Jaffar është një djalë gjashtë vjeçar që ndjek shkollën fillore në zonën Casentino, në provincën e Arezzo. Fëmija, familja e të cilit është me origjinë maqedonase, për fat të keq është i verbër dhe duhet të udhëtojë 60 kilometra çdo ditë për të shkuar në shkollë. Babai, i cili është marangoz, punon gjithë ditën dhe nuk mund ta shoqërojë atë, nëna nuk ka patentë dhe autobusi i shkollës nuk është i pajisur me kushtet e duhura për transportin e fëmijëve me aftësi të kufizuara. Si zakonisht, ligjet e bukura bëhen për të mirën e më të dobëtëve dhe askush nuk shqetësohet për zbatimin e tyre.
Atëherë, si shkon në shkollë?
Në ndihmë të fëmijës, ndërhyri gjyshi Romano, një pensionist 84-vjeçar, i cili mori në dorë situatën e Jaffar dhe vendosi të bëjë diçka konkrete për ta ndihmuar atë. Çdo mëngjes në orën 7.30 ai shkon të marr Jaffar-in në shtëpi dhe e shoqëron atë në shkollë, e cila siç përmendet është gjashtëdhjetë kilometra nga fshati malor ku ata të dy jetojnë, i quajtur Montemignaio.
Kur u përhap lajmi i kësaj historie të bukur, Fondacioni Senior Italy deshi të shpërblejë Romano-n për frymën e tij të altruizmit dhe solidaritetit. Kur i thanë për çmimin, Romano mbeti i habitur, sepse ai nuk mendoi ta bënte atë për t’u shpërblyer: ai pa një fëmijë dhe një familje në vështirësi dhe vendosi t’u jap një dorë për t’i ndihmuar.
Gjëja më e bukur për Romano-n është të shohë Jaffar-in duke luajtur me fëmijët e tjerë, të cilët ai ka mësuar t’i njohë me prekje. Gjyshi gjithashtu dëshironte ta pranonte postin e kryetarit të qytetit Montemignaio, të cilët e vlerësuan atë si shembull të bujarisë dhe altruizmit vetëmohues. Në vend që të jepni çmime, ndoshta do të ishte më mirë sikur Komuna të pajiset me transportin e personave me aftësi të kufizuara… përfundoi ai.
Burimi / https://www.pianetadonne.blog
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
