Kush ka guxim? Mund të quhen guximtar ata që ngrihet çdo mëngjes dhe jep më të mirën e vetvetes. Ata, që pavarësisht gjithçkaje, vazhdojnë të buzëqeshin dhe të kapërcejnë gjithçka. Ata që nuk presin një arsye të veçantë për të dhënë më të mirën dhe për ta bërë botën të tyren. Ata që vazhdojnë të besojnë të tjerët pavarësisht nga zhgënjimet që kanë pësuar.
Të guximshëm janë ata që njohin dhe përballen me frikën e tyre, që janë të vetëdijshëm se si qëndrimi i zgjedhur mund të shumojë ose, anasjelltas, të zvogëlojë fuqinë e tyre. Ata janë të guximshëm dhe kanë botën në këmbët e tyre, sepse çdo ditë përpiqen të zbulojnë diçka të re për veten e tyre.
Njerëz të guximshëm janë ata që vazhdojnë, pavarësisht se janë të rrethuar nga njerëz ziliqarë dhe jo nga dhjetëra njerëz që ecin së bashku me ta. Por a e dini se cili është aspekti pozitiv? Që këta njerëz arrijnë ta tërheqin gjithë botën pas vetes. Ata na tërheqin sepse kanë forcën dhe dëshirën për të bërë gjithçka të ndodhë, nganjëherë edhe keq, por gjithmonë duke e çuar përpara. Ata na tërheqin në dëshirën e tyre ngjitëse për ta bërë botën të tyren.
Ata përdorin thënien e famshme ose tani ose kurrë, ata thonë një gjë dhe e bëjnë atë. Çdo ditë është unike dhe e papërsëritshme dhe ata kanë guximin ta jetojnë atë si të tillë.
Elasticiteti si një mënyrë jetese
Elasticiteti është aftësia e një personi për të kapërcyer vështirësitë dhe për të vazhduar me jetën e tyre, edhe kur rrethanat i bëjnë ata të bëjnë të kundërtën. Ky mund të jetë përkufizimi më i përshtatshëm i elasticitetit të fjalës, edhe pse do të ishte reduktuese për të ndalur këtu. Ata kanë sukses në atë që dëshirojnë, pavarësisht nga frika, dyshimet ose kujtesa e asaj që ai dikur kishte premtuar të bënte, por pastaj nuk e bëri: këta njerëz janë të guximshëm dhe elastikë.
Elasticiteti ka të bëjë me njerëz të guximshëm që e bëjnë botën rreth tyre një mjedis të njohur, ata që dinë të flasin për dhimbjen e tyre për t’u shëruar, edhe nëse në fillim mund të dhemb, ashtu si kur dezinfektohet një plagë.
Elasticiteti është vetëm një emër i përgjithshëm, një përkufizim formal, por ne të gjithë kemi një histori personale dhe e dimë që nuk është e lehtë. Përkundër të gjitha fatkeqësive, vlen të ecësh gjithnjë përpara, sepse gëzimi që do të pasojë do të ketë edhe më shumë vlerë.
Çfarë duhet të bëjmë për të pasur guxim?
Frika na mbron dhe na bën t’i mendojmë dy herë gjërat. Le të dëgjojmë, por le t’i bëjmë edhe ata të kuptojnë se pas zonës sonë të rehatisë ndoshta mund të jetë edhe më mirë. Ndoshta nuk do të jetë kështu, por nëse nuk e hapim atë derë, kurrë nuk do të dimë se çfarë fshihet prapa saj.
Le të kuptojmë gjërat konkrete, duke lënë mënjanë pjesën tjetër; ne jetojmë çdo ditë në mënyrën më të mirë të mundshme, nuk presim fundjavën. Ne nuk presim të dalim në pension për udhëtime, as që gjithçka është e qëndrueshme për të marrë rreziqe. Ne nuk presim shumë kohë për të mësuar se si të kërcejmë, ose për të ecur përpara ose për të pirë me miqtë tanë. Koha është e jona, ne duhet të mësojmë ta ndërtojmë dhe ta dekorojmë.
Ne themi “Të dua” sa më shpesh që mundemi, ne puthim dhe përqafojmë, ne nuk humbim asnjë mundësi. Ka trena që shkojnë gjatë gjithë kohës, ne i kemi parë ata të kthehen …edhe ju. Ne ndjekim ëndrrat tona dhe fillojmë të ecim, të bëjmë gabime, të kuptojmë. Ky është qëndrimi i guximtarëve dhe i askujt tjetër: i njerëzve që kanë botën në këmbët e tyre.
Burimi / http://aprilamente.info
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
