Për fat të keq, dhuna shpesh nuk raportohet sepse ndodh brenda shtëpisë dhe nga ana e partnerit, i cili në vend të kësaj duhet ta dojë, mbrojë dhe mbi të gjitha ta respektojë partneren. Njohja e sjelljeve të rrezikshme është shumë e rëndësishme: shenjat që nuk duhen nënvlerësuar në mënyrë që situata të mos degradojë janë të dukshme, prandaj le të jemi të fortë në mënyrë që të mos na duhet të mbulohemi kur të jetë tepër vonë.
Flitet shumë për dhunën në familje dhe jo vetëm ndaj grave, por gjithsesi nuk mjafton. Dhuna, qoftë ajo fizike apo psikologjike, mund të shkaktojë shumë dëm. Ajo që është më e habitshme është se shpesh partnerët ose ish-partnerët kryejnë veprimet më të rënda, siç dëshmohet nga të dhënat që tregojnë se në shumicën dërrmuese të rasteve ata janë ata që janë përgjegjës për përdhunimin dhe keqtrajtimin.
Për të shmangur sjellje potencialisht të rrezikshme, duhet të mbajmë gjithmonë parasysh këtë udhëzues me “JO-të”, më të rëndësishme.
1.JO kontrollit: ne duhe t’i themi jo kontrollit obsesiv dhe ndërhyrës. Të qenit i vetëdijshëm për lëvizjet dhe aktivitetet e tjetrit është mirë, por nëse kontrolli i thirrjeve telefonike, rrugëve, afeksioneve dhe miqësive bëhet i ekzagjeruar, ne jemi përballur me diçka ndaj të cilës nuk duhet të jemi indiferentë. Për të shmangur dhunën, ne nuk duhet të heqim dorë nga liria dhe autonomia jonë, domethënë nga jeta jonë.
2.JO për xhelozinë: zotërimi dhe dashuria nuk duhet të ngatërrohen, ato janë dy ndjenja shumë të ndryshme. Pak xhelozi është e kuptueshme, veçanërisht kur jeni të dashuruar, por nëse bëhet e tepërt dhe torturuese, atëherë ne përballemi me një patologji. Kur ai bëhet xheloz në një mënyrë të pamotivuar dhe çdo gjë që bën, bëhet një pretekst për të ngritur zërin, për të debatuar dhe ndoshta edhe për të ngritur dorën, ne nuk mund dhe nuk duhet të pretendojmë se asgjë nuk ka ndodhur.
3.JO për akuzat e vazhdueshme: nëse çfarëdo që të bëjmë është e gabuar, asgjë nuk është kurrë e mirë dhe partneri na fajëson për gjithçka, edhe pse bie shi ose pse nuk bateri celulari i tij, ne jemi përballur me dhunë sepse ai na përdor për të liruar stresin dhe zhgënjimet e tij me qëllim që të na bëjë të paguajmë, në një mënyrë apo në një tjetër. Qëllimi është të na bëjë të ndihemi fajtorë, por ne dueht të përpiqemi të rezistojmë dhe të mos i japim atij një fitore, përndryshe do ta vendosim menjëherë veten në një pozitë të nënshtrimit psikologjik.
4.JO për provokimet: është thelbësore të shmangni mohimin e vetes suaj duke i dhënë mundësinë partnerit tuaj të përfitojë nga çdo pretekst për të bërë një luftë të shpërthejë. Ju kujtojmë se provokimet janë absolutisht të dobishme, pasi ato shërbejnë për të lëshuar zemërimin dhe dhunën brenda shtëpisë. Dhe nëse shkaktarët për grindjen janë fëmijët, vëmendja duhet të jetë edhe më e madhe: partneri i dhunshëm e di shumë mirë që pasardhësit janë më të dashur për ne dhe do të dëshirojnë të na godasin aty ku na dhemb më shumë.
5.JO izolimit: shpesh partneri i rrezikshëm përpiqet të na izolojë me forcë nga familja dhe miqtë, duke i vendosur ata në një dritë të keqe dhe duke u përpjekur të na largojë nga zakonet dhe afeksionet tona. Mos i humb kurrë referencat, ato janë shpëtimi ynë i vetëm.
6.JO për kursimet e tepërta: kursimi i parave është i drejtë, por kur kontrolli i shpenzimeve bëhet një fiksim ne përballemi me një rrezik. Vëmendja ndaj llogarive mund të bëhet një formë e kontrollit të personit, duke u zhytur në shtypjen ekonomike, me rezultatin që na bën plotësisht të varur nga ai dhe portofoli i tij.
7.JO talljes: ndodh të bëhet tallja e momentit. Nëse ai nuk bën asgjë tjetër veçse na ngacmon me egërsi në prani të miqve dhe të huajve dhe sporti i tij i preferuar është të denigrojë gjithçka që bëjmë, qoftë punën apo pamjen jonë, si vishemi apo grimohemi, dhuna është shumë pranë. Kini kujdes nga ndryshimet e papritura dhe kërcënuese të humorit: ato janë këmbana e alarmit që duhet të na zgjojë.
8.JO ndjekjes: sjelljet përndjekëse, të tilla si thirrjet anonime telefonike, mesazhet me tekst në çdo kohë të ditës ose natës, masa e pakontrolluar e postave elektronike, dëmtimi i pronës dhe mbikëqyrja obsesive, konsiderohen një vepër penale që dënohet me ligj. Denoncimi është thelbësor, ndonjëherë nuk ndihmonte, por shpesh ishte vendimtar dhe i dha jetë të re dhe dinjitet të ri shumë prej nesh.
9.JO nëse dhe por: vendosmëria është rregulli i parë. Të dish të thuash “jo” shpesh nuk është e lehtë, por është e nevojshme. Përgjigjja “jo” në një mënyrë të vendosur dhe pa mëdyshje shërben për krijimin e kufijve të qartë dhe të përcaktuar. Të qenit tepër zhgënjyes mund ta bëjë partnerin të mendojë se është gabim ose në çdo rast ne i japim atij mundësinë për të na monopolizuar dhe të na bëjë të ndjehemi gjithmonë të detyruar të kërkojmë autorizime dhe leje për çdo gjë .
10.JO kërcënimeve: kanosja verbale, qofshin fyerje apo kërcënime reale, si dhe sjellje të dhunshme, për shembull hedhja e objekteve të të gjitha llojeve nëpër shtëpi, janë gjithmonë një sinjal i qartë që nuk mund të keqkuptohet. Pastaj nëse partneri ngre duart, duke iu dhënë një shtytje dhe tërheqje, hapi drejt goditjes me grusht dhe shkelma është shumë i shkurtër. Kërkimi i ndihmës menjëherë është mbrojtja më e mirë që mund të vendosim, sepse për një gjë mund të jemi të sigurt: situata pa dyshim nuk do të përmirësohet. Sa më shpejt që ta pranojmë, aq më shumë shanse ka të mos i nënshtrohemi dhunës.
Burimi / https://www.tgcom24.mediaset.it/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
