Kur mësoni t’i jepni vetes atë që meritoni, ju tërhiqni atë që keni nevojë. Kur bëheni të vetëdijshëm dhe jepni përparësinë e duhur, vlerën e duhur, ajo që vërtet ju duhet vjen. Nuk është magji, është vullneti ynë për të qenë të lumtur, të marrim përgjegjësinë për jetën tonë…
Le të fillojmë duke ofruar një reflektim të vogël …
Çfarë mendoni se meritoni sot?
Ju mund të keni menduar se meritoni një pushim, që të keni pak kohë për veten tuaj që të vlerësoni më mirë gjithçka rreth jush.
Mirë: të shijoni momentin, pa stres, pa ankth. Ose mund të keni menduar “se meritoni dikë që doni”, që ta kuptoni veten më mirë. Bëni aq shumë për të tjerët, jepni vetveten, sakrifikoni vetveten dhe shpesh hiqni dorë nga nevojat dhe dëshirat tuaja. Por kush kujdeset për ju?
Ne të gjithë e dimë atë që meritojmë. Në zemrat tona e njohim, por duke e njohur atë është diçka që nganjëherë na kushton, sepse mendojmë se mund të bëhet një qëndrim egoist. Do të ishte sikur të thosha me zë të lartë: “Unë kam nevojë që ti të më duash”, “meritoj të respektohem”, “meritoj të kem lirinë dhe të kem frenat e jetës sime”? Në të vërtetë, duhet ta themi. Duhet ta themi.
Dhënia prioritetit vetes, duke bërë një dëshirë të vogël, nuk është një qëndrim egoist. Është një nevojë vitale, që ju lejon të rriteni brenda për të qenë të lumtur. Ne ju ftojmë të reflektoni me ne.
Kufizimi i qëndrimeve
Shumë prej nesh tentojnë të zhvillojnë qëndrime që kufizojnë jetën. Ato janë besime që nganjëherë janë ngulitur gjatë fëmijërisë, ose më vonë, të zhvilluara në bazë të përvojave të caktuara. Mendimet e shprehura në frazat si “nuk ia vlen asgjë”, “Unë nuk jam në gjendje ta bëj, unë do të dështoj”, “Pse të provoni nëse gabon?”
Një fëmijëri e komplikuar me prindërit që nuk na kanë dhënë kurrë siguri, apo edhe marrëdhëniet emocionale të bazuara në manipulimin emocional, zakonisht na kufizojnë në një mënyrë thuajse vendimtare. Ne bëhemi të brishtë brenda dhe shkojmë pak nga pak, për të grisur vetë-respektin tonë.
Rivendosni besimet tuaja
Ju jeni shumë më tepër se përvojat që keni jetuar, nuk jeni ai që ju lëndoi dhe nuk jeni as ai që ndërtoi mure për t’u privuar lirinë tuaj. Ju meritoni të vazhdoni, të lexoni brenda, të njihni vlerën tuaj, aftësinë për t’u përballur me jetën. Dhe mbi të gjitha, ju meritoni të jeni të lumtur.
Çfarë meritoni ju, për çfarë keni nevojë?
Ajo që ne meritojmë dhe ajo që na nevojitet janë dy lidhje në të njëjtin zinxhir. “Kam nevojë për dikë që të më dojë”. Është një dëshirë e zakonshme. Le të fillojmë duke ndryshuar fjalën “nevojë” me fjalën “meritë”.
Ju meritoni dikë që mund të lexojë dhimbjet tuaja, dikë që i dëgjon fjalët tuaja, i cili di t’i dallojë frikën dhe të jetë jehona e qeshjes suaj. Pse nuk duhet ta meritoni? Duke ndryshuar fjalën “nevojë” për fjalën “meritë”, ne eliminojmë atë lidhje toksike që ne ndonjëherë zhvillojmë në marrëdhëniet tona emocionale.
Filloni me veten
Jeni personi që do të dëshironit të kishit pranë… Ai që meriton të marrë hapat e jetës suaj. Largojeni veten nga frika juaj. Gëzoni vetminë tuaj, mësoni të shikoni nga brenda, t’i lexoni, të përqafoni më shumë veten dhe të tjerët. Kultivoni rritjen tuaj personale, shijoni të tashmen tuaj, atë që jeni dhe çfarë mendoni. Zbuloni se si të jeni të lumtur me përulësinë, paaftësinë e egos, pjekurinë emocionale.
Dhënia e përparësisë së duhur nuk është egoizëm
Jemi shpesh të burgosur të kufijve që kemi parë. Ata na mësuan se dashuri do të thotë t’i japësh të gjithëve të tjerëve, të kujdeseni, të merrni pjesë, të hiqni dorë… Por kemi ardhur në një pikë ku diçka fillon të mos punojë më. Zbrazëtia, zhgënjimi, dhimbja emocionale shfaqen …
Ashtu si në çdo gjë në jetë, ne kemi nevojë për ekuilibër, harmoni, lidhje midis hapësirës suaj dhe asaj të të tjerëve, midis nevojave tuaja dhe të të tjerëve. Jeta familjare, si çift ose në çdo kontekst social, duhet të ndërtohet përmes një ekuilibri të mjaftueshëm në të cilin të gjithë fitojnë dhe askush nuk humbet.
Mendoni për një çast këto ide të shkurtra:
– Unë meritoj një ditë pushimi, për veten, në vetmi. Kjo do të më ofrojë atë që kam nevojë: të menduarit, lirimin nga stresi dhe bërjen e gjërave relative.
– Po, meritoj të jem i lumtur, ndoshta është koha për të “lënë” disa njerëz të caktuar, ose aspekte të jetës sime. Kjo do të më lejojë të marr atë që kam nevojë: një mundësi të re.
– Ne të gjithë meritojmë të mos jemi të burgosur të vuajtjeve, të qëndrimeve tona kufizuese. Hapni sytë për veten tuaj më të thellë, deshifrojini nevojat tuaja, dëgjoni zërin tuaj. Në momentin që i jep vetes atë që meriton, do të vijë ajo që të duhet.
Burimi / www.giornodopogiorno.org
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
