Delvina ka kaluar një nga netët më të errëta në kujtesën e saj të afërt. Një zjarr i furishëm përfshiu zonën kodrinore përreth qytetit, duke mbjellë panik, frikë dhe pasiguri mes banorëve. Në një natë ku qetësia u zëvendësua nga alarmet, krismat e flakëve dhe era që përhapej si mallkim mbi qytet, shumë qytetarë zgjodhën të flenë në rrugë, jo nga dëshira, por nga frika.
Në errësirën e natës, tymi i dendur mbuloi rrugicat, ndërsa drita e zjarrit ndriçonte qiellin si një paralajmërim i kobshëm. Rreth 10 persona kërkuan ndihmë mjekësore nga asfiksia, mes tyre edhe pjesëtarë të ushtrisë që po luftonin në vijën e parë të frontit. Ata u trajtuan në Kinoteatrin e qytetit, një hapësirë që për një natë u shndërrua në një qendër të dhimbjes dhe shpresës.
Forcat zjarrfikëse nga bashkitë e jugut, njësi të specializuara nga Tirana, trupa të ushtrisë dhe vetë banorët e Delvinës u mobilizuan në një betejë të pabarabartë kundër natyrës së pamëshirshme. U përpoqën, djersitën, rezistuan… dhe ia dolën t’i mbajnë flakët larg zonave të banuara. Por nuk kishte vend për festë, por vetëm për një frymëmarrje lehtësimi mes hirit dhe pluhurit që mbeti pas.
Zjarri vijon të jetë aktiv në zonën malore të Kakodhiqit, aty ku besohet se nisi gjithçka. Tani për tani, qyteti është i qetë, por është një qetësi e brishtë, e mbështjellë me pasigurinë që sjell era dhe temperaturat e larta.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
