Shumë herë i mbyllim sytë para provave dhe refuzojmë të shohim se çfarë shkakton pakënaqësi, zhgënjim, trishtim. Kjo është ajo që ndodh kur pranojmë justifikimet e atyre që nuk duan vërtetë të na kushtojnë vëmendjen dhe kohën e tyre.
Realiteti është se pa marrë parasysh sa i plotë është rendi i ditës, madje edhe kur ka vështirësi, ai që dëshiron të jetë i pranishëm, është. Dhe kjo përfshin jo vetëm praninë fizike, por edhe mbështetjen e thjeshtë morale, një mendim të largët, kujdesin e përditshëm, i cili nuk kërkon ndonjë lloj teknike apo logjike për të manifestuar veten.
Ne të gjithë jemi të lirë të veprojmë sipas zgjedhjes sonë, duke përfshirë njerëzit që duam të kemi dhe duhet të pranojmë që jo të gjithë duan të jenë pjesë e jetës sonë. Gjithmonë do të ketë njerëz për të cilët do të jemi prioritet edhe nëse largohen fizikisht, por do të ketë të tjerë që do të na shohin vetëm si një mjet për një përdorim, nëse jo një telash.
Reciprociteti nuk është i qartë, nuk është e mjaftueshme të duash dhe të duash fort dikë që të kthehet. Dhe ashtu si ne nuk i konsiderojmë disa njerëz si prioritete dhe nuk dëshirojmë t’u kushtojmë praninë tonë atyre, do të ketë të tjerë që do të ndiejnë gjithçka për ne. Ajo që ne duam të theksojmë është çudia, veçantia e ndërveprimeve të jetës.
Ndonjëherë ne duam njerëzit e gabuar, nganjëherë ndodh që kur nuk u japim atyre shumë rëndësi, ata vijnë duke na kërkuar ne. Ne duhet të pranojmë dinamikën e jetës, pa dramë, vetëm duhet të jemi të vetëdijshëm se herët a vonë do të takohemi me dikë me të cilin më në fund do të ketë reciprocitet.
Ajo që nuk duhet të pranojmë është pritja e atyre që kanë vendosur prioritetet e tyre në bazë të interesave dhe jo në bazë të ndjenjave tona ndaj tyre.
Përse lypni vëmendje, duke pritur për gjestet që e dimë që nuk do të vijnë kurrë? Pse vazhdojmë të shpresojmë që ata që nuk duan të jenë pranë nesh?
Kur dikush dëshiron të jetë atje, ai bën gjithçka për ta provuar. Me fjalë, me veprime, me çdo mjet në dispozicion të tij. Ai nuk shpik justifikime të buta që vetëm ta mbysin dinjitetin tonë. Kush dëshiron të jetë atje do të ketë dëshirën për të qenë pjesë aktive e jetës sonë dhe do të dëshirojë që ajo të jetë e dukshme.
Mos investoni energjitë tuaja tek ata që nuk i vlerësojnë ato, më mirë t’i investoni në njohjen e atyre që me të vërtetë ju çmojnë dhe marrin parasysh ndjenjat dhe ndjeshmërinë tuaj. Mos prisni asgjë nga askush dhe ju do të shmangni frustrimet dhe zhgënjimet. Le të të habisë jeta, njerëzit do t’ju habisin, por gjithmonë mbani sytë hapur në realitet.
Vetëm duke pranuar justifikime të pakuptimta, fusni në jetën tuaj njerëz që mezi tolerojnë praninë tonë. Ne duhet të lëmë vend për ata që duan të qëndrojnë, të lëmë vend për vetë-dashurinë tonë.
Burimi / http://aprilamente.info
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
