Ndonjëherë ju duhet të ndryshoni pamje, të rikrijoni imazhin, t’i jepni vetes kohë. Ndonjëherë është koha të tregojmë se është e mundur të takoni personazhe të rinj, histori të reja, të jetoni pa shumë zhgënjime.
Jeta është lëvizje, një vend për të ëndërruar dhe zbuluar gjërat e brendshme. Çdo kënaqje, çdo distancë, çdo prekje e besimit, në kanavacën e jetës, është thelbësore që vështrimi të ecë përpara, që Zoti të mbetet brenda secilit, si një mbështetje shpirtërore. Të ndjekësh do të thotë të vazhdosh me kokën lart pa shumë keqardhje, do të thotë të ndjesh se gjithmonë ka një agim të ri. E gjithë rritja vjen nga ato që të gjithë kanë mësuar dhe kanë sjellë me vete si një mësim jetësor.
Kushtimi i vëmendjes ndaj sinjaleve që aktivizohen në shpirt është një përgjigje ndaj asaj që zemra ka perceptuar. Nuk dua të më pëlqejnë, thjesht dua njerëz që janë në të njëjtën faqe me mua. Jeta ka nevojë për njerëz që janë të gatshëm të duan fqinjët e tyre, njerëz që thonë mirëmëngjesi, që janë mirënjohës, që respektojnë dhimbjen e të tjerëve, të cilët nuk e duan aq shumë njëri-tjetrin.
Jeta është plot pengesa, një ditë jemi në kulmin tonë dhe ditën tjetër kemi humbur terren. Përulësia është e mjaftueshme, reciprociteti ndihmon. Ekziston një ego që shërben vetëm për të zgjeruar atë që nuk është në të vërtetë. Mos gjykoni, mos flisni pa ditur, mos e përcaktoni tjetrin bazuar në atë që imagjinoni. Dekontaminoni, jini më pak toksik, lutuni më shumë, kujdesuni për ata që ju duan.
Mos shemb kështjellat, mos bëj premtime që nuk mund të mbahen. Unë dua që vendi im të jetë një vend i pozitivitetit dhe humanizimit.
Burimi / https://italiafeed.com/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
