Realiteti ynë, cikli jetësor dhe jeta e përditshme janë pjesë e një rrethi që ka nevojë për harmoni të përsosur për të ecur përpara. Në mënyrë që ajo të rrjedhë, është e nevojshme të kuptohet se gjërat pranohen, lihen ose ndryshohen. Çdo lloj rezistence është një pengesë në rrugën tonë.
Një aspekt i rëndësishëm i psikologjisë aktuale është rëndësia e të mësuarit për të lënë, për të bërë ndryshime dhe për të mbyllur faza. Ju nuk mund të ndryshoni gjithçka në jetë dhe nuk mund të largoheni plotësisht nga hapësira të caktuara, nga realitete të caktuara në të cilat jo gjithçka është e bardhë apo e zezë.
Në ditët e sotme, kur jetojmë në një botë ku konsumimi na fton që pas njëfarë kohe të heqim qafe gjëra për të qenë gjithmonë të përditësuar, është e vështirë t’i përshtatemi pranimit. Vuajtja është padyshim pjesë e jetës. Megjithatë, për të ndjekur parimin e pranimit, duhet të mësojmë ta menaxhojmë, kuptojmë dhe transformojmë. Është mirë të mësosh të njohësh emocionet: të pranosh do të thotë të kuptosh se çfarë ndodh, se si ndihet kur mungon dikush ose gjatë një ngjarjeje të caktuar.
Sapo të bëhemi të vetëdijshëm se si gjërat janë dhe fakti që disa njerëz nuk do të ndryshojnë mënyrën e tyre të të qenurit ose sjelljes së tyre, ne do t’i pranojmë ato siç janë. Kujdes: pranimi nuk nënkupton pranimin e abuzimit. Ka edhe gjëra të tjera që, në ciklin tonë të jetës, na çojnë në një rrugë pa krye. Momente të vështira që vetëm më i guximshmi mund ta gjejë çelësin. Mbyllja e një dere për të hapur një tjetër nuk mund të jetë kurrë një gabim. Lumturia nuk është e garantuar pas një ndryshimi, megjithatë, dështimi i vërtetë është zhgënjimi.
Burimi / www.rimedio-naturale.it
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
