Është gjithnjë e më e shpeshtë të dëgjosh një krizë çifti, pavarësisht nëse është thjesht bashkëjetesë ose martesë. Në rastin në fjalë protagonisti është një burrë i martuar me fëmijë, gjë që e bën gjithçka më të komplikuar. Kjo histori e shkurtër do të jetë e dobishme për këdo që e lexon.
Po flasim për një shkrimtar profesionist që sheh hap pas hapi rrëzimin e marrëdhënies së tij me gruan, në të cilën nuk ka më ndjenja pozitive, por vetëm përplasje dhe diskutime ditore. Papritmas i erdhi në mendje diçka që mund të kishte ndryshuar situatën.
“Për vite me radhë gruaja dhe unë kemi diskutuar përditë. Gjithashtu mendova se nuk doja të vazhdoja udhëtimin me të, nuk e njihja më personin me të cilin isha martuar dhe gjërat e bukura që kisha parë në të dhe që më kishin bërë të zgjedhja ta merrja si grua. Sa më shumë kohë kalonte aq më shumë ndjeva distancën midis mënyrave tona të të qenit dhe suksesi im në shkrim është që të qenit i famshëm vetëm t’i përkeqëson gjërat.
Udhëtimi im për paraqitjen e asaj që kam publikuar është bërë një ikje, një lëvizje larg nga diçka që vetëm më bëri të vuaj dhe nuk ndihej si ndarja. Deri tani grindjet kishin një frekuencë të papranueshme dhe kuptuam se ishim gati për shkëputjen përfundimtare. Një ditë, ndërsa isha larg, filluam të debatonim në telefon dhe ajo ma mbylli. Isha në prag të dëshpërimit, të zhgënjimit, dhe nuk ndieja asnjë mbështetje tjetër veçse t’i drejtohesha Perëndisë. Nuk pyesja veten nëse ishte e dobishme apo jo, thjesht po e bëja. Isha në dush dhe fillova t’i bërtisja Perëndisë se martesa ishte e gabuar. Nuk e dija nëse po vuaja më shumë për idenë e divorcit apo për të vazhduar këtë histori të trilluar.
M’u kujtuan të gjitha gjërat e mira për të, sepse ishim të martuar, por ishim bërë kaq të ndryshëm, aq të largët. E ndjeva veten të humbur, u ula në dush dhe fillova të qaja. Kur fillova të ndieja se çdo gjë kishte humbur dhe se nuk kishte asgjë për të bërë, këtu erdhi frymëzimi: nuk mund ta ndryshoja atë, por mund të ndryshoja veten. Fillova t’i lutesha Perëndisë që kjo të ndodhte. Shkova në shtëpi dhe ajo as nuk më përshëndeti. Shkova për të fjetur në krevat pranë saj, disa centimetra larg që dukej milje. Pastaj kuptova se çfarë duhet të bëja.
Në mëngjes u zgjova dhe e pyeta: “Çfarë mund të bëj për ta bërë ditën tënde më të mirë? “
Ajo u përgjigj me zemërim: “Asgjë, çfarë doni të bëni, pse?” “Sepse unë do ta bëja”, “atëherë provoni pastrimin e kuzhinës.” Ajo mendoi se nuk do ta bëja, por e bëra. Ditën tjetër i bëra të njëjtën pyetje dhe ajo më tha të pastroja garazhin. Dita e tretë, e njëjta pyetje, shpërtheu në zemërimin e saj duke më thënë: “Stop, ti nuk mund të bësh asgjë për mua dhe të përmirësosh gjërat! Pse më kërkon se çfarë të bësh? “
“Sepse unë jam i interesuar për martesën tonë,” thashë, por nuk mund të pretendoj asgjë. “Dhe vjen përgjigjja e saj, në lot:” Mos pyet përsëri, të lutem, nuk je ti problemi. Jetesa me mua është ferr dhe nuk e di se si ke qëndruar deri më tani. “I fshiva lotët e saj dhe i thashë:” Sepse unë të dua dhe vërtetë dëshiroj të bëj diçka që të ndihesh më mirë”. “Duhet të të pyes”, tha ajo. “Po, por jo tani, tani është radha ime”, u përgjigja. “Dua që çdo gjë të përshtatet …”
“Unë të dua”. “Edhe unë të dua.” Pas një heshtjeje të vogël, e shtrova pyetjen, por këtë herë përgjigja ndryshoi … “A mund të kalojmë jetën së bashku?”
“Sigurisht!” Që atëherë ajo filloi të bënte të njëjtën pyetje dhe gjithçka u bë më e lehtë. Sigurisht, grindjet vazhdojnë, por me intensitet, frekuencë dhe motive krejtësisht të ndryshme, të cilat tejkalohen pa probleme. Ne vazhdojmë të ecim së bashku, duke i kushtuar vëmendje të përbashkët njëri-tjetrit. Ndarja e jetës me një person është një dhuratë, është si të gjitha marrëdhëniet që na ndihmojnë të bëhemi më mirë. Secili prej nesh duhet të pyesë veten: “Çfarë mund të bëj për të?”
Historitë mund të përfundojnë, sigurisht, por të përpiqemi t’i shpëtojnë kur mendojmë se është e rëndësishme.
Përgatiti: Brikela Daci | Burimi / tuttorete.info
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
