Marrëdhënia midis nënave dhe vajzave është një lidhje që ushqehet me bashkëpunim dhe forcë. Pak lidhje janë aq intensive dhe komplekse sa ajo e një gruaje që edukon vajzën e saj, duke dëshiruar që të jetë shtylla e saj e përditshme, streha e saj, bashkëpunëtori i saj, por edhe e aftë për t’i dhënë asaj lirinë për të gjetur rrugën e saj.
Shpesh thuhet nga një grua që sapo ka lindur një fëmijë se nuk do të bëjë të njëjtat gabime që nëna e saj bëri me të në të kaluarën. Ne të gjithë, në një mënyrë ose në një tjetër, kemi një trashëgimi afektive komplekse që nuk duam ta projektojmë tek fëmijët tanë. Ekzistojnë lloje të ndryshme edukimi, dhe pothuajse të gjitha bazohen në modelin edukativ të nënave të tyre. Ka nëna që janë ndërhyrëse, narcisiste, mbytëse. Por ka edhe nga ato të afta për të nxitur një kontekst të përshtatshëm për të lejuar një rritje të shëndetshme emocionale.
Vajzat gjithmonë duan të marrin lirinë e tyre, hapësirat e tyre private. Sidoqoftë, ndodh shpesh që, nga inercia, ato kthehen të kërkojnë miratimin, përzemërsinë dhe bashkëpunimin e nënës. Është një kufizim kompleks, i nxitur nga një forcë e fortë që mund të jetë duke u pasuruar ose traumatik.
Disa studiues në Kaliforni kanë zbuluar përmes rezonancave magnetike se nënat dhe vajzat kanë anatomi identike në pjesën e trurit përgjegjës për emocionet. Kjo shpjegon transmetimin e fortë të modeleve emocionale midis tyre. Emocionet mund të ndjehen në të njëjtën mënyrë, por gjithashtu vuajnë nga të njëjtat patologji. Kjo ngjashmëri përmirëson mirëkuptimin e ndërsjellë. Por ashtu sikurse ato janë në gjendje të identifikojnë dhe asimilojnë emocionet, të qenit shumë afër në një nivel emocional mund të çojë në konfrontime.
Burimi / https://www.rimedio-naturale.it
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
