Sot arti shqiptar humbi një nga figurat më të ndritura të tij. Një zë unik, një prani që pushtonte skenën, një shpirt që e mishëroi artin në çdo rol, Enver Petrovci u nis drejt një udhëtimi tjetër.
Ikja e tij është e dhimbshme, jo vetëm për botën artistike, por për të gjithë ata që u rritën me rolet e tij, që e panë të shndërrohej në hero, anti-hero, figurë tragjike e ikonike, gjithnjë me një thellësi që vetëm ai dinte t’i jepte. Ai nuk luante role, ai jetonte në to.
Enver Petrovci ishte dhe do të mbetet një monument i gjallë i teatrit dhe filmit shqiptar. Me një karrierë që përfshin dekada, ai ndërtoi një trashëgimi që shtrihet përtej kufijve, duke ndikuar thellësisht në artin skenik të Kosovës, Shqipërisë, dhe më gjerë në hapësirën ballkanike.
I lindur më 28 shkurt 1954 në Prishtinë, ai nisi rrugën e artit që në rini. Me përkushtim të rrallë, përfundoi studimet për aktrim fillimisht në Prishtinë e më pas në Beograd, ku u formua si një nga aktorët më të kompletuar të kohës së tij. Por më shumë se çdo diplomë apo çmim, ishte publiku ai që e bëri të pavdekshëm, ai publik që e duartrokiti, e ndoqi, dhe e deshi për aq shumë vite.
Ikona si Enver Petrovci nuk largohen kurrë plotësisht. Ai do të jetojë në çdo skenë që ai preku, në çdo rresht teksti që ai i dha jetë, në çdo kujtim të atyre që patën fatin ta shohin ose ta njohin.
Faleminderit, Enver, për gjithçka na dhe!
Pusho në paqe, mjeshtër!
Trashëgimia jote është përjetësia jote.
Karriera
Karriera teatrale e Enver Petrovci u zhvillua me intensitet dhe sukses të madh, sidomos në teatrin “Atelje 212” në Beograd, ku interpretimet e tij u bënë të njohura në mbarë ish-Jugosllavinë, duke e kthyer në një nga aktorët më të kërkuar të kohës. Pas vitit 1999, Petrovci u rikthye fuqishëm në skenën artistike të Kosovës dhe Shqipërisë, ku vijoi me sukses aktivitetin e tij si aktor, regjisor dhe pedagog. Ai është një nga themeluesit dhe profesorët e parë të degës së Artit Dramatik në Fakultetin e Arteve të Universitetit të Prishtinës. Në këtë rol, ai ndihmoi në formimin e brezave të rinj të aktorëve që sot përbëjnë shtyllat e teatrit dhe kinemasë në Kosovë. Përveçse aktor, Petrovci ishte edhe regjisor i suksesshëm. Ka realizuar vepra të rëndësishme teatrore si:
“Idioti”, ku mbajti si regjinë ashtu edhe rolin kryesor;
“Dëshmitari kryesor”,
“Kush më ka faj që jam shqiptar”,
dhe “Guxim për vrasje”, ku spikati me regjinë dhe interpretimin e tij.
Kontributi i tij në kinematografi është po aq mbresëlënës. Petrovci ka interpretuar në mbi 50 filma, që nga vitet ‘70 deri në dekadën e fundit. Disa prej roleve të tij më të njohura përfshijnë:
“Tuneli” (2017) si Shefi,
“O sa mirë” (2013) si Gazmend Berisha,
“Top je bio vreo” (2011),
“The War Is Over” (2010),
“Gomaret e kufirit” (2009),
“Sekretet” (2008) si Mero,
“Anatema” (2006),
“Lule të kuqe, lule të zeza” (2003) si Nan Golemi
“Black Flowers” (2003),
“Gorski vijenac” (2000),
“Bolji zivot 2” (1991),
dhe shumë të tjera, ku ai përfaqësoi karaktere të forta, të përkushtuara dhe shpesh dramatike.
U shpërblye me shumë çmime si në festivalet teatrore më prestigjioze të ish-Jugosllavisë, ashtu edhe në ato në Kosovë dhe Shqipëri.
Krahas aktivitetit artistik, Petrovci punonte edhe si pedagog në degën e aktrimit të Fakultetit i Arteve të Universitetit të Prishtinës.
Vdekja e Enver Petrovcit shënon një humbje të madhe për artin shqiptar dhe për gjithë hapësirën kulturore ballkanike.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
