Melissa Highsmith u rrëmbye kur ishte vetëm 22-muajshe dhe iu dha shansi të ribashkohej me familjen e saj pas 51 vitesh.
Lidhja mes prindërve dhe fëmijëve është si një fill i padukshëm që nuk këputet kurrë pavarësisht vështirësive dhe sprovave që na hedh jeta. Është e vërtetë që kjo marrëdhënie shkon përtej biologjisë së thjeshtë, por është gjithashtu e vërtetë që në disa raste ka një harmoni të menjëhershme me ata që janë prindërit tanë natyralë edhe nëse jemi rritur larg tyre. Këtë e vërteton historia e Melissa Highsmith, me origjinë nga Fort Worth i Teksasit, e cila pas 51 vitesh mundi të përqafonte familjen e saj nga e cila u shkëput kur ishte pothuajse 2 vjeçe.
Zhdukja dhe kërkimet për Melisën
Është vera e vitit 1971, marrëdhënia mes nënës dhe babait të Melisës, Jeffrie, sapo ka përfunduar dhe gruas i duhet një dorë, veçanërisht dikush që mund të kujdeset për vajzën e vogël prej vetëm 22 muajsh. Ndaj vendos të bëjë një reklamë dhe të kërkojë një dado: në atë kohë nëna e Melisës ndan shtëpinë me një shoqe dhome dhe është kjo e fundit që i hap derën një vajze që i ngjall menjëherë besimin, aq sa punësohet. Pasi ia besoi në mënyrë të pakujdesshme Melisën dhe e siguroi se do të kujdesej për fëmijën në shtëpinë e saj, dadoja zhduket në ajër. Që nga ai moment prindërit nuk kanë qetësi dhe fillojnë ta kërkojnë me ndihmën e policisë dhe federalëve.
Pas vitesh zhgënjimesh, familja, e cila ndërkohë kishte hapur edhe një grup në Facebook të quajtur “Finding Melissa Highsmith”, sheh një dritë. Qendra Kombëtare për Fëmijët e Zhdukur dhe të Shfrytëzuar u raporton prindërve se Melissa mund të jetë parë në Charleston, Karolina e Jugut. Raporti rezulton të jetë një ngërç, por e rikthen historinë e Melisës në qendër të vëmendjes.
Pika e kthesës erdhi në nëntor kur kompania e gjenomikës “23andMe” gjeti një përputhje mes ADN-së së Jeffrie-t dhe asaj të një mbese, të cilën burri nuk e dinte se e kishte. Falë ndihmës së një grupi ekspertësh, më në fund u arrit të gjurmohej në identitetin e Melisës.
Takimi mes Melisës dhe prindërve të saj
Shpresa për të qenë në gjendje të përqafonte më në fund vajzën e tij të zhdukur, e shtyu Jeffrie t’i shkruante një mesazh Melisës në Messenger duke thënë se ai e kishte kërkuar për 51 vjet. Fillimisht gruaja mendoi se ishte një mashtrim, por më pas vendosi t’i nënshtrohej një testi të ADN-së dhe më në fund arriti të zbulonte të gjithë të vërtetën. Melissa, së cilës ndërkohë i ishte dhënë emri Melanie Walden, nuk ishte zhvendosur kurrë nga Fort Worth. Këtu, larg familjes së saj të natyrshme, ajo jetoi një fëmijëri të vështirë, plot abuzime dhe pa u ndjerë e dashuruar, siç deklaroi ajo, aq sa në moshën 15-vjeçare vendosi të ikte nga shtëpia.
Pikërisht për këtë arsye, përqafimi sërish me prindërit e saj ishte një ndjenjë e mrekullueshme që tani po ia kthen të gjitha vështirësitë që i është dashur të përballet gjatë gjithë jetës së saj. Një emocion që ajo mundi ta ndante me prindërit e saj të cilët nuk mendonin më se mund ta shihnin përsëri dhe ta mbanin në krahë. Që në fillim Melissa ndjeu një lidhje të veçantë me nënën, babanë dhe vëllezërit e motrat e saj që nuk i kishte njohur kurrë më parë, prandaj mezi pret të kompensojë kohën e humbur.
Në fakt, ajo deklaroi jo vetëm se donte të rikthehej që të quhej Melissa, por se donte të festonte sërish martesën me bashkëshortin e saj për të përjetuar emocionin që çdo vajzë e vogël ëndërron të përjetonte: të shoqërohet në korridor nga babai i saj, të cilin, në rastin e saj, ai e kërkoi për vite pa humbur kurrë shpresën.
Burimi DiLei
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
