund t’i them pronarit se kam përfitime. Ai jetonte në vendin fqinj dhe vazhdonte të pyeste: ‘A jeni duke punuar?’ Unë duhej ta mbaja atë për gjashtë muaj para se të fillonte puna ime e re. Unë do të merrja një drekë të paketuar dhe do të dilja gjithë ditën, për ta bërë atë të mendonte se punoja.”
Prindërit e vetëm nuk janë më një pakicë e vogël: një në katër familje janë familje me një prind; rreth 90% janë me një nënë të vetme. Holding The Baby, një projekt dhe ekspozitë me fotografi të prindërve të vetëm, sjell pabarazi, por gjithashtu feston forcën dhe qëndrueshmërinë e prindërve të vetëm, duke nxjerrë në pah realitetin e përditshëm të asaj që do të thotë të jesh vetëm në Mbretërinë e Bashkuar – nga shkathtësia e shndërrimit të një dhome ndenje në një dhomë gjumi dhe krijimi i një hapësire të veçantë për fëmijët e tyre për t’u argëtuar, te vetmia e të qenurit i vetëm, mësuese dhe shoqe loje – ajo e vë në qendër të vëmendjes kulturën e veçantë të prindërve të vetëm.
Burimi / https://www.theguardian.com/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
