Askush nuk i pëlqen gënjeshtrat. Ne nuk na pëlqejnë ato gjysmë të vërteta që pretendojnë të vendosin për ne atë që duhet të dimë apo jo. Nëse e vërteta dhemb apo jo, jemi ne që duhet ta vendosim.
Njerëzit kanë zakonin e keqe të fshehin ose të lënë mënjanë gjërat që bëjnë, thonë ose mendojnë sepse mendojnë se në këtë mënyrë ata shmangin lëndimin tonë. Në realitet, nuk ka asgjë më të keqe se gënjeshtra. Ato na bëjnë të ndihemi të vegjël dhe të prekshëm dhe krijojnë mungesë besimi dhe pasigurie.
Gjatë jetës sonë vuajmë dhe qajmë për qindra situata të shkaktuara nga të tjerët. Sidoqoftë, të gjitha këto ndjenja dhe emocione nuk përfundojnë në harresë. Përkundrazi, ato përfundojnë duke na pasuruar. Vuajtja na lejon të kuptojmë dhe njohim më mirë veten, të mësojmë të menaxhojmë emocionet tona dhe të ecim përpara.
T’i thuash gjërat në fytyrë do të thotë të jesh i sinqertë. Njerëzit e ngatërrojnë këtë me mungesë arsimimi, takti ose maturie. Sinqeriteti nuk është të thuash gjithçka që mendon, ta thuash përafërsisht ose në çdo kohë. Në të njëjtën kohë, të jesh i sinqertë me kriteret, empatinë dhe etikën nuk do të thotë të fshehësh realitetin, ose të përpiqesh ta “zbutësh” atë.
Sinqeriteti na bën miq të vërtetë, njerëz besnikë dhe të plotë. Natyrisht, qëllimi nuk është kurrë i keq, por saktësisht e kundërta. Gënjeshtra ndaj një personi tjetër do të thotë të heqësh mundësinë për të menaxhuar dhimbjen tuaj, të mësoni mësimin dhe të vazhdoni më tej.
Burimi / https://www.rimedio-naturale.it
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
