Kemi frikë nga vetmia, të gjithë ne, burra dhe gra, por nuk duhet të harrojmë se shpesh është jo vetëm e domosdoshme, por është gjithashtu terapeutike. Të jesh vetëm do të thotë të jesh në gjendje të mendosh për veten, për atë që duam, për atë që ëndërrojmë dhe mbi të gjitha atë që ndiejmë.
Të qenit vetëm nuk do të thotë të jesh i trishtuar, do të thotë të shijosh momentin, ditën, muajt, vitet, jetën e relaksuar dhe të gjallë. Vetmia është dinjitoze, ajo na largon nga marrëdhëniet e paplota që na bëjnë të ndihemi keq.
Vetmia nuk më bën të dobët, më bën të fortë, më mbush me diçka të çuditshme që më ushqen, më flet natën, më tregon histori, tregime të vërteta.
Ji i lumtur me veten
Ne nuk mund ta bëjmë lumturinë tonë të varet nga një person tjetër, tek partneri. Të duash veten është thelbësore për personin tjetër që të na dojë. Si mund të presim që dikush tjetër të na dojë nëse nuk duam veten? Vetmia është e lidhur me zhvillimin shpirtëror, në fakt karaktere si Krishti, Buda apo Muhamedi kanë bërë zbulime të rëndësishme në momente vetmie. Për më tepër, vetmia është e lidhur me kreativitetin, në fakt shkrimtarët, shkencëtarët dhe filozofët e kanë zgjedhur atë si një element themelor për të gjeneruar ide të reja.
Aktualisht, rrjetet sociale si Facebook, Twitter dhe Instagram ju lejojnë të mbani kontakt me njerëzit e tjerë gjatë gjithë kohës, por duket se kjo favorizon lidhjen me të gjithë, përveç vetes. Dashuria për veten tonë ose të menduarit për veten tonë janë akte egoizmi që ndonjëherë janë të nevojshme. Ekziston një ide e rrënjosur thellë që gjërat duhet të bëhen me shoqëri. Po sikur të shkojmë vetëm në kinema? Nëse qëndrojmë në shtëpi vetëm natën e së shtunës? Nëse shkojmë vetëm në një ekspozitë? E vetmja gjë që mund të ndodhë është se do të shijojmë momentin.
Gjatë viteve, vetmia është shoqëria më e mirë
Ne jemi kafshë shoqërore, por me kalimin e viteve, nevoja për të qëndruar vazhdimisht me të tjerët zvogëlohet. Me moshën, ne i kemi interesat tona më të qarta dhe përqendrohemi në to, pa u përpjekur të lidhemi shumë me njerëzit e tjerë. Thjesht, arrijmë një ekuilibër që të mund të shijojmë vetminë dhe kohën e kaluar në shoqërinë e njerëzve të tjerë. Vetmia mund të bëhet një shoqërues i mirë me të cilin do të kalojë koha. Le të mos e harrojmë atë.
Vetmia mund të jetë mundësia për të zhvilluar frikën tonë personale ose të punës, për t’iu kushtuar veten vetes fizikisht dhe mendërisht. Ne nuk po flasim për një vetmi trishtuese, por një vetmi të kërkuar dhe të nevojshme për të pajtuar veten me mendjen dhe shpirtin tonë.
Ashtu si shqiponjat, shpirtrat vërtetë të mëdhenj i ndërtojnë foletë e tyre në lartësi të mëdha, në vetmi. Arthur Shopenhauer
Thuaj lamtumirë një raporti jo të plotë
Shumë herë lidhim vetminë me të qenit e vetme, por nëse kemi një partner dhe gjërat nuk ecin mirë, do të ishte mirë të mendonim thellë për marrëdhënien që kemi me këtë person dhe atë që duam. Një dozë e madhe e realizmit të papërpunuar, e vështirë, por e nevojshme për të parë atë që nuk duam ta shohim. Një marrëdhënie në të cilën nuk jemi mirë nuk është e shëndetshme, një marrëdhënie në të cilën partneri na trajton keq, nuk është e shëndetshme. Ne duhet të ikim nga marrëdhënie të tilla.
Të thuash lamtumirë ndaj asaj që na bën të sëmurë është një iniciativë e vështirë, por sigurisht që nuk vret. Për një kohë do të kthehemi në momente të mira me personin tjetër, por nuk duhet ta harrojmë realitetin. Duhet të lejojmë që koha të kurojë plagët tona, nuk duhet ta hedhim veten në një histori tjetër, por duhet të mësojmë të shijojmë shoqërinë e vetes tonë.
Natyrisht pas një ndarje ka gjithmonë dhimbje, e cila mund të zgjasë gjashtë muaj, një vit. Ndoshta duhet të qajmë, të ecim në shi, ndoshta duhet të harrojmë çdo kujtim që na çon përsëri në të kaluarën … kështu që le ta bëjmë!
Ne jemi të lirë, me gjithçka që kjo gjendje nënkupton. Ne vendosim, bëjmë, ndalemi, ecim, vrapojmë, endemi, puthim, përqafojmë, shikojmë… jetojmë jetën. Le ta lëmë veten të mbushet me vetmi, të bëhemi batanije, t’i lirojmë mendimet tona, t’i nxjerrim ndjenjat tona në sipërfaqe.
Kam vendosur të bëj atë që më pëlqen, sepse bën mirë për shëndetin. Voltaire
Burimi / http://aprilamente.info
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
