Unë i dhash fund. E urrej ta them këtë, urrej të heq dorë nga dikush që më dha aq shumë për të pritur. Urrej të heq dorë nga dikush që më bënte aq të lumtur pjesën më të madhe të kohës. Por po e mbaja dhe po provoja diçka që mund të mos kishte qenë në radhë të parë.
Unë e urrej të mendoj se nëse do t’i jepja edhe një mundësi ose do të përpiqesha pak më shumë, mbase çdo gjë do të kishte shkuar mirë. Por nuk isha unë që duhej të përpiqesha më shumë, kjo është ajo që duhet t’i kujtoj vazhdimisht vetes.
Unë i kam dhënë fund përpjekjeve të shumta për dikë që më bën të ndihem sikur nuk jam aq e mirë për ty. Unë i kam dhënë fund dërgimit të mesazheve dhe mbajtjes së një bisede. Ishe i sjellshëm por nuk më duhej kjo, më duhej ndershmëria. Unë nuk isha kurrë ajo për të cilin nuk ishe i sigurt, ishte vetvetja. Unë i kam dhënë fund përpjekjeve që dikush që kam ndërtuar në kokën time të jetë më i madh se sa është në realitet. Por nga thellësia e zemrës sime, unë me të vërtetë besoja se ti ishe gjithçka.
Dhe ndërsa unë nuk do të kisha ndryshuar asgjë për ty, më dukej sikur duhej të ndryshoja atë që isha, madje të mendoja të më vinin re. Dhe unë u përpoqa. Nuk mund të provoja më shumë për dikë. Nuk e di se çfarë mund të kisha bërë më shumë. Nuk e di se çfarë fjalësh më të këndshme mund të kisha thënë. Por jam lodhur. Jam lënduar. Unë nuk kam asnjë ide se si t’ju fitoj. Nëse duhet të përpiqesh kaq shumë, ata ndoshta nuk vlejnë. Nuk doja të shikoja muajt e kaluar dhe t’i konsideroja të humbur. Jam lodhur duke u mbrojtur kur miqtë e mi që më thonin se po humbisja kohë me ty, pasi nuk doja që ata të kishin të drejtë për ty. Sepse në të vërtetë mendoja se ishe ndryshe.
Jam lodhur duke dalë nga rruga ime për të të parë ty dhe për të të bërë të lumtur. Unë jam lodhur së pari telefonin në pritje të një përgjigjeje nga ana juaj. Unë jam lodhur duke luajtur një lojë për të cilën nuk jam regjistruar dhe sa herë që mësoj rregullat ju e vendosni lojën në pauzë. Unë jam lodhur duke u ndjerë si një mundësi kur gjithçka që kam bërë është të të jap përparësi.
Por e vërteta është se unë kurrë nuk kam ndaluar së besuari tek ti. Unë kurrë nuk kam ndaluar së provuari. Unë jam ngritur në momentet kur po mbytesha nën sipërfaqe dhe as nuk u mundove të pyesje si isha. Unë i kam dhënë fund çdo bisede për ty dhe i kam dhënë fund të dhënit ty përparësi para vetes.
Mbase kjo është mbi mua. Ju nuk e kërkuat këtë dhe unë nuk kisha ndërmend që asgjë nga këto të përshkallëzohej aq shumë. Por kështu janë marrëdhëniet, ti bie pa synuar edhe nëse e di që personi nuk do të ndjek. Por unë i kam dhënë fund përpjekjeve, sepse nuk ka askënd për të cilin jam përpjekur më shumë dhe ta bëja të lumtur.
E vërteta është se nuk mund të plotësoja çfarëdo boshllëku për të cilin kishe nevojë. Nuk mund të isha personi që duhej të isha. Por unë u përpoqa. Jam munduar aq shumë të jem gjithçka kam mundur për ty. Por edhe më e mira ime nuk ishte e mjaftueshme.
Kjo është gjëja më e vështirë në të gjithë botën, më e mira jote është të mos jesh mjaft i mirë për dikë dhe mos të mendoni se jeni ju fajtori. Por kur i vetmi person që ju intereson është ai që nuk mund ta merrni, nuk i shikoni. Ju e shikoni veten sikur e keni bërë gjithçka gabim. Dhe ju doni të përpiqeni më shumë. Ju dëshironi të bëni më shumë. Ju mendoni se një ditë do t’i vërtetoni se i meritoni ata. Dhe nuk jam ai që lë. Por mendoj se largimi edhe nëse dhemb do të na çojë drejt gjërave që meritojmë të dy. Dhe më vjen keq që nuk mund të isha ai person për ty.
Me kalimin e kohës do të mbledh çfarëdo forcë që kam për të të injoruar. Me kohë nuk do të përgjigjem. Në fillim, ditët që nuk flasim do të duken si një maratonë e jetës pa ju, sepse keni qenë gjithmonë pjesa ime e preferuar e ditës. Por një ditë do të filloni të vini re mungesën time. Një ditë do të dërgoni një mesazh të cilit nuk do t’i përgjigjem menjëherë ose fare. Një ditë ai çast do të vijë dhe ajo shigjetë e pa ngjyrosur do të të bezdisë aq sa më bezdisi mua kaq shumë herë. Një ditë nuk do të jem pëlqimi ose komenti juaj i parë. Një ditë do të duket sikur nuk më intereson.
Dhe në atë ditë ku kalojmë shtigje dhe unë po mbaj dorën e dikujt që doja shumë të ishe ti, do të shohësh një forcë të palëkundur për buzëqeshjen time dhe një përshëndetje që do të më kishte thyer shumë kohë më parë. Sepse unë gjithmonë do të shikoj për ju në atë që mund të kemi qenë, por çfarë-nëse është një lojë e lodhur e besimit që unë u përpoqa të luaja me të për aq kohë. Përfundimisht, unë do të kem gjetur diçka më të vërtetë se ajo që kam në kokën time.
Do të kem gjetur dikë që do jetë po aq i sinqertë me mua sa isha me ty. Do të kem gjetur dikë që kujdeset për mua ashtu si unë. Unë do të kem gjetur dikë që më takon në gjysmë të rrugës në një jetë ku unë kam njohur vetëm persona që u kam dhënë të gjithëve dhe gjithçkaje gjithçka, deri në një pikë ku të më bëjë të dukem keq. Do të kem gjetur dikë që më vlerëson ashtu siç kam bërë me ty.
Dhe ti do të më shikosh mua dhe unë do të shikoj ty dhe të dy do ta dimë që nuk duhej të mbaronte në atë mënyrë. Por ndodhi. Dhe kjo është kur do të të godasë. Kjo është kur ju do të dini të njëjtën gjë që dija për ne prej kaq shumë kohë. Por e vërteta e sinqertë është se ky person i ri nuk kishte pse të më shihte me dikë tjetër për të kuptuar vlerën time. Dhe ky është ndryshimi midis ju të dyve.
Burimi / https://themindsjournal.com/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
