Të dashura nëna, ne të gjitha e dimë se sa e vështirë mund të jetë të bëhesh nënë. Ndonjëherë, për shkak të moshës, shëndetit dhe stresit, nuk është gjithmonë e mundur që fëmijët të konceptohen menjëherë.
Kjo është ajo që ka jetuar një grua e re, Desiree Fortin, e cila, së bashku me burrin e saj Ryan, e gjeti veten duke luftuar një betejë të ashpër, që ishte kundër infertilitetit. Teknikisht infertilitet do të thotë paaftësi për të mbetur shtatzënë. Në fakt, pavarësisht nga dëshira e fortë për t’u bërë një nënë, Desiree nuk mund të mbetej shtatzënë. Një dhimbje e madhe, e përkeqësuar nga shtatzënitë e mikeshave rreth saj.
Megjithatë, Desiree dhe Ryan nuk u dorëzuan dhe arritën të bëheshin prindër: në gusht të vitit 2015 lindën tre binjakët e tyre të bukur, dy djem dhe një vajzë: Jax, Charlize dhe Sawyer.
A jeni kurioz të dini se si u bënë prindër? Nëna tregon betejën e saj kundër infertilitetit…
Pasi fitoi betejën e saj, Desiree Fortin nuk u ndal, ajo vendosi të tregonte historinë e saj. Më pas ajo hapi një blog (ourjourneytoparenthoodblog.com) dhe disa faqe sociale për të treguar përvojën e saj dhe për t’u dhënë shpresë nënave të tjera që hasin të njëjtës situatë si ajo.
Shumë prekëse është letra që shkroi Desiree, drejtuar tij që prej kohësh ka qenë “armiku” i saj: inferiliteti. Një armik, po, por gjithashtu një burim fuqie dhe një pengesë për ta kapërcyer në mënyrë që të rritem. Ja çfarë ka shkruar Desiree në një postim në blogun e saj:
“I dashur infertilitet, të urrej.
Ke thyer ëndrrat e mia. Theve zemrën time. Më bëre të vuaja. Ju keni konsumuar jetën time. Ti je arsyeja pse nuk mund të kem fëmijë. Ju keni tërhequr kujdesin tim në trishtimin më të thellë për të mos qenë një nënë, si gjithë gratë e tjera. Ju keni vendosur që trupi im nuk është mjaft i mirë. Ju jeni bërë pjesë e jetës sime edhe pse nuk më njihni. Por në këtë ditë pikërisht dy vjet më parë kam fituar. Unë ju munda. Unë ju tregova se ekziston mundësia e fitores dhe se më në fund Zoti ka pranuar jetën në mitrën time.
Infertilitet ka shumë gjëra që keni marrë kur keni hyrë në jetën time. Jo vetëm faktin që unë nuk mund të mbetem shtatzënë. Ti më bëre të derdhja lot më shumë sesa mendova se mund të bëja. Për shkakun tënd unë rrija në dyshemenë e banjos me ndjenjën e boshllëkut pas çdo testi negativ të shtatzënisë. Unë kisha për të duruar injeksione, plagë dhe çdo lloj terapie, sepse kur je steril dhe ke nevojë për ndihmë me trajtimet e fertilitetit ju duhet t’i nënshtroheni gjithë kësaj. Ti je i shtrenjtë dhe rraskapitës në një nivel fizik, emocional dhe mendor. Infertilitet, ti e zvarrite zemrën në zhgënjim dhe agoni. Dhe sinqerisht, ishte shumë e dhimbshme të dëgjonim shprehjen “Unë jam shtatzënë!” nga gjithë të tjerët.
Megjithëse të urreva thellësisht, gjithashtu të jam mirënjohëse që je pjesë e historisë sime. Ti më bëre një grua më të fortë. Rezistenca ime është rritur. Jo vetëm që ndjeva një grua me fuqi superfuqi për të gjitha ato injeksione, barna, teste të gjakut dhe ekzaminime mjekësore. Por e rizbulova edhe më shumë nga këndvështrimi emocional. Mësova të jem guximtare dhe të vazhdoj në rrugën e jetës me besimin që Zoti e dinte në hollësi gjithçka që po përjetoja. Mësova të isha trime kur burri më injektonte një dozë progesteroni që më lëndonte si asgjë tjetër më parë, çdo natë për dy muaj, për të mbetur shtatzënë.
Ti e ke kuptuar se nuk jam kurrë vetëm edhe në ditët e mia më të errëta. Unë kurrë nuk mendova se do të etiketohesha si sterile. Unë kurrë nuk e kisha imagjinuar se një ditë do të kërkoja një trajtim efektiv të fertilitetit. Megjithatë, i dashur infertilitet, falë jush unë u bëra nënë e Charlize, Sawyer, dhe Jax. Dashuria që ndjej për ta është e pakrahasueshme. Është ndjenja më e bukur që mund të ekzistojë në botë dhe nëse nuk do të ishit pjesë e jetës sime unë nuk do të kisha nderin të bëhesha nëna e tyre. Për shkakun tuaj prej dy vjetësh e kam gjetur veten në një shtrat duke pritur që dy embrione të transplantohen në mitrën time. I dashur infertilitet, Zoti të bëri pjesë të jetës time për të qenë platforma për fillimin e historisë sime si Nënë. Dhe vetëm nëpërmjet jush kuptova domethënien e vërtetë të Shpresës.
I dashura infertilitet, nuk të urrej, jo më. Zoti fsheh bukurinë në hi. Ti ishe hiri im, por Zoti të bëri të bukur. Nëse nuk do të ishte për ty dhe dhimbjen që më ke bërë të ndjej, vuajtjet që më ke bërë të njoh pa pushim… Shpresa nuk gabon. Shpresa është që të kemi besim në atë që është e pamundur, është të besojmë te Zoti edhe kur shpresa dobësohet. Në rrugën time për t’u bërë prind nuk ka munguar kurrë shpresa. Infertilitet, sot mendoj përsëri për vitet kur ishe pjesë e imja, mund të them vetëm faleminderit.
Me sinqeritet, një nënë shpresuese!
Rruga që Desiree kishte përpara për t’u bërë nënë ishte e gjatë dhe e dhimbshme. Duke dështuar të mbetej shtatzënë, me burrin e saj ajo vendosi të përdorte fekondimin in vitro. Desiree iu nënshtrua eksplozivëve të vezëve, me fekondim in vitro (IVF) dhe transferimin e embrionit pasues në uterus. Një procedurë shumë e gjatë, e dhimbshme dhe e shtrenjtë, e cila jo gjithmonë ka gjasa të jetë e suksesshme.
Çifti Fortin është testuar ashpër nga kjo përvojë, por ata kurrë nuk kanë hequr dorë. Historia e Desiree dhe Ryan Fortin duhet të jetë një dëshmi e gëzimit dhe e shpresës. Përkrahjeje dhe inkurajimi për të gjithë prindërit të cilët përballen me të njëjtat vështirësi.
Burimi / www.universomamma.it
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
