Nëse mund ta shihni trupin tim përtej paraqitjeve, unë e di që nuk do ta njihnit fytyrën time, dhemb çdo sekondë që marr frymë, kam dhimbje kudo, trupi im dhemb dhe nuk mund ta ndihmoj, vendosi që ai të marrë drejtimin e tij pa mua!!!
Çfarë po më ndodh??? Dua të jetoj, të jem e lirë, të jetoj pasi shpirti im është i lirë, mendja dhe trupi im duan të jetojnë… të marr frymë … të gëzohem… Dua të përqafoj këtë jetë dhe të shijoj çdo sekondë si dhuratë, por jam e lodhur, nuk mundem, duhet të pushoj … nëse mundem, pjesa tjetër është bërë një qëllim për t’u arritur … çdo centimetër i trupit tim dhemb, unë dua të reagoj përpiqem ta bëj atë, por pastaj kthehem përsëri tek shtrati im!!!
Unë e shoh jetën në një mënyrë tjetër, gjithçka është bërë e zakonshme … grindjet për para, zilia për pushtet … ahhhhh sikur njerëzimi ta kuptonte se jeta është një dhuratë dhe sa do të jepja për ta jetuar pa këto dhimbje, pa sëmundje!!!
Pse kalon një jetë të tërë duke e shkatërruar atë për të ndjekur qëllimet tokësore, kur qëllimi i vërtetë është vetë jeta?!
Unë filloj të dialogoj me Zotin, Zotin tim, çfarë do të ndodhë me mua? Me jetën dhe familjen time?… Në ato momente e kuptoj se asgjë nuk është e imja … Unë kam qenë vetëm hua .. .. Unë i përmbahem Zotit, filloj ta shoh jetën nga lart poshtë … Unë ia besoj veten plotësisht krahëve të Zotit … E kuptoj që ishte aty … vendi dhe fryma ime e parë!!!
Në fund, ajo që ka rëndësi është se si e keni trajtuar këtë jetë. Numëroni shembujt e dhënë, kujtimet që lini, afeksionet e trajtuara, lidhjet e krijuara … Llogarisni gjurmët që lini në këtë tokë. Falënderoni ata që ju dhuruan një buzëqeshje dhe falni ata që ju dhanë diçka tjetër…
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
