Shumë shpesh ndahemi në mijë copa vetëm për të mos lënduar të tjerët, për të mos hapur plagë të reja ose mos të lejojmë dikë të lëndojë plagët e hapura. Ne e bëjmë pa e kuptuar ose, të paktën, pa i dhënë peshë sjelljes sonë.
Megjithatë, kur ne mësohemi të japim pa kërkuar diçka në këmbim, përfundojmë duke ndjerë se përkushtimi dhe kujdesi jonë ndaj vetes është një qëndrim egoist dhe kjo gjë është shumë e gabuar. Shkëmbimi i drejtë është thelbësor në çdo lloj marrëdhënieje dhe për çdo person, duke qenë se të gjithë jemi qenie emocionale.
Të duash veten është një aftësi që duhet ta kultivojmë çdo ditë nëse duam të mbetemi të shëndetshëm. Të ndajmë veten në një mijë pjesë do të na shkaktojë vetëm në vuajtje dhe nuk do të na lejojë t’u ofrojmë të tjerëve më të mirën tonë.
Kur ndahemi në një mijë copa?
- Ne ndahemi në një mijë copa kur nuk kujdesemi për veten.
- Kur nuk bëjmë atë që na pëlqen.
- Kur nuk e trajtojmë veten si njerëz ose heqim dorë nga interesat tona.
- Kur nuk dëgjojmë dhe nuk ndihmojmë njëri-tjetrin.
- Kur jemi shumë të përqendruar në të qenit “të përsosur” dhe heqim dorë nga vetja.
- Kur përpiqemi t’u pëlqejmë të gjithëve dhe fshehim personin të cilin jemi me të vërtetë ose gënjejmë për mendimin tonë.
- Kur harrojmë qëllimet tona dhe vëmë dëshirat e të tjerëve para vetes sonë.
- Kur transformojmë sakrificën në një detyrim.
- Kur besojmë se jemi njerëz të këqij, sepse e lëmë veten në një mjedis që na mbyt.
- Kur ne japim një shantazh toksik, i cili kërkon që ne të bëjmë vetëm favore dhe ta pengojmë rritjen tonë si njerëz.
- Kur sakrifikojmë mirëqenien tonë dhe lejojmë të udhëhiqemi nga inercia e atyre që na shoqërojnë, duke vazhduar të lëmë mënjanë të gjitha dëshirat tona në mënyrë që t’i bëjmë të tjerët të ndihen mirë.
Është e komplikuar, natyrisht, por pikërisht për këtë arsye ne gjithmonë duhet t’i kushtojmë vëmendje balancës midis pasioneve, kujdesit dhe përkushtimit ndaj tjetrit dhe ndaj vetes. Nëse ia dalim mbanë, do të jetojmë me kënaqësi dhe do të jemi në gjendje të mendojmë thelbin tonë të plotë, pa “por” dhe pa “nëse”.
Ndonjëherë duhet të harrojmë atë që ndiejmë për të kuptuar atë që meritojmë
Kur ne nuk marrim ndonjë gjë në këmbim të favoreve tona, nuk po respektojmë parimin e ekuilibrit që duhet të jetë gjithmonë në vend për të ruajtur plotësinë tonë dhe për të shmangur shkatërrimin në një mijë copa. Ju duhet të mbani mend se marrëdhëniet afektive nuk mund të jenë një mënyrë. Ne kemi nevojë për një shkëmbim të balancuar dhe të kënaqshëm, i cili na jep një shpërblim në nivel emocional dhe social.
Kjo do të thotë që nuk mund t’i bazojmë ndërveprimet tona vetëm në “dhënie”, por ne duhet të sigurojmë që ekziston një ekuilibër në “marrje”. Kjo nuk është sinonim me egoizmin. Përkundrazi, është një burim i pasurimit.
Kushdo që jep gjithçka nga vetja, që u ofron veten plotësisht të tjerëve pa marrë asgjë në këmbim dhe kurrë nuk punon për veten e tij, do të përfundojë duke u ndjerë bosh dhe duke vuajtur. Ne nuk mund ta lëmë veten tonë për të kuruar lumturinë e të tjerëve, sepse ne do të përfundojmë duke shkatërruar veten tonën.
Vetëm duke i kushtuar vëmendje të gjithë kësaj, ne do të jemi në gjendje të kultivojmë rritjen tonë personale, pa harruar të tjerët. Është e mundur, por vetëm duke mbajtur dy peshore në një ekuilibër të përsosur. Dhënia dhe pranimi janë dy anët e së njëjtës monedhë. Një medalje që na bën të ndihemi të aftë për të dhënë dashuri dhe merituar dashurinë dhe njohjen. Ky parim duhet të na mundësojë që:
Të pohojmë të drejtat tona: ndonjëherë mund të ndodhë që diçka na bën të ndihemi keq ose thjesht nuk duam ta bëjmë atë. Dhe në atë pikë duhet të sigurojmë të drejtën tonë për një hapësirë personale.
Të kultivojmë interesat dhe pasionet tona: kjo është baza e kënaqësisë, lumturisë dhe rritjes personale. Është e rëndësishme të mos ndalesh kurrë për veten dhe të ushqejmë shqetësimet tona.
Mos harroni se ndryshimet e mëdha vijnë gjithmonë pas një tronditje të madhe. Edhe në qoftë se ndonjëherë ndryshimi është i vështirë dhe mund të dëmtojë, përmirësimet që do të sjellë do të na bëjnë të kuptojmë se larg qendrës së arritjes, ky ndryshim është pika fillestare për një udhëtim të ri emocional.
Burimi / lamenteemeravigliosa.it
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
