Nga të gjitha llojet e dashurisë që ekzistojnë, dashuria e një nëne është ndoshta më e thella dhe më e forta. Kjo ndjenjë që ekziston mes nënës dhe fëmijës shfaqet vazhdimisht, si një lidhje që bashkon dy trupa dhe dy shpirtra. Dashuria e një nëne është e pakushtëzuar dhe dëshmi e gjithçkaje.
Kur thuhet se natyra është e mençur, ndër të tjera, i referohet lidhjes që ekziston mes një nëne dhe një fëmije. Instinkti mbrojtës i nënës lind kur ajo mëson që fëmija i saj po rritet në barkun e saj dhe kjo ndjenjë zgjat për të nëntë muajt e shtatzënisë. Një nënë, edhe nëse ende nuk e ka parë fëmijën e saj, tashmë ndjen se është thesari më i çmuar në botë. Pavarësisht nëse është një familje konvencionale, apo një situatë në të cilën nëna ka rritur fëmijët e saj, lidhjet midis tyre janë të pathyeshme.
Një nënë do të jetë gjithmonë aty. Shumë u përballën me vështirësi, por ato dolën më të forta. Të tjerave u është dashur të rindërtojnë jetën e tyre, të fillojnë nga e para dhe të bëjnë sakrifica të jashtëzakonshme në mënyrë që t’u japin fëmijëve të tyre më të mirën. Ato ishin të gatshme dhe guxuan të mësojnë se çfarë do të thotë të jesh nënë.
Gjithmonë dëgjojmë që respekti fitohet, dashuria meritohet… Sidoqoftë, ky nuk është rasti për nënat. Nënat kanë gjithmonë dashuri, e cila nuk zhduket dhe nuk zvogëlohet asnjëherë. Nënat transmetojnë siguri. Atyre nuk u intereson se çfarë mund të bëjnë ose jo fëmijët e tyre, atyre nuk u interesojnë gabimet që mund të kenë bërë ose sukseset që ata kanë arritur të korrin, një nënë do t’i mbështesë dhe mbrojë gjithmonë fëmijët. Në secilën prej tyre gjejmë një mike, një këshilluese, një ndihmuese dhe një person të aftë për t’i dashur fëmijët më shumë se veten. Sa herë kemi dëgjuar tregime të nënave që kanë dhënë jetën e tyre për fëmijët?
Nënat gjithmonë do të ofrojnë këshilla ose ndihmë vetëmohuese. Ato nuk presin njohje apo falënderim për punën e tyre. Është e qartë se duhet ta pranojmë se sa të çmuara janë dhe t’i falënderojmë për mbështetjen e tyre të pakushtëzuar. Duhet të vlerësojmë faktin që ato janë në anën tonë për mirë ose për keq.
Këto marrëdhënie të forta dhe ndonjëherë të tepërta shpesh i mbushin nënat me dyshime. Ndonjëherë ato mendojnë se i kanë ndihmuar shumë, i kanë përkëdhelur shumë fëmijët e tyre dhe besojnë se mund të rriten shumë të ndjeshëm, të dobët apo edhe të manipulueshëm.
Këto besime janë plotësisht të palogjikshme. Nënat nuk duhet ta kufizojnë kurrë dashurinë ndaj fëmijëve të tyre, as të mos lejojnë veten të jenë të ëmbla dhe të dashura, veçanërisht gjatë viteve të para të jetës së fëmijës. Gjëja e rëndësishme është të vendosni kufij dhe të demonstroni autoritet. Një nënë e mirë që ofron siguri pa e tepruar, u jep fëmijëve të saj stabilitet dhe besim.
Ndoshta do keni dëgjuar t’iu thonë: “Do ta kuptoni se çdo të thotë të duash vërtetë, vetëm pasi të bëheni nënë”. Dhe askush nuk thotë se e kanë gabim. Sepse që në momentin që një grua kupton se ka një pjesë të vetes në barkun e saj, ajo menjëherë ndjen një dashuri të papërshkrueshme dhe në atë moment ajo kupton që nuk mund të dashurojë kurrë askënd tjetër në të njëjtën mënyrë dhe me të njëjtin intensitet.
Nënat, nënat e zemrës, nënat birësuese … Të gjitha i ndiejnë fëmijët e tyre në çdo fije të qenies së tyre. Kur ata përballen më vështirësi, kur qëndrojnë zgjuar gjithë natën sepse janë sëmurë, kur fëmijët vuajnë ose përjetojnë një zhgënjim, nënat përjetojnë një dhimbje të paimagjinueshme, por, menjëherë, shfaqet instinkti mbrojtës që i ndihmon dhe mbështet ata, sepse dashuria e një nëne është e jashtëzakonshme, e pakushtëzuar dhe përgjithmonë.
Burimi / https://curiosandosimpara.com
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
