Kjo është një letër e hapur për miqtë që kisha kur isha mirë dhe për disa anëtarë të familjes sime që nuk e kuptojnë (disa madje as nuk e përjetojnë) këtë sëmundje.
Letër për fibromialgjinë, për familjen dhe miqtë e mi
Duke u përpjekur të mos lëndoj askënd ose t’i bëjë të ndihen fajtor, thjesht dua të ndaj me ju atë që ndjej, me shpresën për të arritur mirëkuptim dhe mbështetje më të madhe nga ju. E di që jeni shumë të zënë me jetën tuaj, por do të zgjas vetëm disa minuta nga koha juaj.
E di që është shumë e vështirë të dish çfarë të thuash ose të dish si të sillesh, kur një anëtar i familjes ose një mik ka një sëmundje kronike dhe nuk ka kurë për të. Edhe pse nuk është vdekjeprurës, mos mendoni se kjo është arsyeja se është më pak e dhimbshme ose të bën më pak të paaftë.
Vështirësia më e madhe është të përballesh me këtë situatë të re, unë ende të dua në jetën time dhe kam nevojë për ty shumë më tepër se më parë. Ka ardhur koha që unë duhet t’ju kërkoj të jeni më afër, nuk është e komplikuar dhe janë thjesht gjëra shumë të thjeshta.
Të kaloni gjysmë ore nga koha juaj me mua, të pimë një kafe së bashku, nëse ndihem mirë, të bëjmë një shëtitje, më telefononi një herë në javë vetëm për të biseduar për disa minuta. Ju lutem mos më harroni mua kur planifikoni diçka. Është një situatë shumë e komplikuar, e dhimbshme të ndjehesh i ndarë nga shoqëria. Unë e di se është e bezdisshme të shkoni në kinema, darkë apo ditëlindje kur keni pranë një person që nuk mund të shkojë, por nëse kjo ndodh mos e bëni atë një çështje personale, kjo do të thotë që dhimbja ose niveli im i energjisë nuk më lejon të bëj një hap. Nuk është diçka që përcaktohet se kur do të ndodhë.
Nëse vini të më shihni, mos e merrni për keq nëse jam në shtrat, dhimbja dhe lodhja duan shumë kohë që të kalojnë, por vizita juaj do të më bëjë që të ndihem mirë dhe do të kënaqem me kohën që do kalojmë së bashku. Edhe pse është e vështirë për tu kuptuar, mund të duhen disa orë pas vizitës për tu rikuperuar, në shumicën e rasteve është rraskapitëse të bisedosh, por do ta vlerësoja shumë kohën e kaluar me ju.
Më pyesni, kërkoni informacione për sëmundjen time, unë mund t’ju jap një libër dhe t’ju rekomandoj faqe në internet ku do të gjeni informacione për të kuptuar më mirë gjendjen time, unë u detyrova ta bëj vetë për të kuptuar më mirë këtë sëmundje.
Më thoni nëse jeni të disponueshëm, pasi e ndjej se duhet të flas dhe mendoj për veten, pasi nuk më pëlqen të kaloj gjithë kohën duke folur për sëmundjen, unë ende mund të flas për shumë gjëra me ju, kinema, sport, fëmijët tanë… mijëra gjëra për të cilat kam folur para se të sëmurem.
Ju jeni një pjesë shumë e rëndësishme e jetës sime dhe nuk dua t’ju humb. Për mua është e rëndësishme që të vazhdojmë së bashku në këtë udhëtim të jetës.
Burimi / http://fibromialgia247.com
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
