Të gjithëve u ka ndodhur të ulen pranë fëmijëve të tyre dhe t’i dëgjojnë ata ndërsa fantazojnë për të ardhmen si të rritur. “Çfarë doni të bëni kur të rriteni?”, kjo është sigurisht pyetja që çdo nënë i ka bërë fëmijës së saj të paktën një herë. Megjithatë, sipas disa studimeve, kjo pyetje mund të detyrojë procesin e ndërtimit të identitetit të fëmijëve, duke krijuar një lloj presioni brenda tyre. Kjo pyetje, në dukje e thjeshtë dhe e parëndësishme, mund të ketë efekte negative në rritjen e fëmijëve.
Sipas studimit, ” The presence of and search for a calling: Connections to career development”, duke i pyetur fëmijët tuaj se çfarë duan të bëhen kur të rriten mund të ketë pasoja negative. Hulumtimi, i botuar në vitin 2007 nga Journal of Vocational Behavior, u mor më pas nga shkrimtari dhe psikologu Adam Grant, i cili e trajtoi këtë temë në New York Times.
Sipas Grant, pyetja i detyron disi fëmijët të përcaktojnë veten e tyre për sa i përket punës, që në moshë të re. Jo të gjithë në fakt kanë një profesion ose një predispozicion të caktuar për diçka. Gjithçka kalon pa probleme kur një fëmijë ka ide të qarta, edhe nëse ai ëndërron të jetë një astronaut ose një pilot. Prania e një aspirate në fakt rrit vetëvlerësimin gjinor, vetëbesimin dhe rehatinë.
Përkundrazi, nëse kjo dështon, fëmija do t’i përgjigjet kësaj pyetjeje pothuajse nën tendosje dhe kjo do të krijojë tek ai pavendosmëri dhe zhgënjim. E megjithatë kjo pyetje është absolutisht e rëndësishme dhe funksionale për rritjen e fëmijëve, pasi kjo pyetje i stimulon ata të mendojnë në mënyrë të pavarur dhe të eksplorojnë hapësira deri atëherë të panjohura që do të shërbejnë për të ndërtuar identitetin e tyre.
Gjëja më e mirë në këtë pikë është të shtroni pyetjen dhe ta lini fëmijën t’i përgjigjet kësaj natyrshëm, duke e lënë veten të largohet nga imagjinata. Ka pak rëndësi nëse profesionet që ata kanë imagjinuar për të ardhmen janë të pamundura ose komplekse (mendojnë për princeshën ose magjistarin), kjo është gjithashtu pjesë e procesit të rritjes. Pak nga pak, ata do të jenë vetvetja, duke u përballur me realitetin dhe duke kuptuar atë që vërtet mund të arrijnë me forcën e tyre, kur të rriten. Si gjithmonë, jemi ne ata që i mbështesim ata dhe qëndrojmë pranë tyre.
Burimi / https://dilei.it
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
