Ne jetojmë në kohë të vështira, vazhdimisht “bombardohemi” nga lajmet e këqija. Vetëm ndizni televizorin ose lexoni disa gazeta për ta realizuar atë. Mjafton të shohim njerëzit kur ecim në rrugë, të mbingarkuar nga problemet e tyre, kanë frikë nga gjithçka, nga ekonomia deri tek siguria, pasiguria e së ardhmes, etj.
Shumica e njerëzve jetojnë në një situatë mosbesimi dhe frike, duke bërë kështu mund të shohin energjinë që prodhohet, mund ta krahasojnë atë me një re të errët që mbulon gjithçka.
Emocionet janë kaq të ulëta saqë tensioni social është pothuajse i prekshëm. Kjo na shkakton vetëm energji negative, e cila deri më sot na ndikon psikologjikisht dhe fizikisht, ne të gjithë ndihemi të lodhur dhe të rënduar, madje edhe klima nuk na ndihmon.
Mendoni për këtë, kur të ngriheni në mëngjes, mos e bëni me buzëqeshje, si një fëmijë, por me një grindje, dhe tashmë planifikoni gjithë ditën si makinë dhe këtë përsëriteni çdo ditë…Mendoni nëse jeni vërtetë mirë dhe në paqe me veten tënde?
Këto momente janë kaq të pakta, saqë kur ndodhin duket të jenë në një botë tjetër, në atë botë që gjithmonë duhet të jetë atje dhe jo aq rrallë. Prandaj, kjo do të thotë se ekziston mundësia për të jetuar në një botë më të mirë, por ato nuk na lejojnë ta jetojmë. Pastaj disa prej nesh janë me fat që kanë njerëz të rëndësishëm në jetë me të cilët flasin, besojnë, kuptojnë dhe emocionohen. Ka një harmoni midis këtyre njerëzve, një frekuencë që i lidh ata. Në momente vështirësie ata kërkojnë njëri-tjetrin, sepse ata e dinë se do të gjejnë mirëkuptim dhe këshilla të mirë që vijnë nga zemra, pa motive të tjera, por vetëm për një “dashuri” që vjen nga brenda.
Unë jam me fat që kam takuar një person të veçantë dhe e konsideroj veten me fat; Është një miqësi e lindur shumë vite më parë dhe më pas u shndërrua në një ndjenjë të vërtetë. Kemi përjetuar emocione unike, kemi besuar, buzëqeshur dhe bërtitur së bashku. Rrugët tona janë ndarë, kanë marrë drejtime të ndryshme për periudha të caktuara, por pastaj ato janë takuar përsëri, ashtu si ato rrugë që në një moment bashkohen për t’u bërë një. Miqësia jonë është e veçantë dhe unike, gjithashtu sepse ky person është një grua, prandaj një miqësi mes burrit dhe gruas është e mundur; ne jemi shembulli i gjallë.
Dashuria e pakushtëzuar në të gjitha format e saj është qasja drejt një bote më të mirë. Le të kujtojmë se mendimet tona krijojnë realitetin që jetojmë. Pra, le të përpiqemi të mendojmë pozitivisht edhe nëse nuk është e lehtë, duke pasur parasysh ngjarjet negative që na ndikojnë vazhdimisht…
Miqësia dhe dashuria janë e vetmja gjë që ka rëndësi në këtë botë, pjesa tjetër është vetëm një iluzion. Ne nuk duhet të presim që dikush të na “shpëtojë”, “shpëtimi” ynë është brenda vetes, vetëm duhet të besojmë.
Burimi / http://aprilamente.info
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
