Ky është një reflektim që ka marrë formë përgjatë viteve. Të studiosh, të punosh, të dalësh, të shikosh TV: studimet e medias formojnë personalitetin dhe ne fillojmë të shikojmë përreth me një sy më kritik dhe të vetëdijshëm për proceset kulturore që e kanë bërë shoqërinë tonë të transformohet në atë që është sot. Proceset socio-psikologjike që e bëjnë shoqërinë e sotme të masmedias diçka shumë të ndryshme nga pesëdhjetë vjet më parë duken edhe më të qarta: kur nuk kishte lidhje në kohë reale, kur reklamat nuk ishin aq këmbëngulëse, kur nuk ishte bumi i reality show-ve.
Në këtë qasje, Tesionline, të cilës i referohemi, heton motivimet e thella psikologjike që çojnë në pjesëmarrjen aktive (si protagonistë aspirues) dhe “pasive” (si audiencë) në shfaqjet Reality, aktualisht Big Brother, këtë formë të veçantë të argëtimit televiziv që përhapet “si zjarri i egër” në ekranet televizive të shoqërisë perëndimore, duke ndikuar në të gjithë mënyrën e të bërit argëtim.
Sipas këtij burimi, shfaqjet “reality” kanë zënë rrënjë sepse kanë gjetur terren pjellor tek individët që jetojnë në post-modernitet, një epokë në të cilën personaliteti narcisist është i shfrenuar. Duke jetuar të zhytur në një shoqëri mediatike dhe duke mbajtur peshën e një vetmie të brendshme aq të pangopur sa çon në një nevojë ekstreme për afërsi dhe siguri për sigurinë e ekzistencës, ata mund të mbijetojnë psikologjikisht vetëm duke e pasqyruar veten në sytë e njëri-tjetrit: shpesh përmes ekzibicionimit para kamerës, për miliona shikime.
Kështu pasqyra e Narcisit bashkon copat e një individualiteti të copëtuar nga pasiguritë e jetës dhe njeriu i tregon botës maskën e tij vezulluese.
Ndërsa hulumtohet gjithashtu dimensioni në të cilin ndodhet aktualisht marrëdhënia kolektive me TV-në, duke gjetur në teoritë e Bion, kategoritë për analizën e motivimeve të thella, të cilat, së bashku me arsyet e tregut, ofrojnë një shpjegim tjetër se përse shfaqjet e realitetit televiziv kanë arritur të vendosen fuqishëm në peizazhin tonë televiziv, deri në atë pikë sa të ndryshojnë stilin e jetesës së miliona njerëzve, të gatshëm të bëjnë gjithçka për të “spiunuar” dhe “përgjuar”.
Në analizë merren dhe formate të tilla televizive pa nevojën ‘e burgosjes’, të cilat paraqiten si përgjigje konkrete ndaj atyre nevojave psikologjike që janë shfaqur tek individi post-modern. Ato paraqiten si një shembull i përshtatshëm i një programi në të cilin pasqyrohen teoritë në lidhje me ekzibicionimin para kamerave, narcisizmin, motivimet e thella të përfshirjes në reality show.
E përfundojmë duke zbuluar paradoksin e “reality show-ve”, jo me qëllimin për të kritikuar këtë zhanër televiziv, por për të inkurajuar njerëzit të marrin pjesë me vetëdije në të, të shikojnë përtej pasqyrës së Narcisit të famshëm dhe të shmangin përqafimin e maskave iluzore që pasqyrohen në ujëra… të cilat nuk janë saktësisht transparente.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
