U çmend. Është në rregull. Është normale. Je njeri! Mos u pendoni për ndjenjat e vërteta. Por në të njëjtën kohë, mos pushoni. Emocionet brenda nesh nuk krijohen nga objekte, njerëz të tjerë ose ngjarje. Emocionet janë të natyrshme dhe ne vendosim t’i aktivizojmë ato. Aktivizimi bëhet përmes “përkthimit” që bëjmë, domethënë kuptimit që me vetëdije i japim asaj që po ndodh me ne.
Esmeralda Birçaj, eksperte e shëndetit mendor, Gjykata e Rrethit Vlore, Terapiste EMDR 1
Nëse një shofer mërzitet me ju, është e thjeshtë të reagoni duke bërë të njëjtën gjë. Të ndjeni në të njëjtën mënyrë për të. Se nuk e do veten sa duhet. Zemërimi është në të vërtetë një frikë se nuk jeni mjaft e/i dashur. Si të gjitha emocionet negative. Por nëse e dini se ai që ju mallkon vuan nga një sëmundje e rëndë që e bën atë të sillet në këtë mënyrë, sa ndryshojnë gjërat?
Vë bast se nuk do të mërziteshit nga një person i sëmurë i vrazhdë. Herën tjetër që dikush do t’ju flasë i shqetësuar, mendoni për të: “Gjë e dobët. Ai vuan nga një formë e rëndë e mungesës së dashurisë. E kuptoj”. Buzëqesh dhe vazhdo!
Unë besoj fuqimisht se ka një emocion: ajo e dashurisë. Të gjitha emocionet e tjera janë variacione. Dhe ka një frikë: Frika se mos nuk jemi të dashur, frika për të mos dashur. Urrejtja, zemërimi, trishtimi, zemërimi, të gjitha emocionet e tjera negative kanë të bëjnë me humbjen e dashurisë ose me frikën se nuk jemi aq të dashur.
Kështu që ju nuk ndëshkoni dikë kur vazhdimisht mendoni për ta si të zemëruar. Edhe nëse ju mërzit një kalimtar i cili nuk tërhiqet mënjanë dhe bie pa ndihmë mbi ju. Mendoni se ai vazhdon jetën e tij, se nuk di as emrin tuaj, se nuk e mban mend fytyrën tuaj, ai nuk e di se ju jeni të inatosur, ai nuk preket aspak nga kjo, dhe ju e mbani atë brenda jush për orë të tëra, ndoshta për tërë ditën. Dhe ju prish humorin. Kujt i bëni favor? Kush humb? Ai apo ti?
Zgjidhja, pra, Shok, është falja. Diku kam dëgjuar, nuk e di nëse është e vërtetë apo jo, se toksiciteti i pështymës tuaj kur zemëroheni vret miun. Urrejtja vret. Zemërimi është një mekanizëm mbrojtës. Është një mënyrë për tu ndjerë i fortë kur ke dhimbje. Si ndjeheni sa herë që zemëroheni? Dhe kur zemërimi largohet, çfarë ka mbetur? Ju me siguri ndjeheni bosh, por gjithashtu pendoheni, pendoheni dhe trishtoheni për sa varet nga ndjenjat tuaja negative dhe nga ato të të tjerëve. Kështu kam qenë edhe unë më parë. E varur.
Zgjidhja është falja. Falja është fuqi. Kam punuar me një vajzë, vëllai i së cilës e kishte nënvlerësuar atë qysh kur ajo mund të kujtonte veten. Ai e shfrytëzoi atë kur i duhej, huazoi para/lekë prej saj, të cilat ai kurrë nuk i’a ktheu dhe kur atij nuk i duheshin/nuk i’a kishte më nevojën, e kënaqi sensin/ndjenjën e tij të rëndësisë duke e bërë atë të ndjehej si mbeturinë/plehrë. Kështu u ndje i fortë.
E pyeta: “Pse i je mirënjohës?” Në fillim u hutua. Me pyetjet e duhura, ngadalë filloi të hapet. Kështu që ajo hyri në proces të të menduarit se një nga arsyet që ajo është një person emocionues dhe dëshiron të dhurojë dashuri për ata që e rrethojnë është sepse nuk ka marrë dashuri nga vëllai i saj. Një nga arsyet që ajo do të jetë një nënë e mirë dhe do të mbrojë marrëdhëniet e fëmijëve të saj është sepse prindërit e saj nuk e mbrojtën atë nga vëllai i saj.
” Ju jam mirënjohëse që më mësuat se çfarë sjelljesh duhen shmangur dhe çfarë lloj personi nuk duhet të jem,” filloi të përsëriste. “Unë të fal. Unë të dua që je vëllai im. Por nuk kam më nevojë për ty në jetën time. Jo për aq kohë sa të jesh kështu”. Ajo e telefonoi atë, i tha që e donte, se e fali për atë që i kishte bërë, por që kurrë nuk do ta duronte përsëri këtë lloj sjelljeje. Ajo më rrëfeu se kurrë nuk ishte ndjerë më e fortë në jetën e saj, më e plotë dhe më e lirë. Ajo ishte e mahnitur me veten, i kishte tejkaluar pritjet e saj dhe ishte e ngazëllyer shumë nga kjo.
Thuaj faleminderit atyre që ju tradhtuan. Duke zbuluar fytyrën e tyre të vërtetë, ata ju mbrojtën prej tyre në të ardhmen, duke ju shtyrë që t’i hiqni/largoni nga jeta juaj në të tashmen. Atëherë i falni. Kur fal dikë, qetësohesh. E bëni për veten tuaj dhe jo për të…!
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
