Imagjinoni të ndiqni shkollën e mesme në vendin tuaj dhe më pas, në vitin e tretë, të zhvendoseni në një vend tjetër, ku mezi kuptoni gjuhën. Imagjinoni të regjistroheni në një shkollë të mesme atje, në atë vend të huaj, dhe të përfundoni studimet tuaja, madje edhe duke arritur të merrni pikët maksimale. Trillime shkencore? Jo. Rezia Qevani, 20 vjeç, e arriti këtë gjë më 28 qershor.
Rezia është një shqiptare nga Durrësi dhe filloi të ndjekë vitin e tretë të shkollës së mesme Toricelli, profili “Shkencat të Aplikuara”, por jo nga fillimi. “Shkova atje në shkurt”, shpjegon Rezia.
Cili ishte ndikimi i parë?
Ishte e vështirë, veçanërisht në fillim. Flisja shumë pak italisht, vetëm çfarë kisha mësuar duke parë kukulla, në Shqipëri. Ideja fillestare ishte të shkoja në Torricelli për disa muaj dhe më pas të kthehesha në vendin tim për të vazhduar studimet dhe për t’u diplomuar. Por më pas, planet ndryshuan dhe unë vazhdova qëndrimin në Itali. Duhet të them që, pas tejkalimit të problemeve të komunikimit, gjërat janë përmirësuar shumë. Kam gjithmonë frikë se mos gjykohem për pamjen time, për shaminë që mbaj apo për ndonjë fjalë të gabuar: kam frikë se njerëzit mund të ndalen vetëm në pamje dhe të shprehin një gjykim të nxituar për mua. Frika lind nga vetëdija ime për të qenë shumë më tepër se ajo që duket. Për këtë arsye, kur isha në gjendje të shprehesha me një fjalor më të madh të gjuhës italiane, gjërat u bënë shumë më të mira. Më duhet të them që me shokët e mi të klasës kam kaluar një kohë vërtet të shkëlqyeshme dhe mësuesit nuk ishin asgjë më pak se fantastikë, në veçanti mësuesi italisht Consuelo Serraino, i cili më motivoi me të vërtetë.
A mund të krahasohet shkolla e mesme në Shqipëri me atë në Bolzano?
Jo, aspak. Në Shqipëri ishte një lloj gjimnazi pa profile specifike, me një ngulim fetar. Këtu, shkollat kanë një qasje më të qartë në profilet specifike.
Pra, përveç gjuhës, një shkollë me të gjitha lëndë të reja nuk duhet të ketë qenë e lehtë.
Kjo është e drejtë. Megjithëse isha në gjendje të përfitoja nga një plan studimi i personalizuar për studentë të huaj, ka lëndë, siç ishte gjermanishtja, me të cilën pata shumë vështirësi. Unë, në Shqipëri, studioja arabisht dhe frëngjisht.
Këtë vit është mbyllur matura. Një provim ndryshe nga zakonisht.
Po, e vërtetë. Por kam studiuar shumë dhe më ka pëlqyer. Ishte gjithashtu mirë të shihja përsëri mësuesit pas më shumë se dy muaj izolim. Dhe ishte gjithashtu bukur, sepse në atë provimi, ne patëm mundësinë të tregojmë jo vetëm atë që kishim studiuar, por edhe të shprehim personalitetin dhe mendimet tona.
A e prisnit një rezultat kaq të shkëlqyeshëm?
Jo, jo (buzëqesh). Rezultati përfundimtar na u komunikua në internet dhe kur pashë 100 pikë nuk po u besoja syve. Thirra nënën dhe i tregova, ajo gjithashtu fluturoi nga gëzimi.
Dhe tani, cilat janë planet tuaja për të ardhmen?
Ideja është të ndjek studimet për mjekësi. Plani A është që të arrij të marrë testin e pranimit në Universitetin e Padova-s. Plani B të marr në konsideratë një rikthim të mundshëm në Shqipëri, por, edhe në atë rast, ideja mbetet gjithmonë mjekësia në universitetin italian “Zoja e Këshillit të Mirë”, në Tiranë.
Të mungon Shqipëria?
Më ka marrë malli. Më mungon gjyshi, të afërmit dhe macet e mia. Më mungon edhe aroma e tokës time, por sa mirë që jemi afër dhe brenda një ore e gjysmë me aeroplan mund të jem atje.
Në javët e ardhshme çfarë do të bëni? A do t’i shijoni pushimet tuaja të merituara?
Ndoshta, pasi kjo do të jetë një verë që duhet t’i kushtohem studimit, për t’u përgatitur për provimin pranues në Padova.
Pas rezultateve të shkëlqyera, cili është mesazhi që do t’u jepni atyre që pavarësisht dëshirës e shohin të vështirë këtë shkollë?
Uroj që kjo që bëra të shërbejë si një lloj shembulli, që nëse dikush ka një ëndërr, ai duhet ta ndjekë atë. Gjithmonë. Sepse e vetmja pengesë për të arritur qëllimet tona është mendja.
Burimi / https://www.altoadige.it/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
