Jemi të gjithë nxënës në shkollën e jetës, recitojmë dikë dhe çdo ditë bëhemi mësues për ata që duan të mësojnë. Por mund të ndodhë që të jemi vetë zotërinj dhe mësimi më i mirë që mund t’i japim ligësisë është të përgjigjemi me një gjest mirësie.
Por si mund t’i përgjigjemi së keqes pa pranuar logjikën e saj?
Çdo ditë mësojmë për veprime të diktuara vetëm nga ligësia, urrejtja, ligësia që duket se janë bërë korniza ditore e jetës sonë. Qëndrimet ku mësimi më i mirë që mund të jepet si një përgjigje duket të jetë: “Sy për sy, dhëmb për dhëmb”.
Për shkak se gjithnjë e më shpesh, këto qëndrime nuk lënë vetëm hidhërimin, por edhe shumë zemërim është e natyrshme të pyesësh veten pse, për të kuptuar pse e keqja duket të ketë dorën e sipërme. Argumenti nuk është i thjeshtë, ndoshta i pamundur për t’u kuptuar. Por le të shohim se si mund të veprojmë përballë kësaj vale negativiteti, si të ofrojmë mësimin më të mirë pa kompromentuar me ligësinë.
Me fjalë të tjera, të përpiqemi të zbatojmë kuptimin e dënimit të Kerouac-it, dhe pastaj të praktikojmë mirësinë, faljen.
Është e nevojshme të kuptohet, para së gjithash, se përgjigjja me dashamirësi dhe shkëputja nga ata që dëmtojnë dhe kryejnë keqdashje nuk do të thotë dorëzim. Kjo do të thotë të reagosh me një qëndrim etik. Moral. Njerëzor dhe dinjitoz. Me mësimin më të mirë në mirësi. Mirësia nuk është sinonim me dorëzimin. Të qenit i mirë nuk do të thotë të justifikosh të keqen, siç mund të duket ndonjëherë në pamje të parë.
Asgjë nuk është më e rrallë se mirësia e vërtetë. (Francois de La Rochefoucauld)
Mësimi më i mirë është një akt mirësie
Të falësh ligësinë, para së gjithash, do të thotë të tregosh unikalitetin e dikujt, karakterin e dikujt. Nëpërmjet këtij veprimi, i cili kërkon dinjitet dhe guxim të madh, nuk harrohet e keqja dhe mbi të gjitha nuk e justifikon atë. Në fakt, ne duam të mbrojmë veten, duke shmangur rënien në një spirale negativiteti dhe pakënaqësie që shpesh ushqen spiralen e urrejtjes dhe ligësisë deri në pafundësi. Hakmarrja nuk është mësimi më i mirë që mund të japësh.
Përgjigja ndaj së keqes me një akt mirësie nuk tregon naivitet, por vetëbesim dhe besim në një vizion pozitiv të botës. Zgjedhja për të qenë i mirë apo i keq i përket secilit prej nesh, ka të bëjë me idenë tonë të jetës dhe si ne duam ta jetojmë atë. Kultivimi i pakënaqësisë, hakmarrjes, ushtrimit të dhunës edhe reagimi ndaj një akti armiqësor nuk na bën qenie më të mira njerëzore. Ajo vetëm përforcon të keqen, në dëm të një ideje të mirësisë dhe gjithashtu të drejtësisë.
Për këtë, një njeri si Gandi tha: “Njerëzimi mund të heqë qafe dhunën duke iu drejtuar jo-dhunës. Urrejtja mund të mposhtet vetëm me dashuri. Përgjigjja ndaj urrejtjes me urrejtje nuk bën tjetër veçse rrit madhështinë dhe thellësinë e vetë urrejtjes“.
Ky është mësimi më i mirë që mund të japim. Dhe të mësojmë.
Burimi / www.giornodopogiorno.org
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
