Nga njëra anë ka rregulla, nga ana tjetër aspiratat dhe nevojat e fëmijëve. Nuk është gjithmonë e mundur të gjesh një ekuilibër perfekt, por është e nevojshme të provosh metodat e Montessori-t.
Parimi është që të përmbyset koncepti: një fëmijë nuk duhet të bëjë diçka vetëm nga frika se mos ndëshkohet dhe nuk i kënaq ata që i dhanë atë detyrë. Në vend të kësaj, ai do ta bëjë këtë sepse e kupton që është e drejtë, se bashkëpunimi është gjithmonë më i mirë sesa të kundërshtosh dhe të mos ndjekësh udhëzime. Ato janë përgjithësisht për të mirën e tyre, por t’u jepni atyre të kuptojnë nuk është e lehtë. Me këtë metodë mund të ndihmohen të gjithë prindërit, edhe nëse vetëm për t’u kuptuar.
Fëmijët kanë një frymë të ndryshe nga ajo e robotëve, ata nuk mund të mbyllen në rregulla strikte pa menduar se nuk do të rebelohen. Nëse tregojmë respekt për nevojat e tij, ai do të bëjë të njëjtën gjë me ne kur t’i kërkojmë diçka. Kjo është pika fillestare për arritjen e rezultateve konkrete dhe ka disa këshilla të thjeshta për t’u ndjekur.
Si t’i edukoni fëmijët sipas rregullave: domosdoshmëri për prindërit është që të jenë të qartë në rregulla, pa shkaktuar konfuzion tek fëmija. Nëse kjo është një situatë me të cilën përballeni për herë të parë, bëjeni së bashku, tregoni drejtpërdrejt se çfarë mund dhe çfarë nuk mund të bëjë. Prindërit shihen gjithmonë si një model, shembulli i parë vjen prej tyre.
Rregullat nuk janë këshilla të përgjithshme, por zakone të mira të jetës: kur i jepni ato, përpiquni të jeni vendimtar, pa qenë nevoja të jeni të rreptë. Pra, mos e filloni fjalinë duke thënë “Duhet…” ose “Duhet vërtet …” sepse përndryshe nuk do të ketë respekt.
Një ide e zgjuar është ta lini të zgjedhë. Për shembull, nëse i duhet të bëjë detyrat e shtëpisë ose të pastrojë dhomën, mund ta pyesni: “A preferoni ta bëni tani apo pasi të keni pirë ndonjë meze të lehtë?”. Kështu fëmija nuk do të ndihet i shtypur nga ideja e tij për liri, edhe nëse përfundimisht do të ndjekë linjën tonë. Dhe është gjithashtu e këshillueshme që zakone të caktuara ditore, të tilla si larja, veshja, rregullimi i dhomës, të diktohen nga kohë të caktuara: për këtë arsye, përdorni një kohëmatës ose një kronometër, fëmija juaj do të ndihet si pjesëmarrës në një lojë.
Gjithashtu themelore është mënyra se si ju i thoni se çfarë ata duhet të bëjnë. Nëse me të drejtë nuk ju pëlqen që fëmija të fillojë polemikat çdo herë, përdorni të njëjtin rregull për veten. Pra, kur jepni një rregull, mos e gjykoni fëmijën, mos bëni gjithë kohës moral, por përdorni fjalët e duhura.
Refuzimet janë të rëndësishme, por gjithashtu duke ditur se si të kontrolloni zemërimin, atë të fëmijës dhe tuajin. Kur ai thotë jo, mos u largoni, por përkundrazi vendosni një dialog për të kuptuar arsyen e refuzimit të tij.
Në mënyrë të ngjashme, nëse ndjen se zemërimi po shtohet tek ti për shkak të sjelljes së fëmijës, izolohu në një dhomë tjetër, duke i thënë që preferon të jesh vetëm sepse të zemëroi. Dhe mos harroni se edhe ju ishit fëmijë: mënyra e veprimit është ajo që ata do ta mbajnë mend gjatë gjithë jetës së tyre.
Burimi / https://www.chedonna.it/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
