Kur një fëmije i paragjykohet e qara, i rrituri i ka gjymtuar mënyrën natyrale e të shëndetshme, të të shprehurit të stresit. Kur një i rritur i thotë fëmijës se: “nuk ka asgjë për të qarë”, “mjaft qave”, apo “e ku dhëmb kjo”, fëmija mbyllet në vetvete dhe përpiqet ta shtypë këtë ndjesi.
Nga Lira Gjika
Pediatre
Të gjitha këto së bashku, ngatërrojnë ndjenjat e fëmijës për veten e tij. Janë pikërisht këto sjellje të të rriturit dhe veprime të sforcuara të fëmijës, që ndërtojnë strukturat psiqike me veprim afatgjatë, që ashtu heshturazi, ndërtojnë te njeriu, pandjeshmërinë ndaj vuajtjes dhe tjetrit dhe kompromentojnë shëndetin mendor.
Marrë nga libri “Il bambino e il dolore” e psikologes kanadeze Leora Kuttner
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
