Sa herë, kur keni bërë një vepër të mirë, jeni ndalur të mendoni nëse vërtetë ia vlen të jeni njerëz të mirë? Sa herë ju ka ndodhur që të bëni një gjest të mirë dhe kjo nuk është shoqëruar me asnjë formë të njohjes, përkundrazi, kupton se nuk perceptohet si e tillë nga të tjerët?
Kur e kupton atë, të kap një zhgënjim i thellë dhe një ndjenjë e pafuqisë që dëmton ndjenjat tona. Kur kjo situatë vazhdon me kalimin e kohës dhe shkaktohet nga njerëzit që i duam më shumë, lëndohemi edhe më shumë. Ne dëshirojmë të jemi më të keq dhe ta humbasim këtë instinkt të dashur, të mos shfaqim emocionet tona në kujdesin ndaj të tjerëve, thjesht sepse ndodh që kjo ndjenjë nuk perceptohet nga marrësi.
“Teoria botës së duhur” shpreh qartë një formë të sjelljes mekanike që ne të gjithë e përdorim në një mënyrë ose një tjetër për të përpunuar informacionin. Shumë herë ne presim të marrim të njëjtën vëmendje që u japim të tjerëve, sikur të ishte një përfundim i parëndësishëm. Ne shpresojmë që të marrim nga të tjerët atë që ne besojmë se meritojmë dhe shumë herë e kuptojmë se fatkeqësisht kjo nuk ndodh.
Do të ishte mirë nëse në këtë botë gjithçka do të ishte e përsosur, sikur të kishte një ekosistem të vërtetë, në të cilin rregullat ishin ato të marrjes në të njëjtën mënyrë si ajo që ne i dhamë. Por për fat të keq nuk është kështu, bota nuk është e drejtë. Ajo gjithmonë na habit me ekuilibrin e forcave të saj, por shkalla e prioriteteve të banorëve të saj nuk është gjithmonë e njëjtë për të gjithë.
Ka njerëz që vënë interesin e tyre personal mbi çdo gjë tjetër, ndërsa të tjerët tregojnë një ndjeshmëri të veçantë ndaj ligësisë dhe vrazhdësisë së njerëzve. Shumë e dëmtojnë mirësinë ndërsa të tjerët tregojnë një ndjenjë respekti për sjelljet që dalin nga urrejtja. Na pëlqen të mendojmë se njerëzit e mirë do të shpërblehen dhe njerëzit e këqij do të dënohen. Por në jetën reale nuk ka ligj që rregullon këto veprime.
Shpesh ne jemi të befasuar nga rastësia që hasim, shumë nga pritjet që kemi pasur nuk korrespondojnë me realitetin me të cilin duhet të përballemi. Jeta nuk është e drejtë në këtë drejtim: ka njerëz të mirë që vuajnë dhe njerëz të këqij që janë të suksesshëm. Çdo gjë që na rrethon duket e pakuptimtë, na duket se e mira nuk vlerësohet dhe nuk njihet edhe pse është e nevojshme për të vlerësuar reagimet që ndodhin.
Njerëzit e mirë sjellin dritë dhe shkëlqejnë në marrëdhënie. Kurrë mos u pendoheni që të jeni të sjellshëm, vetëm sepse ka njerëz që nuk e perceptojnë dhe vlerësojnë mirësinë tuaj. Do të jetë gjithmonë dikush që do të vlerësojë gjestet tuaja dhe do të njohë vlerën tuaj. Mos i jepni rëndësi asaj që njerëzit e tjerë mendojnë për ju, por mënyrës se si ndiheni kur shfaqni natyrën tuaj të pakushtëzuar për të dashur jetën dhe njerëzit.
Të jesh njeri i mirë nuk do të thotë të presësh për njohjen e të tjerëve, por të jesh i kënaqur me veten dhe mirësinë tonë pa u penduar kurrë për atë që kemi bërë. Herët a vonë, diçka do të kthehet duke mbushur zemrat tona me paqe dhe qetësi.
“Vuajtjet e njerëzve janë rezultat i zgjedhjes së tyre; ata e kërkojnë të mirën larg prej tyre, kur në të vërtetë e mira është në zemrën e tyre”- Pythagoras of Samos
Kur veprojmë me zemër, ne jemi të drejtë me veten dhe me të tjerët dhe nuk rrezikojmë të bëjmë gabime. Dhe nëse duam diçka prej tyre, gjithmonë kemi mundësi t’ua kërkojmë. Do të ishte më mirë për shëndetin tonë mendor të pranojmë se tjetri ndoshta nuk do ta tregojë vlerësimin e tij saktësisht në mënyrën ose në kohën që ne dëshirojmë. Dhe ne duhet të mbajmë autenticitetin tonë, sepse të jesh një njeri i mirë gjithashtu do të thotë që jo domosdoshmërisht të presim diçka në këmbim.
Ju nuk mund të jeni një person i mirë vetëm për të marrë diçka në këmbim, ju duhet të jeni të sinqertë me veten dhe të veproni me të vërtetë, pa përdorur manipulime të vogla që përfundojnë duke gjeneruar shumë vuajtje për veten dhe tjetrën.
Gjithashtu, mos u pendoheni për atë që bëni për të tjerët. Mirësia gjithmonë kthehet, madje thjesht në formën e paqes së brendshme.
Përgatiti: Brikela Daci | Burimi / www.giornodopogiorno.org
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
