Ajo studioi drejtësi, u bë modele dhe më pas luajti në gjithçka, nga filmat artistikë deri te filmat e suksesshëm. Ikona e bukurisë italiane rrëfen pa dorashka pjesë nga rrugëtimi i saj artistik dhe pak nga jeta personale.
INTERVISTË
Në vitin 2004, një intervistues e quajti atë “perfeksion i bukurisë italiane”, duke u ndalur në mënyrën se si ajo fshin shkumën e kapuçinos nga buzët e saj, me thonjtë e gjatë dhe gishtat e saj të përsosur. E ulur përballë meje në një cep të qetë të një bari hoteli në Paris, Bellucci duket se pi kafen e saj si një person i zakonshëm. Kur e pyes për këto rrëfime, ajo thotë: “Është qesharake. Është thjesht një fantazi që vazhdon pa arsye, sepse askush nuk e beson.” A i lexon ajo ato? “Jo. Mund të jetë shumë e mërzitshme,” thotë ajo thatë.
Në mënyrë të pazakontë, Bellucci, karriera e së cilës përfshin filma artistikë italianë dhe francezë, përveç filmave të suksesshëm, si vazhdimet e Matrix dhe Pasioni i Krishtit i Mel Gibson, nuk është këtu për të folur për një film. Në vend të kësaj, ajo ka shtuar së fundmi një varg të ri në harkun e saj, duke bërë debutimin e saj në skenë si Maria Callas: Letters and Memoirs, me regji të Tom Volf. Pas hapjes në Paris, ai bëri turne në Itali, Greqi dhe Turqi. Bellucci duhej ta performonte në teatrin e Madhërisë së Saj në Londër në dhjetor, por Omicron goditi. Tani është riplanifikuar për në prill. Shfaqja bazohet në librin e Volfit të vitit 2019 me të njëjtin emër, i cili përmbante 350 letra të Callas së bashku me kujtimet e saj të papërfunduara. E tillë ishte dëshira e saj për të interpretuar shkrimet e sopranos së madhe. Me kalimin e viteve, ajo u ka thënë jo ofertave të shumta për të luajtur në shfaqje. “Nuk do ta kisha ëndërruar”, thotë ajo. Kur e pyes se si ndihej në prag të premierës së 2020-ës, ajo lëshon një të qeshur. “Keq. Ke gjithë ata njerëz para teje dhe të duhet të përballesh me të gjitha atë energji.”
Maria Callas: Letters and Memoirs mbulon si pasionin e këngëtares me ndikim të operës për punën e saj dhe jetën e saj të trazuar personale, duke përfshirë lidhjen e saj të gjatë të dashurisë me manjatin e anijeve Aristotle Onassis. Shfaqja gjithashtu thellohet në vitet e saj të fundit të vetmuar: “Ti mendon se në fund, gjithçka që ajo ka është muzika,” thotë Bellucci. “E gjithë pjesa tjetër është zhdukur.” Në varësi të vendndodhjes, Bellucci e jep shfaqjen në frëngjisht, italisht ose anglisht, duke theksuar se Callas fliste gjithashtu të treja gjuhët dhe “kishte një theks sa herë që fliste”. Bellucci shpesh dublikon skenat e saj, në mënyrë që shikuesit italianë dhe francezë të vazhdojnë ta dëgjojnë zërin e saj në filmat në gjuhën angleze. “Kur doni të shprehni diçka, nëse jeni në të, ajo vjen natyrshëm.”
Kur ajo përmend aftësinë e Callas për të jetuar jetën “me emocione të forta”, e pyes nëse ajo lidhet me këtë pasion. “Jo ashtu,” thotë ajo duke qeshur. “Kam dy fëmijë, jam ngadalësuar!” Edhe pse radha e saj si Persephone në vazhdimet e Matrix (puthje me avull me Keanu Reeves përfshirë) ndihmoi në krijimin e reputacionit të saj në Hollyëood në fillim të viteve 90, Bellucci thotë se është e lumtur që qëndroi në Evropë. Pandemia solli disa shqetësime familjare, kur prindërit e saj u sëmurën me Covid në 2020. Bellucci ishte larg Italisë atëherë, duke u strehuar me vajzat e saj në Biarritz për të qëndruar pranë Cassel, i cili kalon një pjesë të vitit atje. Pandemia ishte më e vështira për vajzën e saj të madhe Deva, tani 17 vjeçe, e cila sapo kishte filluar një karrierë modele. “Është më e ndërlikuar,” thotë Bellucci, “kur je shumë i ri dhe dëshiron të shohësh miqtë e tu”. Deva u vu re për herë të parë në moshën 14-vjeçare, teksa ndiqte një xhirim me nënën e saj. “Ata e panë atë dhe thanë: “O Zot, ne do të donim të bënim diçka me të.” Por ajo ishte shumë e re, kështu që ne pritëm pak.” Ata nuk pritën shumë: në të njëjtin vit, Deva u bë fytyra e një parfumi Dolce & Gabbana dhe ka vazhduar të zbukurojë pasarelat dhe kopertinat e revistave. Jeta e saj e dashurisë tashmë është objekt i shumë vëmendjes në shtypin francez.
Ndër të tjera, gjatë bisedës sonë, ajo kujton se u shfaq në një film të prodhuar nga Harvey Weinstein, Malèna e viteve 2000, në të cilin ajo luajti objektin e epshit të të gjithëve në një qytet të vogël sicilian. Ajo u mor vetëm me Giuseppe Tornatore, regjisorin italian të filmit. “Ishte Tornatore ai që më zgjodhi mua. Mendoj se Miramax donte një aktore tjetër – më të famshme se unë.” Si shpesh, Bellucci qeshi e fundit, duke realizuar një nga performancat e saj të shumta të vlerësuara. “Ne jemi në një botë imazhi,” thotë ajo, “por puna nuk ka të bëjë me bukurinë. Nëse bëhet fjalë vetëm për bukurinë, nuk mund të punosh më shumë se pesë minuta.”
Përgatiti K.I / Burimi theguardian.com
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
