Shpesh kemi prirjen t’i kritikojmë fëmijët për sjelljet dhe qëndrimet jo të mira, duke harruar se është mjaft e rëndësishme që t’u thuhet “Unë jam krenar për ju”. Ndonjëherë ne nuk reflektojmë mbi peshën edukative të fjalëve specifike dhe sa mund ta ushqejnë vetëvlerësimin e tyre.
Edhe nëse nuk e tregojnë, për të mos ua dhënë prindërve, siç thonë ata “krenarinë e adoleshencës” shumë fëmijë vuajnë këtë qëndrim prindëror, vuajnë dhe kërkojnë, edhe në mënyrat më të gabuara, vëmendjen dhe miratimin e tyre.
Ata duhet të dinë që një baba dhe një nënë besojnë tek ta, se i pranojnë ata për ato që janë, edhe nëse kanë ndonjë “defekt”, edhe nëse nuk janë fëmijë model, të dinë se janë krenarë për ta për ato që janë, jo vetëm për ato që bëjnë, për shkollën, sportin dhe shërbimet e tjera.
Shpesh ndodh që ju të gaboni në mirëbesim duke folur mirë për fëmijët tuaj me të tjerët, duke theksuar se ata janë të mirë dhe nuk e bëjnë atë me ta ose para tyre, në fakt ndonjëherë ju rrezikoni të bëni të kundërtën, duke nënvizuar ato aspekte negative, problemet, stresin e përfshirë në menaxhimin e tyre dhe në mungesë të tyre prireni të ritheksoni se ata nuk janë, aq keq!
Burimi / https://www.adolescienza.it
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
